محمد جواد بلاغی
آیت‌الله محمد جواد بلاغی (علامه بلاغی) (متولد ۱۲۴۴ ش، نجف و متوفای ١٣۱۳ ش، نجف)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: میرزا حسین نوری، رضا همدانی، سید محمد حسن هاشم هندی، محمد طه نجف، محمد تقی شیرازی و محمد کاظم خراسانی به اتمام رساند. مبارزه با استعمار انگلیس، ایستادن در برابر تبلیغات مسیحیت و سرایندگی شعر از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی، آثار تأثیرگذاری در موضوعات مختلف دینی تألیف کرده است. «آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن»، «الوهابیه»، «الرد علی الوهابیه»، «نصائح الهدی و الدین»، «الرحله المدرسیه»، «موسوعه العلامه الشیخ محمد جواد البلاغی»، «اربع رسائل»، «نسمات الهدی و نفحات المهدی» و «رساله حول التفسیر منسوب الی الإمام العسکری» برخی از این آثار است.
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۰۹:۳۶، ۲۹ اوت ۲۰۲۲؛
| نام | محمدجواد بَلاغی نجفی |
|---|---|
| القاب و سایر نام‌ها | بلاغی • جواد • ک‍ات‍ب الهدی ال‍ن‍ج‍ف‍ی • محمدجواد البلاغی |
| زاده | ۱۲۸۲ق • نجف • عراق |
| درگذشت | ۱۳۵۲ قمری • نجف • عراق |
| استادان | ميرزا محمدتقى شيرازى • ميرزاى شيرازى • حاج آقا رضا همدانى • شيخ محمدكاظم خراسانى • محمد طه نجف • میرزا حسین نوری و ... |
| شاگردان | سید شهاب الدین مرعشی نجفی • سید ابوالقاسم خویی • سید محمدهادی میلانی • شیخ ذبیح الله محلاتی و ... |
| آثار | آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن • الرحله المدرسیه یا المدرسه السیاره • الهدی الی دین المصطفی • التوحید والتثلیت • اعاجیب الاکاذیب و... |
| دین و مذهب | اسلام • تشیع |
| فعالیت‌ها | شرکت در نهضت استقلال عراق |
زندگی‌نامه
محمدجواد بن حسن بن طالب بلاغی در سال ۱۲۸۲ق در روز چهارشنبه اى از ماه رجب، در یکى از محله هاى نجف (محلّه براق) در خانه دانشمند عامل و روحانى فاضل، علامه شیخ حسن بلاغى، ستاره اى چشم به جهان گشود که امید آن مى رفت تا گمشدگان وادى شب گون نادانى را به کرانه هاى صبح امید رساند این نو رسیده را محمدجواد نام نهادند و بدین سان در سال 1282 ق[۱]. خداوند نعمتى دیگر به جامعه شیعه عنایت کرد. عبدالله مامقانی نویسنده کتاب تنقیح المقال، از افراد سرشناس این خاندان است[۲].
بلاغی تحصیلاتش را در نجف آغاز کرد و در ۲۴ سالگی، در ۱۳۰۶ق به کاظمین رفت و پس از ۶ سال به نجف بازگشت. در ۱۳۲۶ق به سامرا مهاجرت کرد و ده سال نزد میرزا محمدتقی شیرازی شاگردی کرد. وی سپس به کاظمین رفت و پس از دو سال، به نجف بازگشت[۳]. بلاغی با دختر سید موسی کاظمی جزایری ازدواج کرد.[۴].
تحصیلات و اقدامات
محمدجواد بلاغی در نجف، در درس فقه حاج آقا رضا همدانی، نویسنده کتاب مصباح الفقیه و سید محمد هندی نویسنده کتاب شوارع الاسلام فی شرح شرائع الاسلام شرکت می‌کرده است. وی همچنین از شاگردان آخوند خراسانی و همچنین شیخ محمد طه نجف، مؤلف کتاب اتقان المقال فی احوال الرجال بوده است[۵]. بلاغی پس از مهاجرت به سامرا، با میرزای شیرازی مرتبط بوده و در درس فقه محمدتقی شیرازی و سید محمد فشارکی شرکت می‌کرده است[۶].
