حضرت یعقوب

حضرت یعقوب
نام کامل	یَعْقُوب
پدر	اسحاق (علیه‌السلام)
مادر	رفقا بنت بتوئیل بن ناحور بن آزر، ربه‌کا
مدفن	فلسطین، شهر الخلیل

حضرت یعقوب(علیه‌السلام) از پیامبران بزرگ الهی بود که قوم بنی‌اسرائیل از فرزندان و نوادگان او بودند. یعقوب (علیه‌السلام) پسر اسحاق (علیه‌السلام) و نوه حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) بود. او که لقبش اسرائیل است، پدر قوم بنی اسرائیل می‌باشد که در بین آنها انبیاء بسیاری مبعوث شد. او از پیامبران ستوده شده در قرآن است و داستان فراغ او از فرزندش حضرت یوسف (علیه‌السلام)، و چگونگی بازگشت او به نزدش، در قرآن آمده است.

ولادت و نسب حضرت یعقوب

حضرت یعقوب (علیه‌السلام) یکی از پیامبران بزرگ الهی و سر سلسله قوم بنی‌اسرائیل است. از تاریخ دقیق تولدش اطلاعاتی در دست نیست، اما تولد او به پدربزرگش ابراهیم (علیه‌السلام) بشارت داده شده بود: «همسر او(ابراهیم) در حالی‌که ایستاده بود [از شنیدن گفت‌وگوی فرشتگان با ابراهیم‏ خندید. او را به اسحاق و پس از اسحاق به یعقوب مژده دادیم ».

حضرت یعقوب پسر حضرت اسحاق (علیه‌السلام) و نوه حضرت ابراهیم (علیه‌السلام) است. نام مادرش رفقا بنت بتوئیل بن ناحور بن آزر بود. خدا به اسحاق وحی فرمود که من از شکم رفقا دو امت و دو قوم بزرگ بیرون می‌آورم و فرزند کوچک را از فرزند بزرگ، بزرگ‌تر می‌سازم. عیسو(عیصو، عاص) و یعقوب دوقلو بودند، اما عیسو قبل از یعقوب به دنیا آمد.

نام و القاب حضرت یعقوب

واژه «یعقوب» از ریشه «عقب» و به معنای «پاشنه» است. گفته می‌شود از آن‌جا که یعقوب بعد از برادر دوقلوی خود «عیسو» به دنیا آمد، او را یعقوب نامیدند.

لقب یعقوب (علیه‌السلام)، اسرائیل است. در مورد فلسفه این لقب، چند وجه ذکر شده است:

1. اسر به معنای بنده است و «ایل»؛ یعنی خدا؛ از این‌رو که یعقوب (علیه‌السلام) بنده خوب خدا بود، او را چنین نامیدند.
2. از آن‌جا که حضرت یعقوب(علیه‌السلام) یکی از اجنه به نام «ایل» که چراغ بیت‌المقدس را خاموش می‌کرد، را اسیر و به یکی از ستون‌های مسجد بست، به این نام نامیده شد.
3. چون یعقوب(علیه‌السلام) از ترس برادر خود عیسو به نزد عموی خود رفت، و در شب سفر کرد(یسری باللیل)، به این لقب نامیده شد.
4. بر اساس گزارش تورات، فرشته الهی پس از کُشتی گرفتن با یعقوب گفت، هنگام سپیده‌دم قصد رفتن دارد، اما یعقوب(علیه‌السلام) گفت، اجازه نمی‌دهم، مگر آن‌که برای من دعا کنی. فرشته بعد از آشنایی با نام یعقوب، گفت: چون با فرشته و با انسان‌‌ها کشمکش داشتی و پیروز شدی، نام تو اسرائیل است، نه یعقوب.

فرزندان یعقوب

یعقوب (علیه‌السلام) از «لایا» دارای چند فرزند شد که عبارت‌اند از: روبیل، شمعان، لاوی، یهوذا، اشاجر، زفولون و دختری به نام دینا. او هم‌چنین از «راحیل» صاحب دو فرزند به نام یوسف و بنیامین شد.

هم‌چنین یعقوب(علیه‌السلام) از «زلفا»(کنیز لیا) دارای چند فرزند به نام کاذ، آشر و نفتالی و نیز از کنیز راحیل دارای فرزندی به نام اودان شد.

از میان فرزندان یعقوب (علیه‌السلام) ملک و نبوت در میان چهار فرزند ایشان، یعنی لاوی، یهوذا (یهودا)، یوسف و بنیامین قرار گرفت.

نبوت یعقوب

یعقوب (علیه‌السلام) هنگام رفتن به کنعان، وقتی به بیت‌المقدس رسید، برای استراحت خوابید. در خواب دید نردبانی به سمت آسمان قرار دارد که او به سمت آسمان عروج می‌کند و خدا به او وحی کرد: من خدایی هستم که خدایی جز من نیست. خدای تو و پدرانت! و این زمین مقدس را برای تو و ذریه و پیامبران بعد از تو قرار دادم و حکمت و نبوت را به شما هدیه دادم.

قرآن نیز بر پیامبر بودن ایشان تأکید می‌کند:

قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَ ما أُنْزِلَ إِلَینا وَ ما أُنْزِلَ إِلی‏ إِبْراهِیمَ وَ إِسْماعِیلَ وَ إِسْحاقَ وَ یعْقُوبَ وَ الْأَسْباطِ ... ^{[بقره–136]} ‎ بگویید ما به خدا و آنچه به سوی ما نازل شده، و به آنچه بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و نوادگانِ آنان فرود آمده، ایمان آوردیم.

