برقعیه
برقعيه از فرق «اسماعيليه» و پيروان محمد بن على بن برقعى بودند.
شرح حال
از اين فرقه جز در کتاب تحفه اثنی عشریه، در سایر منابع نامی برده نشده است و به نظر می رسد که شرح حال وی با زندگي نامه على بن محمّد عبد الرحيم معروف به صاحب الزنج به هم آميخته است.
تاریخچه
محمد بن علی بن برقعی خود را از علویان می دانست در حالی که از علویان نبود جز آن که از راه نکاح مادر با علویان خود را به آن سلسله مستند می کرد. وی در سال 255 هجری قمری در اهواز خروج کرد و بر تمام خوزستان و بصره حاکم شد.
سر انجام
موسس برقعیه توسط لشکری که معتضد عباسی فرستاد شکست خورده و اسیر شد. وی را در سال 260 هجری قمری به بغداد بردند و به امر معتضد به دار آویختند. [۱]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 100 با ویرایش و اصلاح گسترده عبارات.