عمریه
عمریه از فرق «زیدیه» و پیرو یحیى بن عمر بن یحیى بن حسین بن حسین بن زید بن على بودند.
شرح حال
یحیی بن عمر از فرزندان و نسل جعفر بن ابی‌طالب بوده و از افراد شجاع عرب به حساب می آمد. او در بین رجال عرب طرفداران فراوان داشت و بسیارى از شعرا از جمله ابن الرومى شاعر معروف عرب در رثای او اشعاری را سرودند. پیروانش معتقد بودند که او که نمرده، بلکه زنده است و روزی خروج خواهد کرد و بنی العباس را به زیر خواهد کشید.
تاریخچه قیام
یحیی بن عمر در ایام متوکل عباسى در سال 235 در خراسان خروج کرد. عبداللّه بن طاهر او را دستگیر کرد و تحویل متوکل داد. متوکل ابتدا وی را به زندان فرستاد و در ادامه آزاد شد و در زمان المستعین باللّه با عدّهاى از اعراب بیابان گرد در کوفه شورش کرد. این شورش موجب شد تا در زندان ها باز شود. او از بیت المال اموال فراوانی برد و مردم را به الرضا من آل محمد (ص) دعوت کرد. گروهى بسیار از او پیروى کردند تا این که محمد بن طاهر در مکانی به نام شاهى در نزدیکى کوفه با او مقابله کرد و او را شکست داده و به قتل رسانید و سرش را نزد المستعین باللّه عباسى فرستاد. [۱][۲] [۳][۴][۵] [۶] [۷]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 338 با ویرایش و اصلاحات در عبارات.
- ↑ ابن اثیر عز الدین، الکامل فى التاریخ (الکامل ابن اثیر)، ، 14 جلدی، نشر تونبرگ، لیدن، سال 76- 1866 میلادی، ج 7، ص 17 و 40.
- ↑ طبری محمد بن جریر، تاریخ طبرى تاریخ الامم و الملوک، 13 جلدی، لیدن، سال 1876- 1901 میلادی، حوادث سال 235- 250.
- ↑ اصفهانی ابو الفرج، مقاتل الطالبیین، ترجمه سید هاشم رسولى محلاتى، تهران، ص 639.
- ↑ ابو الفداء اسماعیل بن علی، المختصر فی اخبار البشر، ج 2، ص 43.
- ↑ البرسی حافظ رجب، مشارق انوار الیقین فى اسرار امیر المؤمنین، طبع بیروت، نشر دار الاندلس، ص 210.
- ↑ مسعودی علی بن الحسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، ج4، ص147