confirmed
۳۸٬۰۸۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
بنابر روایت [[کشّی]]، فضل مدتی پس از وفات [[هارون عباسی]] (۱۹۳ق) به همراه پدرش به بغداد آمد و در حالیکه هنوز به بلوغ نرسیده بود، در قطیعة الربیع بغداد نزد اسماعیل بن عباد به آموختن [[قرآن]] پرداخت<ref>ابن بابویه، محمد، من لایحضره الفقیه، نجف، ۱۳۷۶ق.</ref>. ابن شاذان در بغداد از محمد بن ابیعمیر (د ۲۱۷ق) بهره برد و با حسن بن علی بن فضّال آشنا گردید<ref>ابن شاذان، فضل، مختصر اثبات الرّجعه، به کوشش باسم موسوی، تراثنا، قم، ۱۴۰۹ق، شم ۱۵.</ref>. او سپس به کوفه رفت و در آنجا از حسن بن محبوب، احمد بن محمد بن ابی نصر، صفوان بن یحیی و نصر بن مزاحم منقری بهره جست<ref>ابن شاذان، فضل، العلل، به کوشش احمد پاکتچی، منتشر نشده.</ref>. | بنابر روایت [[کشّی]]، فضل مدتی پس از وفات [[هارون عباسی]] (۱۹۳ق) به همراه پدرش به بغداد آمد و در حالیکه هنوز به بلوغ نرسیده بود، در قطیعة الربیع بغداد نزد اسماعیل بن عباد به آموختن [[قرآن]] پرداخت<ref>ابن بابویه، محمد، من لایحضره الفقیه، نجف، ۱۳۷۶ق.</ref>. ابن شاذان در بغداد از محمد بن ابیعمیر (د ۲۱۷ق) بهره برد و با حسن بن علی بن فضّال آشنا گردید<ref>ابن شاذان، فضل، مختصر اثبات الرّجعه، به کوشش باسم موسوی، تراثنا، قم، ۱۴۰۹ق، شم ۱۵.</ref>. او سپس به کوفه رفت و در آنجا از حسن بن محبوب، احمد بن محمد بن ابی نصر، صفوان بن یحیی و نصر بن مزاحم منقری بهره جست<ref>ابن شاذان، فضل، العلل، به کوشش احمد پاکتچی، منتشر نشده.</ref>. | ||
=ارتباط با ائمه(ع)= | |||
==امام هادی(ع)== | |||
[[شیخ طوسی]] ابن شاذان را در شمار [[اصحاب]] [[امام هادی(ع)]] آورده است<ref>ابن شهر آشوب، محمد، المناقب، قم، چاپخانه علمیه.</ref>. با توجه به حضور ابن شاذان در عراق در ربع اول قرن ۳ق، احتمال روایت مستقیم او از [[امام جواد]] و امام هادی وجود دارد، اما اینکه در آثار ابن بابویه به احادیثی برمیخوریم که حکایت از استماع مستقیم ابن شاذان از [[امام رضا(ع)]] دارد، امری غریب است<ref>استرابادی، شرفالدین، تأویل الآیات، قم، ۱۴۰۷ق.</ref>. | |||
==امام حسن عسکری(ع)== | |||
ابن شاذان، در زمان [[امام حسن عسکری(ع)]] از معتبرترین عالمان امامی خراسان بهشمار میرفت. کشی از ارتباط دورادور او با آن حضرت خبر داده است<ref>الایضاح، منسوب به ابن شاذان، به کوشش جلالالدین محدث، تهران، ۱۳۵۱ش.</ref>. در مورد رابطه او با امام حسن عسکری(ع) روایات بر دو دسته است؛ در یکدسته سخنانی از آنحضرت در عتاب و سرزنش وی وارد شده<ref>بحرالعلوم، محمد مهدی، الرجال، تهران، ۱۳۶۳ق.</ref> و در برخی ترحم امام(ع) نسبت به وی و مدح او دیده میشود<ref>برقی، احمد، الرجال، تهران، ۱۳۴۲ش.</ref>. | |||
=پانویس= | =پانویس= |