عمر بن حفيظ
عمر بن محمد بن سالم بن حفیظ مبلغ اسلامی و رئیس مرکز دار المصطفى للدراسات الاسلامیه شهر تریم در کشور یمن و عضو شورای عالی موسسه طابه شهر ابوظبی در کشور امارات متحده عربی است. او منتسب به خاندان رسول خدا و از سادات آل باعلوی حضرمی هاشمی بوده و در جهان اسلام به عنوان یکی از عالمان اسلامیشناخته شده است. سابقه و نفوذ تبلیغی او را می توان در اقصا نقاط جهان از جنوب شرق آسیا و شمال آفریقا تا اروپا و آمریکا دید. هزاران طلبه و عالم دینی را جهت تبلیغ دین اسلام به نقاط مختلف جهان اعزام نموده است. سخنرانی ها و نشست های علمی فراوانی را نیز برگزار کرد و در تعدادی از کنفرانس های اسلامی در سراسر جهان شرکت نمود. همچنین دارای برنامه‌های مذهبی متنوع، درس های متعدد و مصاحبه های فراوانی در بسیاری از شبکه های ماهواره ای است [۱].
نسب
عمر بن محمد بن سالم بن حفیظ بن عبدالله بن ابی‌بکر بن عیدروس بن عمر بن عیدروس بن عمر بن ابی‌بکر بن عیدروس بن الحسین بن الشیخ ابی‌بکر بن سالم بن عبدالله بن عبدالرحمن بن عبدالله بن عبدالرحمن السقاف بن محمد مولى الدویله بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبیدالله بن احمدالمهاجر بن عیسى بن محمدالنقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمدالباقر بن علی زین‌العابدین بن الحسین السبط بن الامام علی بن ابی‌طالب و الامام علی زوج فاطمه بنت محمد(ص).
او طبق این شجره نامه سی و هشتمین فرزند از نسل رسول خدا (ص) است.
تولد و تربیت
وی در روز دوشنبه چهارم محرم 1383 هجری قمری منطبق با 27 اردیبهشت 1342 خورشیدی در شهر تریم از توابع حضرموت یمن به دنیا آمد. در آنجا پرورش یافت و حافظ قرآن شد و در دامان پدرش در محیط علمی اسلامی پرورش یافت. سپس علوم شریعت را از قرآن، حدیث، فقه، عقاید، اصول، علوم لغت و سلوک را به دست علمای حضرموت که مهم ترین آنها پدرش (مفتی تریم) بود فراگرفت. او از پانزده سالگی شروع به تدریس، تبلیغ و در عین حال تعلیم و دریافت علوم اسلامی پرداخت[۲].
نقل مکان به شهر بیضاء
با بدتر شدن اوضاع به دلیل حکومت ظالم کمونیستی در آن زمان، در اوایل صفر 1402 هجری قمری به شهر بیضاء یمن نقل مکان کرد و به تحصیلات و امر تبلیغ ادامه داد. او در منطقه رباط الهدار شهر بیضاء اقامت داشت و از اساتیدی همچون حبیب محمد بن عبدالله الهدار و حبیب زین بن ابراهیم بن سمیط بهره برد. او مشتاق برگزاری و شرکت در دروس و مجالس علمی بود و مکرراً به نواحی مختلف بیضاء، حدیده، تعز و دیگر مناطق برای تبلیع دین خدا سفر می کرد.
سفر به عمان
در اواسط سال 1411 هجری قمری به درخواست بزرگان منطقه صلاله به کشور عمان رفت. او حدود یک سال و نیم در آنجا به عنوان واعظ، روحانی و مبلغ اسلامی اقامت داشت. او در آنجا به آموزش تعلیماتی جهت نزدیک ساختن جوانان و روشنگری آنان برای شناخت بهتر دینشان مشغول بود.
بازگشت به حضرموت
در سال 1413 هجری قمری به شهر الشحر از توابع استان حضرموت نقل مکان کرد و پس ازایجاد شرایط مناسب در رباط الشحر تدریس دروس معارف اسلامی را آغاز و مدتی در آنجا به عنوان مبلغ و معلم اقامت گزید. طلاب بسیاری از شهر های مختلف یمن و برخی مناطق جنوب شرق آسیا نزد او آمدند. سپس به شهر تریم رفت و در آنجا اقامت گزید و عده زیادی به عنوان شاگردی از نقاط مختلف جهان نزد او می آمدند دریافت و او پذیرای ایشان بود. او در سال 1414ق مصادف با 1994م مرکز دار المصطفى للدراسات الاسلامیه را با اهداف زیر تاسیس نمود:
تدریس علوم شرعی همراه با شناخت سلسله راویان به شکلی دقیق جهت تحقیق و شناخت روش سلسله روات. معرفی ابزارها و روش های جدید مفید وانطباق آنان با واقعیت های موجود برای تسهیل و کاربردی کردن دانش ها. تلاش جهت تهذیب نفس با خلوص نیت و تزکیه اخلاق. تلاش جهت آموزش سخنوری بهتر جهت انتقال هرچه بهتر مفاهیم اسلامی به عامه مردم. ساختمان اصلی به طور رسمی در روز سه شنبه 29 ذی الحجه 1417 هجری قمری مصادف با 6 مه 1997 میلادی افتتاح شد. هر روز به حجم مراجعه کنندگان به این مرکز از سراسر جهان افزوده می شد تا جایی که فارغ التحصیلان این مرکز خود مراکزی را برای تدریس و تبلیغ در تعدادی از کشورها افتتاح کردند. او همچنین علاقه زیادی به گسترش آگاهی های دینی در شهر تریم دارد و در آنجا مجالس متعددی برگزار کرد که مهمترین آنها جلسه هفتگی دوشنبه است که در یک میدان عمومی در مرکز شهر و با حضور صدها نفر از ساکنان شهر برگزار می شود. وی چندین سفر به مناطق مختلف یمن داشته است و سخنرانی هایی فراوانی در دانشگاه ها، موسسات و مراکز یمن داشته است.
