عجارده: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عجارده''' یا عجردیه‏ از فرقه [[خوارج]] و از  پیروان عبدالکریم بن عجرد بودند.  

عبدالکریم عجرد در آغاز پیرو [[عطیه بن اسود حنفى|عطیة بن اسود حنفی]] بود. برخی نوشته‏‌اند وی در ابتدا از یاران [[ابى بیهس|ابی بیهس]] بود و سپس با و‎ی مخالفت کرد و سرانجام به حبس افتاد و در همان حال دو تن از یارانش به نام میمون و شعیب که با یکدیگر در باب «مشیت خداوند» اختلاف کرده بودند، برا‎ی حکمیت به او نامه نوشتند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 332 با ویرایش و اصلاح و جا به جایی عبارات و عناوین.

</ref>

فرقه عجارده از فرقه‌ای به نام [[عطویه]] که پیرو عطیه بن اسود الحنفی بودند، جدا شده است.

<ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷، الطبعةالثانیة، ص۷۲.</ref> عبدالکریم شهرستانی وی را از پیروان ابی بیهس از فرقه [[بیهسیه]] بر شمرده است که در ادامه با او مخالفت کرده است. <ref>شهرستانی، عبدالکریم، الملل والنحل، بیروت، نشر دارالمعرفة، سال ۱۴۰۴ هجری قمری، ج۱، ص۱۲۷.

</ref>این فرقه به عنوان بزرگ‌ترین فرقه از فرق خوارج معرفی شده است، زیرا که عجارده زیر مجموعه خود پیروان مختلفی را در برداشت.  

ابوالحسن اشعری و عبدالقاهر بغدادی در آثار خود <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین، بیروت، دارالاحیا الثراث العربی، ص۲۴</ref><ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷ میلادی، چاپ دوم، ص۱۸</ref><ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷ میلادی، چاپ دوم، ص۵۴.</ref> 14فرقه را که عبارت است از: [[میمونیه]]، [[خلفیه]]، [[حمزیه]]، [[شعیبیه]]، [[خازمیه]]، [[معلومیه]]، [[مجهولیه]]، [[صلتیه]]، [[ثعالبه]]، [[اخنسیه]]، [[معبدیه]]، [[شیبانیه]]، [[رشیدیه]] و [[مکرمیه]] را از انشعابات عجارده بر‌شمرده‌اند.  

عجارده به عنوان اصلی‌ترین شاخه از فرقه خوارج، از عقاید خاص به خود بر خوردار بوده‌اند. <ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷، چاپ دوم، ص۱۸</ref> <ref>بغدادی، عبدالقاهر بن طاهربن محمد، الفرق بین الفرق و بیان الفرقة الناجیة، بیروت، نشر دارالآفاق الجدیده، سال ۱۹۷۷ میلادی، چاپ دوم، ص۵۵.</ref>که به نام برخی از آن اشاره می‌شود:

۲. تکفیر [[امیرالمومنین علی علیه‌السّلام]]  

۸. این فرقه [[سوره یوسف]] را از [[قرآن]] نمی‌دانستند و معتقد بودند محتوای این سوره، داستانی عاشقانه است که ارتباطی با قرآن ندارد.

<ref>فخررازی، محمد بن عمر، اعتقادالمسلمین والمشرکین، بیروت، نشر دارالکتب العلمیه، سال ۱۴۰۲ هجری قمری، ص۴۷</ref>.

همچنین عجارده متفق‌اند که کودکان هرگاه بالغ شدند باید به [[اسلام]] خوانده شوند و یا اسلام را توصیف نمایند و قبل از این باید از آنها دوری کرد. عجارده با [[ازارقه]] در یک مورد اختلاف دارند به این که ازارقه بردن اموال مخالفان را جایز می‌دانند، ولی عجارده معتقدند که بردن مال هیچ‌یک از آنان جایز نیست مگر این که او را کشته و مال‌شان را به یغما بریم. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 332 با ویرایش و اصلاح و جابجایی عبارات و عناوین.

</ref>