نجاریه

نجاريه پيروان حسين بن محمد نجار متوفای سال 289 هجری قمری می باشند.

موسس

موسس این فرقه شخصی به نام حسین بن محمد بن عبدالله النجار الرازی و کنیه وی ابوعبدالله و از اهالی قم می‌باشد.

تاریخچه

ابو الحسن اشعری معتقد است که نجاریه پیروان حسین بن محمد نجار و از مرجئه هستند. اشعری هنگام نقل آرای این فرقه، هیچ اشاره ای به عنوان نجاریه نمی کند، بلکه ایشان را حسینیه می نامد. و نیز بعضی او را حسن بن محمد بن عبدالله بن نجار خوانده اند.همچین نوشته اند که نجاريه پیروان حسين بن محمد نجار هستند و اکثر معتزله ري و اطراف آن، پیرو مذهب وی می باشند. نجاریه بر چند فرقه دیگر تقسیم شده اند، زعفرانیه، برغوثیه و مستدرکه.

اعتقادات

نجاریه نیز چون سایر فرقه ها، دارای عقاید مخصوص به خود بودند که به برخی از آن ها به صورت مختصر اشاره می شود. 1. معتقدند که ايمان معرفت به خدا و پيغمبران اوست كه همه مسلمانان بر آن اجماع كردند و خصلتى از خصال ايمان طاعت مى ‏باشد و ايمان افزوده می شود ولی کاسته نمی شود. 2. معتقدند که خداوند با ذات و وجود خویش در هر مکانی است. 3. معتقدند که خداوند با چشم دیده نمی شود،اما جایز است که خداوند قوه ای را که در قلب برای شناخت قرار داده است، در چشم قرار دهد تا دیدنش ممکن شود. 4.حسین بن نجار، افعال بندگان را مخلوق خدا می داند و به نظریه کسب معتقد است و با اشاعره و جبر گرایان موافقت دارد . وی اگر چه از معتزلیان است، اما افعال انسان را چه خوب یا بد مخلوق خداوند می داند. بنا بر این، با معتزله در نظریه تفویض هماهنگ نیست. 5.حسین بن نجار در مسئله قضا و قدر با اهل حدیث موافق است. به همین دلیل، نمی تواند تحلیل درستی از این مسئله مهم داشته باشد در نتیجه به جبر متمایل می شود. 6. حسین بن نجار در موضوع امامت به امامت ابوبکر معقتد است. 7.این فرقه اعتقادی به عذاب قبر ندارند.