۸۷٬۹۳۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'می رسد' به 'می‌رسد'
جز (جایگزینی متن - 'می کرد' به 'می‌کرد') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'می رسد' به 'می‌رسد') |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
==تشکیل فرقه های مختلف== | ==تشکیل فرقه های مختلف== | ||
هنگامى که امام على بن محمد النقى (ع) از دنیا رفت، شیعیان به چند گروه تقسیم شدند. گروه اندکى از اصحاب او به امامت پسرش جعفر بن على گرائیدند و گفتند که پدرش درباره امامت او وصیت کرده است. گروهى گفتند که حسن بن على العسکرى (ع) درگذشت و پس از او برادرش جعفر بنا به وصیت وى امام است. گروهى دیگر گفتند که امامت از محمد بن على (ع) که عموى جعفر بود به وى رسید. | هنگامى که امام على بن محمد النقى (ع) از دنیا رفت، شیعیان به چند گروه تقسیم شدند. گروه اندکى از اصحاب او به امامت پسرش جعفر بن على گرائیدند و گفتند که پدرش درباره امامت او وصیت کرده است. گروهى گفتند که حسن بن على العسکرى (ع) درگذشت و پس از او برادرش جعفر بنا به وصیت وى امام است. گروهى دیگر گفتند که امامت از محمد بن على (ع) که عموى جعفر بود به وى رسید. | ||
فرقه اى دیگر به تقلید از «[[فطحیه]]» پرداختند که عبدالله بن بکیر بن اعین از آنان بود و معتقد بودند که حسن بن على پس از پدرش امام بود و چون درگذشت بعد از وى جعفر بن على به امامت رسید، چنان که موسى بن جعفر پس از عبدالله جعفر (افطح) امامت داشت، زیرا بنا به خبرى که رسیده چون امامى از دنیا برود، امامت به مهم ترین پسر وى | فرقه اى دیگر به تقلید از «[[فطحیه]]» پرداختند که عبدالله بن بکیر بن اعین از آنان بود و معتقد بودند که حسن بن على پس از پدرش امام بود و چون درگذشت بعد از وى جعفر بن على به امامت رسید، چنان که موسى بن جعفر پس از عبدالله جعفر (افطح) امامت داشت، زیرا بنا به خبرى که رسیده چون امامى از دنیا برود، امامت به مهم ترین پسر وى می‌رسد. گروه دیگر چون منکر فرزند داشتن حضرت امام حسن عسکرى بودند گفتند: | ||
اگر امامى از دنیا برود و فرزندى نداشته باشد، امامت به برادرش خواهد رسید.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی،سال 1372 شمسی،چاپ اول، ص 139</ref> <ref>نوبختی حسن بن موسی، فرق الشیعة، ص 95، 108، 112.</ref> | اگر امامى از دنیا برود و فرزندى نداشته باشد، امامت به برادرش خواهد رسید.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی،سال 1372 شمسی،چاپ اول، ص 139</ref> <ref>نوبختی حسن بن موسی، فرق الشیعة، ص 95، 108، 112.</ref> | ||
<ref>شهرستانی محمد بن عبدالکریم، ملل و نحل، ص 151، 152، 153.</ref> <ref>شیخ طوسی،کتاب غیبت، ص 143.</ref> | <ref>شهرستانی محمد بن عبدالکریم، ملل و نحل، ص 151، 152، 153.</ref> <ref>شیخ طوسی،کتاب غیبت، ص 143.</ref> | ||