معمریه

معمریه از غلاه شیعه و پیروان معمر بن خیثم بودند. وی جانشین ابوالخطاب معروف و مدعی نبوت بود.

اعتقادات

این فرقه معتقد بودند که امام صادق علیه السلام پرتوی از نور خدا می‌باشد که در بدن برگزیدگان حلول کرده است و سپس آن نور از جعفر بن محمد (ع) بیرون رفته و وارد بدن ابوالخطاب شده است و جعفر صادق علیه‌السلام جزء فرشتگان شد و نور از بدن ابوالخطاب بیرون آمده داخل بدن معمر شده و معمر خدا شد.

مؤسس

مردی به نام ابن‌اللبان دعوت کننده مردم به سوی معمر بوده و می‌گفت که معمر خدای ارجمند والاست و باید به وی درود فرستاد و به نامش نماز گزارد و روزه گرفت.

برخی از باورها و رفتارهای معمریه

معمریه قایل به اباحه‌گری بودند و همه گونه افعال ناروایی از جمله زنا، ازدواج با محارمی نظیر مادر و خواهر، شرب خمر، هم‌جنس‌گرایی و خوردن گوشت خوک را مجاز می‌شمردند. همچنین معتقد بودند که بر مردان غسل جنابت واجب نیست، زیرا چگونه نطفه پاکی که بنیاد آفرینش آدمی است، می‌تواند سبب غسل شود! و چون با اعتراض افراد روبرو می‌شدند که این سخنانی را که شما می‌گویید هیچ کسی از پیامبر صلوات الله علیه و علی علیه السلام نشنیده است، پاسخ می‏‌دادند که محمد (ص) مردم را به تمسخر گرفته بود.

قول به تناسخ

آن‌ها قایل به تناسخ بودند و می‌گفتند که کالبدهای روح هرگز فانی نمی‌شوند و به فرشتگان تبدیل می‌گردند و سپس به آسمان می‏‌روند.

معمریه در کلام ابوالحسن اشعری

ابوالحسن اشعری نیز در شرح فرقه‌های غلاة به این گروه اشاره کرده و ضمن بیان عقاید آنان می‌نویسد که بنا بر نقلی ایشان را یعمریه نیز می‌خوانند.