۸۸٬۱۲۶
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '[[امام صادق' به '[[جعفر بن محمد (صادق)') |
جز (جایگزینی متن - '[[جعفر بن محمد (صادق) علیهالسلام' به '[[جعفر بن محمد (صادق) ') |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
== تاریخچه == | == تاریخچه == | ||
از جمله افرادی که در تحکیم بخشی پایههای قدرت [[عباسیان]] در [[عراق]] نقشی موثر داشت، حفص بنسلیمان معروف به «ابوسلمه خلال» بود. وی گرایش شیعی داشت و در ابتدا تصمیم داشت خلافت را به اولاد [[علی بن ابی طالب]] برگرداند. | از جمله افرادی که در تحکیم بخشی پایههای قدرت [[عباسیان]] در [[عراق]] نقشی موثر داشت، حفص بنسلیمان معروف به «ابوسلمه خلال» بود. وی گرایش شیعی داشت و در ابتدا تصمیم داشت خلافت را به اولاد [[علی بن ابی طالب]] برگرداند. | ||
<ref> دینوری ابن قتیبه، الامامة والسیاسة، ج 2، ص 162.</ref>اما در این امر بین فرزندان عباس و فرزندان امام علی علیهالسلام مردد بود. به همین دلیل دو نامه نوشت که خطاب یکی به عبدالله بنحسن بنحسن علیهالسلام و خطاب دیگری به [[جعفر بن محمد (صادق) | <ref> دینوری ابن قتیبه، الامامة والسیاسة، ج 2، ص 162.</ref>اما در این امر بین فرزندان عباس و فرزندان امام علی علیهالسلام مردد بود. به همین دلیل دو نامه نوشت که خطاب یکی به عبدالله بنحسن بنحسن علیهالسلام و خطاب دیگری به [[جعفر بن محمد (صادق) | ||
]] بود تا با آنها بیعت کند. | |||
<ref>مسعودی علی بن حسین، اثبات الوصیة، ص 268.</ref>امام صادق علیهالسلام با درایت خویش میدانست که ابوسلمه از شیعیان علوی استواری نیست، به همین دلیل در حضور پیک نامه ابوسلمه را سوازند و به آورنده نامه گفت که ابوسلمه شیعه شخص دیگری است، اما عبدالله بنحسن بدون دقت نظر پیام وی را پذیرفت و همین امر باعث بدبینی عباسیان و کشته شدن عبدالله و فرزندانش شد<ref>مسعودی علی بن حسین، اثبات الوصیة، ص 268.</ref> و پیشبینی امام صادق علیهالسلام به واقعیت پیوست؛ زیرا هنوز پیک ابوسلمه به کوفه نرسیده بود که ابوسلمه با ابوعباس بیعت کرد و نیروهای خود را در اختیار وی گذاشت.<ref>مسعوی علی بن حسین، اثبات الوصیه، ص 268.</ref> اما تزلزل ابوسلمه باعث شد تا ابنعباس به او بدبین شده سر انجام با نظر [[ابومسلم خراسانی]] او را به قتل رساند.<ref>دینوری ابن قتیبه، الامامه والسیاسه، ج 2، ص 165.</ref> | <ref>مسعودی علی بن حسین، اثبات الوصیة، ص 268.</ref>امام صادق علیهالسلام با درایت خویش میدانست که ابوسلمه از شیعیان علوی استواری نیست، به همین دلیل در حضور پیک نامه ابوسلمه را سوازند و به آورنده نامه گفت که ابوسلمه شیعه شخص دیگری است، اما عبدالله بنحسن بدون دقت نظر پیام وی را پذیرفت و همین امر باعث بدبینی عباسیان و کشته شدن عبدالله و فرزندانش شد<ref>مسعودی علی بن حسین، اثبات الوصیة، ص 268.</ref> و پیشبینی امام صادق علیهالسلام به واقعیت پیوست؛ زیرا هنوز پیک ابوسلمه به کوفه نرسیده بود که ابوسلمه با ابوعباس بیعت کرد و نیروهای خود را در اختیار وی گذاشت.<ref>مسعوی علی بن حسین، اثبات الوصیه، ص 268.</ref> اما تزلزل ابوسلمه باعث شد تا ابنعباس به او بدبین شده سر انجام با نظر [[ابومسلم خراسانی]] او را به قتل رساند.<ref>دینوری ابن قتیبه، الامامه والسیاسه، ج 2، ص 165.</ref> | ||