محمره

نسخهٔ تاریخ ‏۸ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۰۰ توسط Salehi.m (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «'''محمره''' يا سرخ‏ جامگان از «غلاة» شيعه و از حلوليه(باطنیه)‏ اند. ==تاریخچه==...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

محمره يا سرخ‏ جامگان از «غلاة» شيعه و از حلوليه(باطنیه)‏ اند.

تاریخچه

محمره از فرقه های غیر مسلمان بوده اند و بر خلاف بنی العباس که شعار و لباس سیاه داشتند، اما این گروه رنگ قرمز را به عنوان شعار و لباس خود انتخاب کردند. همچنین این طایفه از نظر عقیدتی مقابل خرمیه قرار داشتند، اگر چه گاهی نیز با فرقه مذکور همسو می شدند.[۱]

القاب گوناگون

اين طایفه در هر جايى به لقبى معروف بوده اند: در اصفهان خرميه و در قزوين و رى مزدكيه و سنباذيه و در دینور و نهاوند محمّره و در آذربايجان قوليه خوانده مى ‏شوند. [۲] در برخی از منابع، محمره نام دیگری برای اسماعیله بیان شده و نوشته است: اسماعیلیه را به سبب آن که به باطن کتاب قائل بودند، باطنیه، به سبب آن که به حمدان قرمط منسوب هستند، قرامطه به سبب آن که محرمات را مباح می دانستند، حرمیه و به سبب آن که به هفت شریعت معتقد بودند، ـ شرایع آدم، نوح، ابراهیم، موسی، عیسی، محمد و مهدی ـ سبعیه نامیده می شدند. نام دیگر ایشان بابکیه است به این دلیل که گروهی از ایشان از بابک خرّمی پیروی کردند. ایشان هم چنین به محمّره نیز ملقب هستند چرا که در روزگار بابک لباس سرخ می پوشیدند.[۳]

عقاید

آنان معتقد بودند که در هر زمان هفت نفر می باشند که باید به آنان اقتدا کرد. [۴] همچنین آورده اند که قسم دوم از خرمیه، خرمدینیه (به زاء منقوطه) است که در بستر دولت اسلام ظاهر شدند. آنان دو فرقه بابکیه و مازیاریه بوده و هر دو نیز به محمّره معروف بودند. [۵]

پانویس

  1. اسفرایینی شهفور، التبصیر فی الدین، ص 135 مسعودی علی بن حسین، التنبیه و الاشراف، ص 307
  2. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 394 با ویرایش اندک.
  3. خوانساری محمد باقر، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، ج8، ص 64
  4. خوانساری محمد باقر، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، ج8، ص 64
  5. بغدادی عبد القاهر، الفرق بین الفرق، ص285 اسفرایینی شهفور، التبصیر فی الدین، ص 136