رعینیه‏ از یاران اسماعیل بن عبدالله رعینى بودند.

تاریخچه

وی منسوب به «ذی رُعَین» و از تیره های یمنی بوده است. مرگ وی ظاهراً در سال های آغازین قرن پنجم واقع شده است.[۱] [۲]

شرح حال

اسماعیل بن عبدالله رُعَینی از علمای قرن پنجم هجری در آندلس و معاصر ابن حزم ( متوفای سال 456 هجری قمری بود) است. وی در ابتدا از مسریه محسوب می شد، ولی در ادامه به عقایدی روی آورد که سبب تکفیر و طردش وی از طرف مسایر مسریه شد به گونه‌ای که حتی نوه ها و داماد وی نیز از او تبرّی جستند. این مسئله موجب شد تا اسماعیل بن عبدالله رعینی به زندگی مخفیانه روی آورد و از این جهت او را به عنوانی عابدی زاهد ستایش کردند. [۳] [۴]

عقاید

فرقه رعینیه معتقد به معاد جسمانی و این که انسان ها با اجسام شان از گورها بر خیزند، اعتقادی نداشتند. بلکه هماننند اسماعیلیه می گفتند فقط ارواح انسان ها است که مبعوث می شوند. [۵] [۶]

پانویس

  1. ابن حزم، الفصل فی الملل و الاهواء و النحل، ج1، ص390 و ج3، ص136
  2. عسقلانی ابن حجر، لسان المیزان، ج1، ص 643
  3. ابن حزم، الفصل فی الملل و الاهواء و النحل، ج1، ص390 و ج3، ص136
  4. عسقلانی ابن حجر، لسان المیزان، ج1، ص643
  5. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی،چاپ دوم، ص 204 با ویرایش اندک
  6. غزالی محمد، الفرق و التواریخ، نسخه خطی آستان قدس رضوی، ص 184.