محکمه اولی

محکمه اولی یا داوری خواهان نخست؛ اوّلین فرقه از خوارج‌اند که با فرمان حضرت علی (علیه‌السلام) مخالفت کردند.

محکمه اولی
نام رایج	محکمه اولی
قرن شکل گیری	ق 1

وجه تسمیه

نشوان الحمیری می‌نویسد: آنان را از این جهت محکمه خواندند که تحکیم را در جنگ صفین انکار کردند و گفتند: لا حکم الّا للّه. البته برخی از منابع محکمه را «حکمیه» خوانده‌اند و می‌گویند که آنان کسانی بودند که در جنگ صفین بر حضرت علی (علیه‌السلام) شوریده و گفتند که حکمی جز حکم خدا نیست و حکمی نیز برای مردمان نمی‌‏باشد.

تاریخچه

نوشته‌اند نخستین کسی که از محکمه اولی از فرمان امام سرباز زد، عروة بن حدیر برادر مرداس خارجی بود. برخی یزید بن عاصم محاربی را نام بردند و می‌گویند که در جنگ صفین چون موافقت دو لشکر را بر داوری میان حضرت علی (علیه‌السلام) و معاویه اعلام کردند، مردی‏ ربیعی از بنی‌یشکر که در جنگ از همراهان حضرت علی (علیه‌السلام) بود بر لشکر معاویه تاخت و تعدادی از نفرات لشکر را کشت و سپس به طرف یاران امام هجوم آورد و مردی از آنان را از پای درآورد و با فریاد بلند گفت که بدانید: من علی (علیه‌السلام) و معاویه را از خلافت برداشتم و از حکم هر دوی ایشان بیزاری می‏‌جویم. این را گفت و دوباره بر یاران حضرت علی (علیه‌السلام) تاخت تا آنکه کشته شد.

رهبران فرقه

رهبران اولیه این فرقه، افرادی چون عروة بن حدیر و یزید بن عاصم محاربی بوده‌اند که در جریان جنگ صفین، مقابل امام علی(علیه‌السلام) قرار گرفته به او اعتراض کردند و سپس از خوارج شدند.