معمریه

معمریه از غلاه شیعه و پیروان معمر بن خیثم بودند. وی جانشین ابوالخطاب معروف و مدعی نبوت بود.

اعتقادات

این فرقه معتقد بودند که امام صادق علیه السلام پرتوی از نور خدا مى ‏باشد که در بدن برگزیدگان حلول کرده است و پس از آن؛ آن نور از جعفر بن محمد (ع) بیرون رفته و وارد بدن ابوالخطاب شده است و جعفر صادق علیه السلام جزء فرشتگان شد و نور از بدن ابوالخطاب بیرون آمده داخل بدن معمر شده و معمر خدا شد.

مؤسس

مردی به نام ابن اللبان دعوت کننده مردم به سوی معمر بوده و می‌گفت که معمر خداى ارجمند والاست و باید به وى درود فرستاد و به نامش نماز گزارد و روزه گرفت.

برخی از باورها و رفتارهای معمریه

معمریه قایل به اباحه گری بودند و همه گونه افعال ناروایی از جمله زنا، ازدواج با محارمی نظیر مادر و خواهر، شرب خمر، هم جنس گرایی و خوردن گوشت خوک را مجاز می شمردند. همچنین معتقد بودند که بر مردان غسل جنابت واجب نیست، زیرا چگونه نطفه پاکی که بنیاد آفرینش آدمی است، می تواند سبب غسل شود! و چون با اعتراض افراد روبرو می شدند که این سخنانی را که شما می گویید هیچ کسی از پیامبر صلوات الله علیه و علی علیه السلام نشنیده است، پاسخ مى‏ دادند که محمد (ص) مردم را به تمسخر گرفته بود.

قول به تناسخ

آن ها قایل به تناسخ بودند و می‌گفتند که کالبدهاى روح هرگز فانى نمى ‏شوند و به فرشتگان تبدیل مى ‏گردند و سپس به آسمان مى‏ روند.

معمریه در کلام ابوالحسن اشعری

ابوالحسن اشعری نیز در شرح فرقه‌های غلاة به این گروه اشاره کرده و ضمن بیان عقاید آنان می‌نویسد که بنا بر نقلی ایشان را یعمریه نیز می خوانند.