صلتیه‏ که برخی او را صلت بن ابی‌الصلت خوانده‌‏اند، پیروان مردی به نام صلت‌بن‌عثمان بودند.

شرح حال

ابن اثیر در «الّلباب » نام او را عثمان‌بن‌ابی‌الصلت خوانده‌اند. میر سید شریف جرجانی در «شرح‌مواقف» نام او را عثمان‌بن‌ابی‌الصلت و به قولی صلت‌بن‌صامت آورده‏ است.

پیشینه

وی از طائفه «عجارده» بود.

عقاید

صلت‌بن‌عثمان معتقد بود که هرگاه مردی سخن ما را بپذیرد و مسلمان شود، با وی دوست می‌شویم، ولی از کودکان او بیزاری می‌جوییم، زیرا تا به بلوغ نرسند، شایسته پذیرفتن اسلام نخواهند بود. [۱] [۲] [۳]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، ص 303 با ویرایش اندک.
  2. بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الکوثری، چاپ قاهره، سال 1948میلادی، ص 58
  3. شهرستانی عبدالکریم، الملل و النحل، ترجمه افضل الدین صدر ترکه اصفهانی، با تصحیح سید محمد رضا جلالی نائینی، چاپ تهران، سال 1321 هجری شمسی، ص 116