جنبش فتح را یاسر عرفات در ۱۹۵۸ به همراه چند تن از مبارزان فلسطینی تاسیس کرد. در سال ۱۹۵۹ گروه فتح با چاپ مجله بطور علنی رژیم صهیونیستی را به جنگ طلبید. عرفات در ۱۳ نوامبر ۱۹۴۷ مبارزه مسلحانه علیه رژیم صهیونیستی را شدت بخشید. الفتح، گروه سیاسی اصلی یاسر عرفات، رهبر فلسطینیان و بزرگترین گروه در چهارچوب سازمان آزادیبخش فلسطین بود. عرفات در سال ۱۹۶۴ کویت را به مقصد اردن برای مبارزه‌ با رژیم صهیونیستی ترک کرد و به سازماندهی جنبش فتح پرداخت.

Ambox clock.svg


نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در

جنبش فتح
نام جنبش فتح
تاریخ تاسیس ۱۹۵۸ میلادی
موسس حزب یاسر عرفات
رهبر (رهبران) یاسر عرفات • محمود عباس
اهداف و مبانی مبارزه مسلحانه علیه رژیم صهیونیستی
فعالیت‌ها عملیات‌های نظامی علیه رژیم صهیونیستی

جنبش فتح

جنبش فتح با نام كامل جنبش آزادی بخش میهنی فلسطین که ترجمه « حركة التحریر الوطنی الفلسطینی» یكی از مهم‏ترین سازمانهای سیاسی و نظامی فلسطینی است كه درسال 1959 توسط «یاسر عرفات» و «خلیل الوزیر» (ابوجهاد) با هدف آزادی فلسطین از سیطره رژیم اشغالگر اسرائیل از طریق مبارزات چریكی بنیان گذاری شد[۱].

فتح و مبارزه مسلحانه

فتح اولین مبارزه مسلحانه خود را به طور رسمی در سال 1965 شروع کرد و تعداد کل عملیات نظامی فتح تا قبل از سال 1967 کمی بیش‌تر از 60 عملیات بود[۲].

مرحله پس از جنگ 1967، مرحله شکوفایی و رشد سریع جنبش فتح محسوب می‏شود؛ زیرا پس از شکست حکومتهای عربی و نابودی نیروهایی که در فلسطین باقی مانده بودند اعتماد توده ملت فلسطین و عرب نسبت به این حکومت‌ها سلب گردید و راه را برای عملیات فدائی فتح در فلسطین باز کرد. و بدین ترتیب فتح در بین ملت فلسطین و عموم عرب‌ها از محبوبیت مردمی برخوردار گشت. از همان زمان فتح مهره اصلی قیام فلسطین را تشکیل داد.

نبرد الکرامه در 21 مارس 1968 حادثه بیادماندنی در تاریخ فتح است؛ زیرا پس از آنکه مبارزان مقاومت، پایداری خود را نشان دادند و خسارت سنگینی را به نیروهای متجاوز دشمن وارد ساختند، زمینه هجوم ملت برای پیوستن به این جنبش فراهم گردید.

سالهای 1968ـ 1970 در اردن دوره طلایی آن محسوب می‏شد. این جنبش در سال 1969 نزدیک به 2000 عملیات را انجام داد. همچنین سالهای 1970 ـ 1982 به ویژه سالهای 1970 ـ 1975 و پیش از شروع جنگ داخلی لبنان دوره قابل ذکری نبود و تعداد عملیات‌ها در سال 1978 به 360 عملیات رسید[۳].

فتح چندین عملیات بزرگ فدائی را در دهه هفتاد انجام داد. به طور مثال عملیات سافوی در 6 مارس 1975 در تل آویو به کشته شدن 50 سرباز و 50 غیر نظامی صهیونیست انجامید[۴]. عملیات کمال عدوان نیز در 11 مارس 1987 میلادی 38 کشته و 82 زخمی در بین صهیونیستها بر جای گذاشت.

وضعیت فعلی جنبش فتح

پس از مرگ عرفات در سال 2004، محمودعباس جانشین او در سمت رهبری این سازمان شد. عباس ریاست تشكیلات خودگردان فلسطین را نیز به عهده گرفت.

سیر نزولی فتح پس از مرگ عرفات، سرعت یافت و با پیروزی حماس در انتخابات سال 2006، این روند همچنان ادامه پیدا كرد. حماس فتح را در سال 2007 از غزه بیرون راند و قدرت فتح، از آن زمان فقط به كرانه باختری رود اردن محدود شده است.

بسیاری از فلسطینیان، فتح را مسئول فساد و بی نظمی حاكم بر سرزمینهای فلسطینی می‏دانستند؛ به همین دلیل در انتخابات، به این جنبش رأی ندادند.

حماس، محمود عباس و كابینه او را غیرقانونی می‌داند و معتقد است كسانی كه همدست رژیم صهیونیستی در اعمال جنایت علیه ملت فلسطین هستند، نمی‏توانند نماینده واقعی مردم فلسطین باشند؛ به همین دلیل عباس و نیروهای امنیتی تشكیلات خودگردان دائما در حال دستگیری و زندانی كردن طرفداران جنبش حماس هستند.

تشكیلات خودگردان فلسطین به رهبری عباس تا آنجا پیش رفته كه رژیم صهیونیستی وظیفه خود را در سركوب اعضای حماس به این ساختار فلسطین سپرده است.

آمریكا نیز در همدستی با رژیم صهیونیستی اعلام كرده كه تا زمانی كه تشكیلات خودگردان و محمود عباس كنترل كرانه باختری را برعهده دارند، خیال ما از این منطقه راحت است و باید تمام توجه‌ها به غزه و حماس باشد.

در هر صورت جنبش حماس اعلام كرده كه تا زمانی كه تشكیلات خود‏گردان، دست از بازداشت، شكنجه و زندانی كردن اعضای حماس برندارد هیچ گونه همكاری و هماهنگی با این جنبش وجود ندارد[۵].

منبع

برگرفته از سایت آشنایی با جنبش های فلسطینی - اسلام تايمزhttps://www.islamtimes.org

پانویس

  1. احزاب و گروه‏های فلسطینی از گذشته تا امروز، روزنامه کیهان،9/06/1388، شماره19459.
  2. مقاومت فلسطین پس از اشغال، مجید صفا تاج، ص 27.
  3. الموسوعة الفلسطینیة، دمشق، هیئه الموسوعة الفلسطینه، 1984، ج2، ص 207.
  4. همان، ص 527 ـ 528.
  5. احزاب و گروه‌های فلسطینی از گذشته تا امروز، روزنامه کیهان،،9/06/1388، شماره19459.