اسحاقیه (غلاة)
اسحاقیه از فِرق «غلاة» و از پیروان اسحاق‌بن‌زید‌بن حارث از یاران عبدالله بن معاویة بن جعفر بن محمد (علیه‌السلام) هستند.
| اسحاقیه | |
|---|---|
 | |
| نام | اسحاقیه |
| عقیده | شیعه غالی، عدم تفاوت میان امامت و نبوت |
تاریخچه
از جمله فِرقی که از جناحیه منشعب شدند، اسحاقیه بودند که از اسحاق‌بن‌زید‌بن حارث از یاران عبدالله‌بن‌معاویه پیروی می‌کردند. بنابر گزارش فخر رازی، این فرقه دست کم تا اواخر قرن ششم در حلب و برخی نواحی شام حضور داشتند. البته ممکن است این فرقه و فرقه «امریه» و «شریکیه» مشترک باشند[۱].
عقاید
اسحاقیه معتقدند که میان امامت و نبوت تفاوتی وجود ندارد؛ مگر اینکه پیامبر اکرم (صلی‌الله علیه وآله وسلم) سابق است و حضرت علی (علیه‌السلام) لاحق، مانند دو نوری که یکی بر دیگری پیشی گرفته باشد. می‌گویند که جنگ با مشرکان به پیامبر احاله شد و قتال با منافقان بر عهدۀ علی (علیه‌السلام) قرار گرفت. اسحاقیه از حضرت علی (علیه‌السلام) روایتی نقل می‌کنند که می‌فرمود: «ما سایه‌هایی بودیم در سمت راست عرش». درباره این فرقه نقل شده است که آنها اهل اباحت و اسقاط تکالیف بودند. همچنین معتقد بودند که نبوت تا روز قیامت متصل و همیشگی است و هر کسی علم اهل‌بیت (علیهم‌السلام) را داشته باشد، نبیّ است. علاوه بر آن، به ظهور حق در حضرت علی (علیه‌السلام) و فرزندانش باورمند بودند[۲]. در نگاه برخی، «اسحاقیه، از رافضه می‌باشند، قائل‌اند که سلسله نبوت تا روز قیامت متصل است و هر کسی که علم اهل‌بیت نبیّ را داشته باشد، او پیامبر است[۳].
جستارهای وابسته
پیوند به بیرون
پانویس
منابع
- کتاب فرهنگ فرق اسلامی، نوشتۀ مشکور محمد جواد.