کاربر:Hoosinrasooli/صفحه تمرین

1. https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%A7%D8%A8%D9%86_%D8%B4%D9%87%D8%B1%D8%A2%D8%B4%D9%88%DB%8C%D8%A7%D8%AF%D8%A8&
2. https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A8%D9%86_%D8%AD%D9%86%D9%81%DB%8C%D9%87&action=edit
3. https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B9%D8%A8%DB%8C%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87_%D8%A8%D9%86_%D8%B2&action=edit
4. https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B4%D8%B9%D8%A8_%D8%A7%D8%A8%DB%8C_%D8%B7%D8%A7%D9%84%D8%A8&action=edit
5. https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B3%DB%8C%D8%AF_%D8%B1%D8%B6%DB%8C&action=edit
6. https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=%D8%B1%D8%B6%D8%A7%D8%AE%D8%A7%D9%86&action=edit

احمد بن محمد بن طرخان کندی جرجرایی
نام کامل	احمد بن محمد بن طرخان کندی جرجرایی
اطلاعات شخصی
دین	اسلام، شیعه
استادان	اسحاق بن عبدون
شاگردان	محمد بن محمد بن نعمان (شیخ مفید)
آثار	ایمان ابی طالب (علیه السلام)

احمد بن محمد بن طرخان کندی جرجرایی، (000 – حدود 399ق) ابوالحسین. در باره تاریخ ولادت و وفات او گزارشی در منابع نیامده است. محل تولد او در ناحیه پایین ‏دست نهروان بین واسط و بغداد بوده است. به گفته نجاشی شخصی معروف به «ابن ابی‌‏العباس»، وی را به دلیل این‌که از علویان بود، به قتل رسانده است، اما تاریخ این حادثه روشن نیست. وی در بغداد نزد اساتید متعددی علوم حدیث را فرا گرفت، اما اکنون از استادان او تنها «اسحاق بن عبدون» را می‏‌شناسیم که خود از «محمد بن عبدالله بن سلیمان حضرمی» روایت دارد.

معرفی اجمالی

احمد بن محمد بن طرخان کندی جرجرایی، ابوالحسین. نویسنده و محدث شیعی در اواخر سده چهارم هجری. در باره اصالت خانوادگی او این اندازه روشن است که جد او «طرخان کندی» از رؤسای اقوام عرب بوده و چون ملزم به پرداخت مالیات نبود «طرخان» لقب گرفت. اما از این مطلب هیچ‏‌گاه نمی‌‏توان استفاده نمود که وی دارای ریشه و اصالت عربی است، زیرا «طرخان» واژه‏ای فارسی است و به رئیس قبیله‌‏ای اطلاق می‏‌گردد که پنج‏ هزار انسان زیر دست او باشند، در مقابل کلمه «بطریق» که واژه‏ای رومی است و به کسی گفته می‌‏شود که ده‏ هزار انسان زیر دست خود داشته باشد، چنان‌که «قومس» نیز به کسی گفته می‌‏شود که دویست نفر را در اختیار داشته باشد. این موضوع، با توجه به این‌که نام او در منابع رجالی به صورت «ابوالحسن احمد بن محمد جرجانی» نیز آمده است، احتمال غیر عربی‏ بودن وی را بیشتر تقویت می‏‌کند. در باره تاریخ ولادت و وفات او گزارشی در منابع نیامده است. از نسبت «جرجرایی»(بر وزن قه‌قرایی) استفاده می‌‏شود که محل تولد او در ناحیه پایین ‏دست نهروان بین واسط و بغداد بوده است. به گفته نجاشی شخصی معروف به «ابن ابی‌‏العباس»، وی را به دلیل این‌که از علویان بود، به قتل رسانده است، اما تاریخ این حادثه روشن نیست. بنابراین در باره ولادت و وفات او زمان دقیقی نمی‌‏توان ارائه داد، ولی با توجه به این‌که وی از اساتید «شیخ مفید»(م413ق) بوده است می‏‌بایست وفات او تقریباً در اواخر سده چهارم روی داده باشد. وی ظاهراً دوران کودکی را در زادگاهش سپری کرد و پس از آن برای کسب علوم و معارف دینی به بغداد آمد و آن‌جا را مسکن دائمی خود قرار داد.

اساتید

وی در بغداد نزد اساتید متعددی علوم حدیث را فرا گرفت، اما اکنون از استادان او تنها «اسحاق بن عبدون» را می‏‌شناسیم که خود از «محمد بن عبدالله بن سلیمان حضرمی» روایت دارد.