بلاغی پایه‌گذار علم کلام نوین در نجف دانسته شده که در برابر فعالیت‌های تبشیری و تبلیغی مسیحیت و همچنین تبلیغات مخالفان دین فعالیت می‌کرده است. وی با زبان فارسی، عربی، انگلیسی و عبری آشنایی داشته است[۷]. سید محمدهادی میلانی، سید عبدالحسین طیب و برخی دیگر از مراجع نجف و قم[۸]، از جمله سید ابوالقاسم خوئی[۹]، از شاگردان مکتب کلامی او معرفی شده‌اند. بلاغی، در سال‌های اقامت در سامرا، از جمله عالمانی بوده است که در جریان مبارزات استقلال‌طلبانه مردم عراق در برابر انگلستان فعال بوده است[۱۰]. این مبارزات با فتوای میرزا محمدتقی شیرازی پایه‌گذاری شد[۱۱]. محمدجواد بلاغی، با لقب مجاهد هم خوانده شده است[۱۲].
استادان
- فقیه بزرگوار شیخ محمد طه نجف (متوفى 1323 ق)
- فقیه محقق حاج آقا رضا همدانى (متوفى 1322 ق)
- عالم و اصولى مدّقق شیخ محمد کاظم خراسانى (متوفى 1329 ق)
- علامه فقیه سید حسن صدرالدین کاظمى (متوفى 1354 ق)
- فقیه بزرگ شیخ محمد حسین مامقانى (متوفى 1323 ق)
- علامه محدث میرزا حسین نورى (متوفى 1320 ق)
- فقیه عالی‌مقام سید محمد حسن هاشم هندى غروى (متوفى 1323 ق)
- مرجع مجاهد میرزا محمد تقى شیرازى (متوفى 1338 ق)[۱۳]
آثار و تألیفات
- موسوعة العلامة البلاغی: بلاغی کتاب‌های فراوانی در موضوعات مختلف دارد که بخش عمده‌ای از آن در موضوع کلام و در دفاع از اسلام و قرآن و در رد باورهای یهودیت، مسیحیت، بهاییت و وهابیت نگاشته شده است.
- کتاب تفسیری آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن: یکی از شناخته‌شده‌ترین آثار اوست[۱۴]. مجموعه آثار او با عنوان «موسوعة العلامة البلاغی» با کوشش جمعی از محققان در مرکز احیای تراث اسلامی در ۹ جلد منتشر شده است[۱۵]. رضا استادی، شصت مورد از تألیفات وی را فهرست کرده است که تنها ۲۲ مورد چاپ شده است[۱۶]؛ از جمله:
- آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن: از ارزنده‌ترین تفاسیر شیعه معرفی شده که بلاغی در مقدمه آن، درباره اعجاز قرآن و عدم تحریف قرآن کریم، سخن گفته است. بلاغی این کتاب را در آخرین سال‌های زندگی خود نگاشته و از همین رو تنها تا آیه ۵۷ سوره نساء در آن تفسیر شده است[۱۷].
- التوحید و التثلیث: رساله‌ای ۵۶ صفحه‌ای در پاسخ به رساله یکی از مسیحیان سوریه[۱۸].
- أعاجیب الأکاذیب: با هدف اثبات حقانیت دین اسلام و پاسخ به شبهات مبلغان مسیحی نوشته شده است[۱۹].
- انوار الهدی: در اثبات وجود خدا و رد مادی‌گرایان نوشته شده است.
- کتاب البلاغ المبین: هم با همین موضوع نوشته شده است[۲۰].
- نصایح الهدی و الدین الی من کان مسلما و صار بابیا: در رد فرقه بهائیت نوشته شده است[۲۱].
- دیوان اشعار: حاوی اشعار و قصاید فراوان؛ از جمله قصیده‌ای در پاسخ به قصیده عینیه ابوعلی سینا و همچنین قصیده‌ای در پاسخ به یکی از عالمان اهل سنت در انکار وجود امام زمان(ع)[۲۲]. وی همچنین اشعاری در ثنای اهل بیت(ع) سروده است[۲۳]. از جمله وی مرثیه‌ای برای امام حسین(ع) سروده است[۲۴] که با بیت ذیل شروع می‌شود:
یا تریب الخدّ فی رمض الطفوف لیتنی دونک نهبا للسیوف[۲۵]
ای کسی که در سرزمین گرم کربلا گونه‌هایت خاک آلود شد کاش من به جای تو، جایگاه ضربه‌های شمشیر می‌شدم.
