عوفیه
عوفیه از شاخه «بیهسیه» و از خوارج بودند.
تقسیمبندی
عوفیه خود دارای دو گروه شدند. گروه اول معتقد بودند که هر کسی از دار هجرت و میدان جهاد بازگردد و دست از جنگ بکشد، باید از او بیزار شد. گروه دوم بر عکس گروه اول فکر میکردند و معتقد بودند که نباید از چنین افرادی بیزار شد، زیرا آنها از امری که بر آنان روا بوده است، بازگشتند.
عقاید مشترک
هر دو گروه عوفیه معتقد بودند که هرگاه رهبر یک جامعه کافر شود، رعیت نیز آشکار و پنهان کفر ورزند. همچنین گفتند که مستی کفر است، ولی شهادت به کفر فرد مست نمیدادند مگر اینکه گناه دیگری چون ترک نماز و غیره به آن ضمیمه شود[۱]،[۲]،[۳].