آیین یعقوب

بر اساس گزارش قرآن کریم مکتب و آیین یعقوب (علیه‌السلام) در راستای‌ دعوت‌ توحیدی‌ جدش ابراهیم (‌علیه‌السلام) بود:

«... و یعقوب به فرزندانش گفت: ای فرزندان من، خدا برای شما این دین را برگزیده است، مبادا بمی‌رید بدون ‌آن‌که بدان گردن نهاده باشید».

در همین راستا یعقوب (علیه‌السلام) در واپسین لحظات عمرش از فرزندان خود پرسید: «پس از من، چه چیز را می‌پرستید؟ گفتند: خدای تو و خدای پدرانت، ابراهیم و اسماعیل و اسحاق، خداوند یکتا را، و ما در برابر او تسلیم هستیم».

با توجه به این آیات، آیین یعقوب (علیه‌السلام) همان دین حنیف جدش ابراهیم (علیه‌السلام) بود.

کتاب آسمانی یعقوب

نام حضرت یعقوب شانزده مرتبه با همین نام، و دو بار نیز با نام «اسرائیل» در قرآن آمده و به بخش‌های مهمی از زندگی او اشاره شده است، اما به نام کتابی آسمانی که بر آن‌حضرت نازل شده باشد، در قرآن اشاره نشده است. نیز در منابع تاریخی، تفسیری و روایی هم مطلبی که بیان‌گر وجود کتابی آسمانی برای ایشان باشد، یافت نشد؛ لذا می‌توان گفت؛ یعقوب (علیه‌السلام) مروج دین ابراهیمی بود و کتابی آسمانی که متشکل از آیین و شرایع جدید باشد، نداشت.

آل یعقوب

قرآن کریم از وی به عنوان سر سلسله «آل یعقوب» نام برده است:

...وَ یُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکَ وَ عَلی‏ آلِ‏ یَعْقُوبَ‏ کَما أَتَمَّها عَلی‏ أَبَوَیْکَ مِنْ قَبْلُ إِبْراهیمَ وَ إِسْحاقَ إِنَّ رَبَّکَ عَلیمٌ حَکیمٌ ^{[یوسف–6]} ‎ و نعمتش را بر تو و بر آل یعقوب تمام می‌کند، چنان‌که پیش از این بر پدرانت ابراهیم و اسحاق تمام کرد؛ یقیناً پروردگارت دانا و حکیم است. «بنی اسرائیل» نیز به همان «آل یعقوب» در مصادیق گسترده‌اش گفته می‌شود.

ابتلائات و امتحانات یعقوب

در قرآن و روایات به گرفتاری‌های او از جمله جداشدن از فرزندش یوسف (علیه‌السلام) و برخی دلائل آن پرداخته شده است:

امام سجاد (علیه‌السلام) فرمود: «حضرت یعقوب (علیه‌السلام) هر روز گوسفندی را ذبح می‌کرد، بخشی از آن را صدقه می‌داد، و قسمت دیگرش را خود و خانواده‌اش استفاده می‌کردند، اما شب جمعه‌ای هنگام افطار، سائلی که آن‌روز را روزه داشت، به خانه‌اش آمده و چند بار درخواست غذا کرد، یعقوب و اهل‌بیتش صدای او را ‏شنیدند، ولی چون او را نشناخته و به او اعتمادی نداشتند پاسخ ندادند.

آن سائل ناامید شده و شب را در گرسنگی به سر برد و از یعقوب نزد خدا شکایت کرد. آن شب یعقوب و خانواده‌اش سیر خوابیدند و مقداری از غذای‌شان نیز اضافه آمد. خداوند به یعقوب وحی کرد که بنده ما را از خانه‌ات راندی و غضب ما را به سوی خود کشیدی و شایسته تأدیب گردیدی. در همان شب بود که یوسف (علیه‌السلام) نیز در خواب دید، یازده ستاره و آفتاب و ماه او را سجده می‌کنند، وقتی که صبح شد، و خواب را برای پدرش نقل کرد، یعقوب با آن درایتی که در تعبیر خواب داشت به ضمیمه وحیی که به او شده بود، از آینده دشوار خود مطلع شد از آن لحظه گرفتاری‌های او آغاز شد:.

1. جدایی از یوسف که قرآن به صورت مفصل به آن پرداخته است. اجمالاً او آگاه بود که فرزندش زنده است، اما نمی‌دانست که در چه وضعیتی به سر می­‌برد. به همین دلیل ایشان همواره گریان بود.
2. نابینایی بر اثر گریه زیاد.
3. جدا شدن از فرزند دیگرش بنیامین.
4. و ...

البته در نهایت به فرزندانش رسید و چشمش بینا شد.

وفات و آرامگاه

یعقوب (علیه‌السلام) بعد از یافتن یوسف (علیه‌السلام) هفده سال در مصر باقی ماند و سرانجام در سن 140 یا 147 یا 170 سالگی در مصر از دنیا رفت. او هنگام وفات به یوسف (علیه‌السلام) وصیت کرد که جنازه او را در مصر دفن نکند؛ لذا یوسف (علیه‌السلام) پیکر او را به فلسطین برد و در کنار قبر ابراهیم (علیه‌السلام) و اسحاق (علیه‌السلام) واقع‌ در مَکفیله‌(واقع در شهر الخلیل) به خاک سپرد.