عبدالکریم عبید

عبدالکریم عبید
نام کاملعبدالکریم عبید
نام‌های دیگرابوساجد، شیخ عبید
اطلاعات شخصی
سال تولد1957 م، ۱۳۳۵ ش‌، ۱۳۷۶ ق
محل تولدروستای جبشیت در جنوب لبنان
دیناسلام، شیعه
فعالیت‌ها

زندگی‌نامه

شیخ عبدالکریم عبید در سال 1957 م (1335 ش) در روستاى جبشیت، روستای سمبل مقاومت و دیار شیخ راغب حرب، متولد شد[۱].

تحصیلات

عبید تحصیلات مقدمانی را از مدرسه روستاى زادگاهش جبشیت آغاز کرد و سپس راهى بیروت شد تا ادامه تحصیل دهد و وارد دانشکده هنرهاى زیبا در دانشگاه لبنان گردید و به مدّت 3 سال در این دانشکده به کسب علم اشتغال داشت. سپس در یکى از مراکز مهندسى به فعالیت پرداخت. امّا در سال 1979 م، جهت زندگى خود را به شکل ناگهانی تغییر داد و راهى قم در جمهورى اسلامى ایران شد و به حوزه علمیه پیوست.

بازگشت به لبنان

شیخ عبید در 1983 م، از قم به روستاى زادگاهش جبشیت بازگشت.

اعتراض به دستگیری راغب حرب

بازگشت عبدالکریم عبید به زادگاهش با دستگیری شیخ راغب حرب توسط رژیم صهیونیستی همزمان شد. در این مرحله شیخ عبید تحصن اهالى جبشیت را در حسینیه این شهر به مدت 17 روز رهبرى کرد. این تحصن که در اعتراض به دستگیرى شیخ راغب حرب انجام شد آزادى وى را بدنبال داشت. آن دوره تبلور پیوند میان این دو شیخ در مبارزه با قواى اشغالگر و رویارویى با سیاست مشت آهنین صهیونیست‌ها بود که بعدها توسط اراده آهنین مقاومت در هم شکست.

برافراشتن پرچم مبارزه با اسرائیل

پس از شهادت شیخ راغب حرب در 6 فوریه 1984 م، شیخ عبید پرچم مبارزه را بردوش گرفت و مسیر شیخ راغب حرب را در رویارویى با اشغالگران ادامه داد و رهبرى تحصن‌ها و پیگیرى فعالیتهاى تبلیغى و برپایى نماز جمعه را نصب‏‌العین خود قرار داد و مورد فشار صهیونیست‌ها واقع شده و در سال 1984 م، دوباره دستگیر شد.

ربوده شدن توسط صهیونیست‌ها

در سحرگاه جمعه 28 جولاى 1989 م، روستاى جبشیت امام جمعه و شیخ خود را از دست داد که توسط صهیونیست‌ها ربوده شده بود. چهره خندان و پر نورى که انوار ایمان و تقوى و صلابت و استوارى در تمامى حرکات و سکنات وى هویدا بود. منبر وى در سکوت فرو رفت و پنج فرزند وى تلخى دورى از پدر تجربه کردند. در آرزوى دیدار پدر اسیر خود روزگار گذرانیده و به تدریج رشد کرده و بزرگ شدند ولى غم فراق پدر نیز با آنها رشد نموده و بزرگ‌تر شد. اشغالگران سرنوشت شیخ را با سرنوشت رون ‏آراد خلبان مفقودالاثر اسرائیلى گره زدند و مانع ملاقات صلیب سرخ جهانى با شیخ عبید و کسب خبر از حال و روز وى در زندان شدند. تنها در محاکمه شیخ عبید و مصطفى دیرانى بود که تصویرى از آنها پخش شد. صهیونیست‌ها تنها اجازه ارسال 2 نامه به خانواده‏‌اش دادند که نامه اول در 1996 م، و نامه دوم نیز چند هفته قبل از آزادى براى دختر شیخ ارسال شده بود. شیخ عبید در زندان، امام و رهبر اسراى لبنانى و فلسطینى بود و باسخنان خویش به آنها دلگرمى داده و روحیه آنها را تقویت مى‏کرد و تاکید داشت که سرانجام صبح روشن آزادى فراخواهد رسید. او تمام مدت 15 سال اسارت خود به جز ایّام خاص را روزه داشت و در این مدت بیش از هفتصد بار ختم قرآن نموده و ده جلد کتاب به رشته تحریر در آورد و بیست هزار بیت شعر سرود[۲].

آزادی از اسارت

شیخ عبید در سال 2004 م، بعد از تحمل 14 سال و 11 ماه و 1 روز اسارت در مبادله اسرای حزب‌الله و اسرائیل آزاد شد[۳].

جستارهای وابسته

پانویس

منابع