حضرت داود

از ویکی‌وحدت


نام حضرت داود(ع) (به عبری: דָּוִד، محبوب)
نام در قرآن داوود
محل زندگی فلسطین
ولادت حدود 972 قبل از ميلاد
نام کتاب زبور

حضرت داود(ع) یکی از پیامبران بنی اسراییل است که در بیت اللحم متولد شده و در ابتدای جوانی شبانی کرده و به خاطر شجاعت، دانایی و صدای خوبی که داشت شهرت یافت.

زیبایی، معجزه صحبت کردن با حیوانات، داشتن مهارت در اومور حکومتی، صدای خوش و …از جمله توانمندی هایی است که پروردگار الهی در کنار هدایت الهی و رستگاری بندگان به پیامبران خود از حضرت آدم[۱](ع) تا حضرت خاتم(ص) توفیق داده است.

حضرت داود(ع) یکی از پیامبران بزرگی است که علاوه بر قدرت معنوی و نبوّت، دارای حکومت ظاهری وسیع نیز بوده و نام مبارکشان شانزده بار در قرآن آمده است.

نبی الله الحکام(ع) در سرزمینی بین مصر و شام[۲] دیده به جهان گشود، او از نواده‎های حضرت یعقوب نبی(ع)است و به 9 واسطه به یکی از فرزندان حضرت یعقوب(ع) می‎رسد، پدرش ایشا نام داشت.او صد سال عمر کرد، که چهل سال از آن را حکومت نمود.

خلاصه‌ای از زندگی‌نامه حضرت داوود(ع)

حضرت داوود( ع ) از پیامبران بزرگ بنی‌اسرائیل است. محل تولد ایشان دقیقا مشخص نیست، اما از آن‌جا که بنی‌اسرائیل در سرزمین فلسطین می‌زیستند، می‌توان گفت داوود(ع) در فلسطین دیده به جهان گشود.

واژه داوود که از ریشه غیر عربی گرفته شده، [۳] در زبان عبری «داوید» تلفظ می‌شود، و به معنای «محبوب» است. [۴] نام داوود نبی(ع) شانزده بار، در قرآن کریم بیان شده است. [۵] وی از جمله پیامبرانی است که علاوه بر نبوت، دارای منصب حکومت و قضاوت، رهبری مقتدر و صاحب کتاب بود. [۶] آن‌حضرت از نواده‌‌های حضرت یعقوب (ع) است که با چند واسطه به او می‌رسد. [۷]

نسب و والدین حضرت داوود(ع)

پدر حضرت داوود(ع) را با نام‌هایی نسبتاً مشابه معرفی کرده‌اند که ناشی از تفاوت‌های بین زبانی است:

ایشا، [۸] ایشی، [۹] آشی، [۱۰] یسی، [۱۱] آسی، [۱۲] انسا، [۱۳] و ... .

اما در ارتباط با مادر آن‌حضرت با جست‌وجویی که در منابع تاریخی داشتیم، به نام ایشان برخورد نکردیم که در صورت یافتن گزارشی در این زمینه، این پاسخ ویرایش خواهد شد.

نسب حضرت داوود(ع) در برخی از منابع تاریخی این‌گونه ذکر شده است: «داوود پسر یسا(ایشا)، پسر عوبید(عومذ)، پسر بوعز(افصان)، پسر سلما(سلمون)، پسر نخشون، پسر عمیناداب، پسر رم، پسر حصرون، پسر فارص، پسر یهودا، پسر یعقوب». [۱۴]

گفتنی است که نسب آن‌حضرت در کتب یهود و نصارا هم این‌گونه ذکر شده است، اما در برخی منابع اسلامی او نه از نوادگان یهودا، بلکه از نوادگان «لاوی بن یعقوب» معرفی شده است. [۱۵]

قرآن کریم نیز حضرت داوود(ع) را از نسل، حضرت یعقوب(ع)، حضرت اسحاق(ع) و حضرت ابراهیم(ع) اعلام می‌کند، آن‌جا که می‌فرماید: «وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ کُلاًّ هَدَیْنا وَ نُوحاً هَدَیْنا مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ داوُدَ وَ سُلَیْمانَ وَ أَیُّوبَ وَ یُوسُفَ وَ مُوسى‏ وَ هارُونَ وَ کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ؛ [۱۶]

و اسحاق و یعقوب را به او (ابراهیم) بخشیدیم و هر دو را هدایت کردیم و نوح را پیش از آن هدایت نمودیم و از فرزندان او، داوود و حضرت سلیمان[۱۷] و ایّوب و یوسف و موسى و هارون را(هدایت کردیم) این‌گونه نیکوکاران را پاداش می‌دهیم.