شاگردان
- آیت الله العظمى آقاى سید شهاب الدین مرعشى نجفى (متوفى 1411 ق)
- آیت الله العظمى آقاى حاج سید ابوالقاسم خویى (متوفى 1414 ق)
- آیت الله العظمى آقاى حاج سید هادى میلانى (متوفى 1395 ق)
- علامه ادیب آقاى میرزا محمد على اردوبادى نجفى (متوفى 1380 ق)
- علامه سید محمدصادق بحرالعلوم (متوفى 1390 ق)
- آیت الله شیخ محمد رضا آل فرج الله نجفى (متوفى 1386 ق)
- آیت الله شیخ محمد مهدوى لاهیجى (متوفى 1403ق)
- آیت الله شیخ نجم الدین جعفر عسکرى تهرانى (متوفى 1395 ق)
- حاج شیخ ذبیح الله محلاتى (متوفى 1405 ق)
- آیت الله حاج شیخ محمد رضا طبسى نجفى (متوفى 1405 ق)
- میرزا محمد على مدرس خیابانى
- استاد ادیب على خاقانى
- آیت الله شیخ على محمد بروجردى (متوفى 1395ق)
- شیخ مهدى بن داوود الحجّار (متوفى 1358 ق)
- علامه محقق حاج شیخ مجتبى لنکرانى نجفى
- آیت الله سید صدر الدین جزایرى (متوفى 1388 ق)
- شیخ ابراهیم بن شیخ مهدى قریشى
- شیخ مرتضى مظاهرى نجفى
- آیت الله سید مرتضى لنگرودى (متوفى 1383 ق)
- علامه میرزا محمد على ادبى تهرانى
درگذشت
بلاغی در شب دوشنبه، ۲۲ شعبان ۱۳۵۲ق در نجف درگذشت و در حرم امیرالمومنین(ع) به خاک سپرده شد[۲۶].
پانویس
- ↑ ۱. آقابزرگ، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴ق، ج ۱، ص۳۲۳.
- ↑ آقابزرگ، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴ق، ج ۱، ص۳۲۳.
- ↑ آقابزرگ، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۳۲۳.
- ↑ آقابزرگ، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۳۲۳.
- ↑ عقیقی بخشایشی، «شیخ محمدجواد بلاغی»، ص۲۵-۲۶.
- ↑ عقیقی بخشایشی، «شیخ محمدجواد بلاغی»، ص۲۶.
- ↑ عقیقی بخشایشی، «شیخ محمدجواد بلاغی»، ص۲۶.
- ↑ عقیقی بخشایشی، «شیخ محمدجواد بلاغی»، ص۲۷.
- ↑ یادنامه حضرت آیت الله العظمی آقای حاج سید ابوالقاسم خویی، ۱۳۷۲ش، ص۵۸ و ۵۹.
- ↑ بلاغی، اسلام آیین برگزیده، ۱۳۶۰ش، ص۱۴.
- ↑ همان.
- ↑ همان.
- ↑ الکنى و الالقاب، شیخ عباس قمى، ج2، ص94 اعیان الشیعه، محسن امین عاملى، ج4، ص256.
- ↑ انصاری قمی، نجوم امت (آیت الله العظمی علامه حاج شیخ محمد جواد بلاغی)، ۱۳۷۰ش، ص۵۱.
- ↑ جمعی از محققان، موسوعة العلامة البلاغی، زیرنظر علی اوسط نطقی و مرکز احیاء آثار اسلامی، قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ۱۳۸۸ش.
- ↑ استادی، «گوشه‌هایی از زندگانی مرحوم شیخ محمدجواد بلاغی»، ص۱۱۱-۱۱۸.
- ↑ استادی، «گوشه‌هایی از زندگانی مرحوم شیخ محمدجواد بلاغی»، ص۱۱۱.
- ↑ استادی، «گوشه‌هایی از زندگانی مرحوم شیخ محمدجواد بلاغی»، ص۱۱۲.
- ↑ همان.
- ↑ همان.
- ↑ همان.
- ↑ آقابزرگ، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۳۲۴.
- ↑ آقابزرگ، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۳۲۴.
- ↑ گلشن ابرار، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۵۵۴.
- ↑ جمعی از محققان، موسوعة العلامة البلاغی، ۱۳۸۸ش، ج۸، ص۱۰۲.
- ↑ آقابزرگ، طبقات اعلام الشیعه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۳۲۴.