شاگردان

از شاگردان او «محمد بن محمد بن نعمان» معروف به «شیخ مفید»(م413ق) است که در کتاب أمالی خود، چند حدیث از او نقل کرده است. از شاگردی «شیخ مفید» نزد او بر می‌‏آید که وی از چهره‌‏های علمی در بغداد بوده و احتمالاً بزرگان دیگری نیز در مجلس درس او شرکت داشتند که نام و نشان آن‌ها بر ما مخفی مانده است. از معاصران یا شاگردان دیگر او «ابوالعباس نجاشی»(م450ق) است که وی را از دوستان خود معرفی نموده و بر درستی احادیث او تأکید کرده است. هم‌چنین از شاگردان با واسطه او «شیخ طوسی»(م460ق) است که در بعضی از منابع حدیثی گاهی احادیث او به‏ طور مستقیم از وی نقل می‌‏شود.

آثار

از تألیفات او کتاب «ایمان ابی طالب (علیه السلام)» معرفی شده است.

منابع

1. رجال نجاشی، ص87 شماره 210؛
2. وسایل الشیعه(اسلامیه)، ج8ص607 حدیث7؛
3. مستدرک الوسایل، ج9ص132 حدیث 10460؛
4. تهذیب المقال، ج3ص398 شماره 208؛
5. طبقات اعلام الشیعه، ج1ص40؛
6. تاج العروس، زبیدی، ذیل ماده طرخان.

Hoosinrasooli/صفحه تمرین
اطلاعات شخصی
دین	اسلام، شیعه

احمد بن محمد بن عبدالله بن زياد بغدادي، (259 – 350ق) ابوسهل قطان. اديب، شاعر و محدث اخباري. وي در اصل ايراني و اهل «متوث»(به فتح ميم و تشديد تاء) شهركي بين قرقوب و يكي از روستاهاي اهواز است. در سال 259هجري در متوث ديده به جهان گشود و در روز شنبه هفتم شعبان 350هجري در بغداد درگذشت و فرداي آن روز به خاك سپرده شد. وي تحصيلات مقدماتي را نزد پدرش در بصره فرا گرفت و سپس وارد بغداد شد و در محله «دار القطن» واقع در غرب بغداد مسكن گرفت. از لقب «قطان» بر مي‏آيد كه وي از راه پنبه‏زني هزينه زندگي را تأمين مي‏كرد و سكونت او در «دار القطن بغداد» نيز به همين دليل بوده است. وي در بغداد درس اساتيد متعددي را درك نمود و از آنان احاديث فراواني شنيد تا اينكه خود به مقام استادي رسيد و يكي از اركان علم حديث در بغداد به شمار آمد. وي با اينكه «اخباري» بود اما به گفته «خطيب بغدادي»(م463ق) گرايش شيعي داشت. از نظر اعتقادي وي به گروه «مجبره»(كه اختياري براي انسان قائل نيستند) نزديك بود و با رأي معتزله كه انسان را تماماً مختار مي‏دانند، به شدت مخالفت مي‏ورزيده و حتي آنان را كافر مي‏دانسته است. وي در بغداد اساتيد زيادي ديده كه از جمله آنها «محمد بن عبيدالله منادي»، «حسن بن مكرم»، «يحيي بن ابي‏طالب»، «محمد بن عيسي بن حيان»، «علي بن ابراهيم واسطي» و بسياري ديگر هستند. از استادان ادبي او نيز مي‏توان «ابوالعباس احمد بن يحيي بن سيار شيباني» معروف به «ثعلب نحوي»(م291ق) و «ابوالعباس مبرد»(م285ق) را نام برد. شاگردان او «ابوالحسن بن رزقويه»، «علي بن احمد رزاز»، «ابوالحسن بن حماني مقرئ»، «ابوالحسن دارقطني» و «ابوعلي بن شاذان» هستند. اخبار و گزارش‏هاي او در منابع، قابل استناد و داراي اهميت است. گفته مي‏شود كه وي با اينكه فردي شوخ‏طبع بود و مزاح‏هاي او بعضاً باعث اجتناب شاگردانش از وي مي‏شده، اما دائماً در حال تهجد و عبادت شبانه بود. تلاوت قرآنش چندان زيبا بود كه گويا معاني قرآن از آن خارج مي‏شود. از تأليفات او هيچ گزارشي ذكر نشده است.

منابع

(تاريخ بغداد، ج5ص249 شماره 2719؛ الانساب، سمعاني، ج5ص193، ذيل متوثي؛ معجم البلدان، ج5ص53، ذيل كلمه متوث؛ طبقات اعلام الشيعه، ج1ص50)