حسن ترابی
حسن ترابی یکی از منادیان وحدت اسلامی بود که در شهرستان شگر بلتستان پاکستان به دنیا آمد.وی بعد از فراگرفتن دورس ابتدائی در منطقه شگر، وارد شهر کراچی شد.در این شهر فعالیت‌های فرهنگ‌های، دینی، سیاسی و اجتماعی را انجام داد. وی یکی از اعضای برجسته و مهم نهضت جعفریه پاکستان(تحریک جعفریه پاکستان) بود. او برای تبلیغ و فعالیت های سیاسی به مناطق دور افتاده ایالت سند سفر می‌کرد و از این طریق بسیاری از شیعیان این ایالت را به بیش از پیش به مکتب اهل بیت(ع) علاقه مند ساخت. وی یکی از سخنوران و خطیب برجسته این کشور بود.تکفیری‌ها وی را در شهر کراچی به شهادت رساندند.
| حسن ترابی | |
|---|---|
| نام کامل | حسن ترابی |
| نام‌های دیگر | شهید راه وحدت |
| اطلاعات شخصی | |
| محل تولد | شگر بلتستانپاکستان |
| روز درگذشت | ششم ژوئیه |
| محل درگذشت | کراچی |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان | |
| شاگردان |
|
| فعالیت‌ها | موسسه هیات نهضت جعفریه پاکستان |
زندگی نامه
حسن ترابی (۱۹۵۳م، ۲۰۰۶م) در ششم جولائی سال ۱۹۵۳م، در منطقة شگر بلتستان در يك خانوادۀ مذهبی به دنيا آمد، تحصيلات مقدماتی را در مدرسۀ اماميه مركز شگر فرا گرفت، و در سال ۱۹۶۸م، شگر را به مقصد كراچی ترك كرد. در سال ۱۹۷۰م، مدرك كارشناسي ارشد ادبيات عرب اخذ كرد. در سال ۱۹۷۴م، مدرك ممتاز الواعظين دريافت كرد، در سال ۱۹۷۴م، مدرك ديپلم را گرفت، امرار معاش ایشان حقوق معلم بود که در مدرسة حبيب پبلك سكول تدريس مي‌كرد[۱].
فعاليت‌هاي سیاسی و مذهبی
دبيركل هيئت ائمه مساجد اماميه پاكستان، و دبيركل ايالتی تحريك جعفريه پاكستان، ايالت سند، از سال ۱۹۸۴، تا سال ۱۹۹۰م، رئيس ايالتي تحريك جعفريه پاكستان سند، در سال ۱۹۹۰م، مؤسس و عضو ايالتی اتحاد ملي پاكستان سند، از سال ۱۹۹۴م، تا ۱۹۹۹م، نائب رئيس ايالتي متحده مجلس عمل سند، ۲۰۰۱م، تا شهادت. رئيس اسلامی تحريك پاكستان سند، ۲۰۰۲، تا ۲۰۰۳م،. مؤسس و عضو شيعه علماء كونسل پاكستان سند، ۲۰۰۳م، تا شهادت. اسارت: حدود شانزده بار زنداني شدند اولين مرتبه در منطقة شگر اسير شدند.
اجازه نامه
وی طرف از مراجع عظام آيت‌الله خوئی، آيت‌الله سيد علي سيستاني، آيت‌الله محمد رضا روحانی، آيت‌الله فاضل لنكرانی، آيت‌آلله گلپائيگانی، آيت‌الله محمد مفتی الشيعه، و آيت‌الله مكارم شيرازي، اجازه نامه داشت[۲].
نقش وی در ایجاد وحدت بین مسلمانان
وی يكي از رهبران دلسوز و خسته ناپذير شيعيان پاكستان به شمار مي‌آمد. او همواره سعي و تلاش مي‌كرد كه وحدت و اتحاد بين مسلمانان حفظ بشود. و باتمام تلاش و كوشش توطئة دشمنان اهل‌بيت (علیهم‌السلام) را خنثي مي‌ساخت. وی منادی وحدت بين شيعه و سنی بود به همين خاطر وقتي او به شهادت مي‌رسد، بزرگان اهل‌سنت از سراسر كشور پاكستان پيام تسليت فرستادند، و از اين حادثة اندوهناك اظهار ناراحتي کردند، شهيد علامه حسن ترابي، يار و مددگار فقراء و مساكين شيعه بوده و از حقوق شيعيان پاكستان دفاع مي‌كرد، او از جان خودش دست كشيده بود به همين علت بود كه براي چندين بار مورد حمله دشمن قرار گرفت، او امام خمينی را خيلي دوست مي‌داشت و حامي انقلاب اسلامی ايران بود، امروز جای شهيد ترابي در پاكستان و خصوصاً در شهر كراچی خالی است. و شيعيان پاكستان جاي خالي وی را احساس مي‌كنند، به همين علت بود كه يكي از نويسندگان در يك مقاله‌اي با عنوان «ايك شخص سارى شهر كو ويران كرگيا» يعني يك شخص تمام شهر كراچی را به ويراني كشاند[۳]. و از طرف ديگر ايشان مدافع مكتب اهل‌بيت بود، ايشان يك سخنران برجسته در پاكستان به حساب مي‌آمد، و شهادت آرزويش بود.علامه حسن ترابي مي‌دانست كه روزي به درجة شهادت نايل خواهد شد. بالآخره او به آرزويش رسيده به دست دشمن به شهادت رسيد[۴]. شهيد زنده است و هرگز نمي‌ميرد. و علامه حسن ترابی هم زنده هستند» (فرازی از سخنان سيد ساجد علی نقوی در سخنرانی جنازه شهيد علامه ترابی.[۵] شهيد علامه ترابي: «ما شيعه هستيم، ما بر شيعه بودن خودمان نه ديروز شرمنده بوديم و نه امروز شرمنده هستیم، بلكه شيعه بودن برای ما يك افتخار است، و ما به شيعه بودن خود مان می باليم. ما به هر مسلك و مكتب احترام مي‌گذاريم و ما حقوق خودمان را بر اساس برابری و عدالت می‌خواهيم»[۶].
پانویس
- ↑ مرتضي حسن، شهيد راه وحدت علامه حسن ترابي شهيد، ص۴۰.
- ↑ مرتضي حسن، شهيد راه وحدت علامه حسن ترابي شهيد، ص۴۵.
- ↑ توقیر علی،مجله المخزن، ملتان پاكستان، ص۵۷.
- ↑ سعیدی شگری، تاریخ تشیع و عوامل گسترش آن در گلگت و بلتستان،۱۴۰۰ش،ص۱۲۶.
- ↑ رمضان علی،مجلة المخزن، ملتان پاكستان، ۲۰۰۶م، ص۲۰.
- ↑ مرتضي حسن، شهيد راه وحدت علامه حسن ترابی شهيد، ص۳۳.
منابع
- سعیدی شگری، فرمان علی، تاریخ تشیع و عوامل گسترش آن در گلگت و بلتستان، قم، دارالتهذیب ،چاپ اول،۱۴۰۱ ش،ق.
- مرتضي حسن، شهيد راه وحدت علامه حسن ترابي، ناشر، ادارة تحفظ آثار شهداي اسلام، پاكستان۲۰۰۶م.
- رمضان علی، مجله مخزن، شماره۳، ملتان پاكستان، ۲۰۰۶م.