سید جواد نقوی یکی از منادیان وحدت اسلامی، مؤسس حوزه علمیه بنام عروة الوثقی و نظریه پرداز نظام امامت و ولایت در پاکستان می‌باشد. وی از شاگردان حضرت آیت الله جوادی آملی و حسن زاده آملی هست. سید جواد نقوی در شهر لاهور بزرگترین جامعه اسلامی به نام عروه الوثقی را تأسیس نموده است که در تحت اشراف آن چندین مدارس و مراکز علمی، فرهنگی و اجتماعی فعال می‌باشد.

سید جواد نقوی
نام کاملجواد نقوی
نام‌های دیگرسید مقاومت
اطلاعات شخصی
محل تولدپاکستان
دیناسلام، شیعه
استادان
شاگردان
  • اختر جون
  • شیخ غالب حیات
آثار
فعالیت‌هاموسسه هیات جامعه عروة الوثقی
وبگاهtbum.parsiblog.com

تحصیلات

وی در شهر هری پور یکی از شهرهای ایالت خیبر پختونخواده در سال ۱۹۵۲م، به دنیا آمد[۱]. وی تحصیلات ابتدائی را در این کشور از اساتید برجتسه در پاکستان فرا گرفت. بعد از آن برای تحصیل در سطوح عالی وارد حوزه علمیه قم شد[۲]. در این حوزه از استاتید همچون آیت الله جوادی آملی و حسن زاده آملی در رشته های مختلف بهره برد.

فعالیت های علمی

سید جواد نقوی در دوران تحصیل در حوزه علمیه قم به تربیت شاگردان پرداخت و یک مؤسسه‌ی هم تأسیس کرد. او فعالیت‌های علمی خود را از این حوزه شروع کرد. طلبه‌های از افکار وی متأثر شده اند[۳]. بعد از حضور چند ساله در حوزه علمیه قم، به پاکستان بازگشت و حوزه علمیه بزرگ بنام جامعه عروۀ الوثقی تأسیس کرد و این حوزه چندین شعبه در سراسر کشور دارد و در حال حاضر هزاران طلبه اعم از پسر و دختر در این حوزه مشغول تحصیل هستند[۴]. سید جواد نقوی در رسانه فعال هست و یک شبکه به اهل بیت (ع) راه اندازی نموده است و از طریق این شبکه سخنرانیها و دورس سید جواد نقوی بخش می شود[۵].

دیدگاه سیاسی

سید جواد نقوی طرفدار نظام امامت و ولایت است، با تمام وجود از نظام سیاسی ایران و از ولایت فقیه دفاع می کنند و خود را به عنوان سرباز رهبر انقلاب حضرت آیت الله العظمی سید علی خامنه ای معرفی می کنند. سید جواد نقوی خود را مصلح سیاسی-اجتماعی می داند[۶].

  1. نقوی، تذکره علمای امامیه پاکستان، ۱۳۷۰ش ص۱۱۲و۱۱۳.
  2. سعیدی شگری، تحلیل و نقد جریان اصلاح طلبان شیعی،‌۱۳۹۹ش، ص۲۸۰.
  3. سعیدی شگری، تحلیل و نقد جریان اصلاح طلبان شیعی،‌۱۳۹۹ش، ص۲۸۱.
  4. سعیدی شگری، تحلیل و نقد جریان اصلاح طلبان شیعی،‌۱۳۹۹ش، ص۲۸۱.
  5. سعیدی شگری، تحلیل و نقد جریان اصلاح طلبان شیعی،‌۱۳۹۹ش، ص۲۸۱.
  6. نقوی، جستارهائی در منش سیاسی شهید عارف حسین،۱۳۸۸ش، ص۱۵.