القاب حضرت داوود(ع)

القاب و توصیفاتی که می‌توان برای حضرت داوود از قرآن کریم استخراج کرد، بدین ترتیب است:

«ذَا الْأَیْدِ(صاحب قدرت)»، «اَوّاب(بسیار توبه کننده)»، [۱۸] دارای قدرت «فَصل الخِطاب» یا فیصله‌دادن [۱۹]، «خلیفة الله(جانشین خدا)»، [۲۰] «نِعْمَ الْعَبْد (بهترین بنده)»، «مَلِک (پادشاه)»، «حکیم»، «عالم». [۲۱]

همسران حضرت داوود(ع)

بر اساس گزارش‌های تاریخی، نام‌ همسران داوود(ع) عبارت‌اند از:

«شیتموم»، «اریخایل»، «موخا»، «دحات»، «ابیطال» و «اغلا» که از آنها دارای فرزند شد و «میخل بنت شاول» که از او صاحب فرزند نشد. [۲۲]

همچنین برای او همسر دیگری به نام «برسبا» [۲۳] «بثشبع‏» [۲۴] ذکر شده است که مادر حضرت سلیمان( علیه السلام ) و همسر سابق «اوریا» (یکی از فرماندهان نظامی حضرت داوود) بود. [۲۵] البته برخی از کتاب‌های تاریخی برای آن‌حضرت( علیه السلام ) همسران زیادی ذکر کرده‌اند و تعداد آن‌را صد همسر نیز ذکر کرده‌اند. [۲۶]

پانویس

  1. ر.ک:مقاله آدم
  2. ر.ک:مقاله شام
  3. جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح (تاج اللغة و صحاح العربیة)، محقق، مصحح، عطار، احمد عبد الغفور، ج 2، ص 471، بیروت، دار العلم للملایین، چاپ اول، 1410ق
  4. خرمشاهی، بهاءالدین، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج 1، ص 1034، تهران، چاپ اول، 1377ش
  5. بقره، 251؛ نساء، 163؛ مائده، 78؛ ‌انعام، 84؛ اسراء، 55؛ انبیاء، 78 و 79؛ نمل، 15 و 16؛ سبأ، 10 و 13؛ ص، 17، 22، 24، 26 و 30
  6. «حضرت داود و خلافت الهی»، 45617؛ «داستان قضاوت حضرت داوود( علیه السلام )»، 98519؛ «پیامبر بودن حضرت داود( علیه السلام ) و سلیمان( علیه السلام )»، 64537؛ «صدای خوش حضرت داود و امام باقر( علیه السلام ) بدون ابزار موسیقی»، 53002؛ «نعمت‌های عطا شده به حضرت داود( علیه السلام )»، 49697
  7. طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری(تاریخ الأمم و الملوک)، تحقیق، ابراهیم، محمد أبو الفضل، ج 1، ص 476، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، 1387ق، 1967م
  8. ابن کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج 2، ص 9، بیروت، دار الفکر، 1407ق، 1986م.؛ مقدسى، مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، ج 3، ص 100، بور سعید، مکتبة الثقافة الدینیة، بی‌تا
  9. تاریخ الأمم و الملوک، ج 1، ص 476؛ ابن اثیر، على بن ابى الکرم، الکامل فی التاریخ، ج 1، ص 223، بیروت، دار صادر، دار بیروت، 1385ق، 1965م
  10. قمى، على بن ابراهیم، تفسیر القمی، محقق، مصحح، موسوى جزائرى، سید طیّب، ج 1، ص 82، قم، دار الکتاب، چاپ سوم، 1404ق
  11. روت، 4:17؛ سموئیل، 16:1؛ سموئیل، 16:11؛ لوقا، 3:23؛ سموئیل، 12:16. به نقل از سایت اسلام پدیا
  12. تفسیر القمی، ج 1، ص 82
  13. منهاج سراج، طبقات ناصری تاریخ ایران و اسلام، تحقیق، حبیبی، عبد الحی، ج 1، ص 37، تهران، دنیای کتاب، چاپ اول، 1363ش
  14. دیوان المبتدأ و الخبر فى تاریخ العرب و البربر و من عاصرهم من ذوى الشأن الأکبر، ج 2، ص 110
  15. تفسیر القمی، ج 1، ص 82
  16. انعام، 84
  17. ر.ک:مقاله سلیمان
  18. صاد، 17
  19. صاد، 20
  20. صاد، 26
  21. یعقوبى، احمد بن أبى یعقوب، تاریخ یعقوبى، ج 1، ص 51، بیروت، دار صادر، چاپ اول، بی‌تا
  22. یعقوبى، احمد بن أبى یعقوب، تاریخ یعقوبى، ج 1، ص 51، بیروت، دار صادر، چاپ اول، بی‌تا
  23. یعقوبى، احمد بن أبى یعقوب، تاریخ یعقوبى، ج ‏1، ص 53، بیروت، دار صادر، چاپ اول، بی‌تا
  24. مقدسی، مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، ج 3، ص 101، بور سعید، مکتبة الثقافة الدینیة، بی‌تا
  25. « ازدواج حضرت داود( علیه السلام ) با زن بیوه»، 76886؛ « نسبت‌های ناروا در کتاب مقدس به حضرت داود نبی( علیه السلام )»، 41442
  26. ابن سعد کاتب واقدی، محمد بن سعد‏، الطبقات الکبری‏، تحقیق، عطا، محمد عبد القادر، ج 8، ص 163، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1410ق؛ ابن کثیر دمشقی‏، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، ج 2، ص 15، بیروت، دار الفکر، 1407ق؛ مسعودی، ابو الحسن علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تحقیق، داغر، اسعد، ج 1، ص 70، قم، دار الهجرة، چاپ دوم، 1409ق