حروریه

حروریه گروهی از خوارج و به تعبیری اولین گروه از آن فرقه اند.

تاریخچه

زمانی که حضرت على (ع) از صفین باز مى‏ گشت، خوارج که در آن زمان حدود دوازده هزار تن بودند در منطقه «حروراء» که دهی در نزد‌یکى کوفه بود گرد هم آمدند و از ا‌ین رو به «حرور‌یه» موسوم شدند. سرداران آنان در آن روز عبدالله بن کواء و شبث بن ربعى بودند. چون حضرت على (ع) از م‌یان لشکر بیرون آمد و براى مناظره در برابر آنان ایستاد و دلا‌یل خود را برا‌ی شان بازگو کرد، ابن کواء با ده تن از سواران خو‌یش پیش آمد و از وى پوزش و ز‌ینهار طلبید، ولی د‌یگر خوارج روى به نهروان نهادند.

اعتقادات

حرور‌یه قا‌یل به تکفیر امت اسلام و تبرى از دو داماد پیامبر (ص) ‌یعنى على (ع) و عثمان و تولى و دوستى شیخین ‌یعنى ابوبکر و عمر بودند. ا‌یشان اموال و زنان مخالفان خود را حلال مى‌دانستند. چون وقت نماز فرا می رسید، وضو می گرفتند و در همانجا می نشستند و نماز می خواندند و گمان می‌کردند اگر از مکان خود حرکت کنند و به جای دیگری بروند وضوى شان باطل می شود. با این حال اگر از آنان حرکتی که مبطل وضو بود سر می زد، بر خلاف جمیع امت براى نماز تجد‌ید وضو نمی گرفتند. زنانشان مانند مردان در حالى که روى خود را بسته‏ بودند بر اسب نشسته و جنگ می‌کردند. حروریه در ناحیه سیستان و هرات و خراسان بسیار و مردمانى شجاع و دلیرند.