محمره

محمره يا سرخ‏ جامگان از «غلاة» شيعه و از حلوليه(باطنیه)‏ اند.

تاریخچه

محمره از فرقه های غیر مسلمان بوده اند و بر خلاف بنی العباس که شعار و لباس سیاه داشتند، اما این گروه رنگ قرمز را به عنوان شعار و لباس خود انتخاب کردند. همچنین این طایفه از نظر عقیدتی مقابل خرمیه قرار داشتند، اگر چه گاهی نیز با فرقه مذکور همسو می شدند.

القاب گوناگون

اين طایفه در هر جايى به لقبى معروف بوده اند: در اصفهان خرميه و در قزوين و رى مزدكيه و سنباذيه و در دینور و نهاوند محمّره و در آذربايجان قوليه خوانده مى ‏شوند. در برخی از منابع، محمره نام دیگری برای اسماعیله بیان شده و نوشته است: اسماعیلیه را به سبب آن که به باطن کتاب قائل بودند، باطنیه، به سبب آن که به حمدان قرمط منسوب هستند، قرامطه به سبب آن که محرمات را مباح می دانستند، حرمیه و به سبب آن که به هفت شریعت معتقد بودند، ـ شرایع آدم، نوح، ابراهیم، موسی، عیسی، محمد و مهدی ـ سبعیه نامیده می شدند. نام دیگر ایشان بابکیه است به این دلیل که گروهی از ایشان از بابک خرّمی پیروی کردند. ایشان هم چنین به محمّره نیز ملقب هستند چرا که در روزگار بابک لباس سرخ می پوشیدند.

عقاید

آنان معتقد بودند که در هر زمان هفت نفر می باشند که باید به آنان اقتدا کرد. همچنین آورده اند که قسم دوم از خرمیه، خرمدینیه (به زاء منقوطه) است که در بستر دولت اسلام ظاهر شدند. آنان دو فرقه بابکیه و مازیاریه بوده و هر دو نیز به محمّره معروف بودند.