اساتید
وی تحت تعلیم تعدادی از علما و شیوخ حضرموت و یمن قرار گرفت و همچنین برای فراگیری از علمای حرمین شریفین به آن دیار مقدس رفت و آمد داشت و از چندین نفر از اساتیدش اجازاتی را دریافت نمود که از جمله این علما می توان به افراد زیر اشاره کرد.
پدرش محمد بن سالم بن حفیظ
برادرش علی مشهور بن حفیظ
ابراهیم بن عمر بن عقیل
محمد بن علوی بن شهاب الدین
محمد بن عبدالله الهدار
عبدالقادر بن احمد السقاف
احمد مشهور بن طه الحداد
احمد بن علی ابن الشیخ ابی‌بکر بن سالم
عبدالله بن شیخ العیدروس
عبدالله بن حسن بلفقیه
عمر بن علوی الکاف
احمد بن حسن الحداد
سالم بن عبدالله الشاطری
زین بن ابراهیم بن سمیط
ابوبکر العطاس بن عبدالله الحبشی
محمد بن علوی المالکی
فضل بن عبدالرحمن بافضل
توفیق امان
محمدیاسین الفادانی
عبدالفتاح ابو غده
فعالیت های بین المللی
او سفرهای زیادی به جهت دین مبین اسلام و گسترش معارف اسلامی به کشورهای مختلف از جمله شام، مصر، سودان، هند، پاکستان، اندونزی، مالزی، سنگاپور، برونئی، سریلانکا، کنیا، تانزانیا، کومور و کشورهای حاشیه حوزه خلیج فارس داشته است و ارتباط فراوانی با بسیاری از علما دراین کشورها دارد. وی همچنین در تعدادی از همایش‌های اسلامی شرکت کرده است که جدیدترین آنها عبارتند از:
دوازدهمین کنفرانس آکادمی تحقیقات اسلامی زیر نظر دانشگاه الازهر با عنوان (این اسلام است) که در سوم صفر سال 1422 هجری قمری در قاهره پایتخت مصر برگزار شد. کنفرانس (این اسلام است) در سریلانکا که در محرم سال 1423 هجری قمری برگزار شد. مجمع بین المللی علما در مالزی با عنوان (اسلام در عصر جهانی شدن) از 11 تا 13 جمادی الاول 1424 ق برگزار شد. کنفرانس (راهنمایی پیامبر در دعوت و هدایت) که توسط وزارت عدلیه، امور اسلامی و اوقاف در امارات متحده عربی از 11 تا 16 رمضان 1425 هجری قمری برگزار شد. کنفرانس «ما و دیگران» که توسط وزارت اوقاف و امور اسلامی در کشور کویت از 6 تا 8 صفر 1427 هجری قمری برگزار شد. کنفرانس گفتگوی اسلام و مسیحیت در دانشگاه کمبریج بریتانیا از 11 تا 15 شوال 1429 هجری قمری برگزار شد. کنفرانس اهل سنت و جماعت یا کنفرانس بین المللی علمای مسلمان معروف به (کنفرانس چچن) یا کنفرانس گروزنی که به میزبانی شهر گروزنی پایتخت جمهوری چچن از 21 تا 23 ذی القعده 1437 ق برگزار شد.
آثار
او کتب و محصولات سمعی و بصری فراوانی از خود به جای گذاشته است که از آن میان می توان به موارد ذیل اشاره کرد:
«اسعاف طالبی رضا الخلاق ببیان مکارم الاخلاق»
«توجیهات الطلاب»
«توجیه النبیه لمرضاة باریه»
«الخطاب الاسلامی فی المؤسسات الدینیه»
«شرح منظومه السند العلوی»
«خلُقنا»
«الذخیرة المشرفه» که به چندین زبان ترجمه شده است.
«خلاصة المدد النبوی» در موضوع اذکار است.
«الضیاءاللامع بذکر مولد النبی الشافع»
«الشراب الطهور فی ذکر سیرة بدر البدور»
«التوجیهات النبویه فی الخطب الجمعیه»
«فیض الامداد فی خطب الجمعه والکسوفین والاستسقاء والاعیاد»
«المختار من شفاء السقیم»
«ثقافة الخطیب»
«نور الایمان من کلام حبیب الرحمن»
دیوان شعر تحت عنوان «فائضات المن من رحمات وهّاب المنن»
«مملکة القلب والاعضاء»[۳]