افطسیه
افطسیهاز پیروان حسین‌بن‌حسن بن‌علی بن‌علی بن‌حسین بن‌علی (علیه‌السّلام) مشهور به افطس بودند که بر ضد بنی‌عباس در زمان مامون‌عباسی قیام کردند.
معنای افطس
افطس در لغت به شخصی می‌گویند که استخوان بینی‌اش فرو رفته و بینی‌اش پهن شده باشد[۱]. گویا حسین بن حسن بن علی به دلیل داشتن چنین چهره‌ای به این اسم ملقب می‌شود.
تاریخچه
افطسیه از سادات‌علوی به شمار می‌روند. حسین‌بن‌حسن نخست از داعیان محمد‌بن‌ابراهیم بن‌اسماعیل‌بن ابراهیم‌بن حسن‌مثنی ملقب به «ابن‌طباطبا» از ائمه زیدیه بود. وی پس از مرگ ابن‌طباطبا مردم را به سوی خودش دعوت کرد و در سال 200 هجری قمری خروج کرد و به ابوالسرایا پیوست و سپس به مکه رفت و جامه کعبه را با جامه ابریشمینی که ابوالسرایا برای او از کوفه فرستاده بود تعویض کرده در ادامه با تعقیب عباسیان اموال‌شان را مصادره کرد.افطس بعد از کشته شدن ابوالسرایا، به محمد‌بن‌جعفر بن‌علی بن‌الحسین پیوست. [۲]