سمو المعنی فی سمو الذات (کتاب)
شیخ عبدالله علایلی در کتاب سموالمعنی فی سموالذات با نگاهی نو و فارغ از وابستگی های شناسنامه‌ای به بررسی ریشه‌های قیام امام حسین(ع) در کتاب ارزشمند خود پرداخته است. این کتاب بیان گوشه‌ایی از زندگانی و شخصیت امام حسین(ع) و تحلیلی از ابعاد قیام ایشان است. در این اثر به چگونگی شكل گیری واقعه عاشورا و عوامل موثر بر وقوع این حادثه مهم تاریخی پرداخته شده و ابعاد سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اعتقادی این موضوع بررسی شده است.
| نام کتاب | سمو المعنی فی سمو الذات |
|---|---|
| نام اصلی کتاب | سمو المعنی فی سمو الذات او اشعه من حیات الحسین |
| نویسنده | عبدالله علایلی |
| موضوع | امام حسین(ع) |
| سال نشر | 1996 میلادی |
| ناشر | دار الجديد (لبنان-بيروت) |
| زبان | عربی |
| نوبت چاپ | چهارم |
| قطع | وزیری (شومیز) |
| تعداد صفحات | 186 صفحه |
سمو المعنی فی سمو الذات
بیان گوشه هایی از زندگانی و شخصیت امام حسین(ع) و تحلیلی از ابعاد قیام ایشان است. در این اثر به چگونگی شكل گیری واقعه عاشورا و عوامل موثر بر وقوع این حادثه مهم تاریخی پرداخته شده و ابعاد سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اعتقادی این موضوع بررسی شده است.
نویسنده نخست تحلیلی از مسئله خلافت و نیز حكومت كردن خلفای سه گانه را ارایه نموده و یكی از نتایج منفی حكومت آنان را ظهور شخصی بنام معاویه بن ابی سفیان و پرورش یافتن وی در مكتب خلفا و تاسیس حكومت بنیامیه به دست وی دانسته و پیامدهای به قدرت رسیدن معاویه و رویارویی وی با امام علی(ع) در دوران زعامت سیاسی آن امام را تشریح نموده است.
آنگاه نگارنده تعریفی از خوارج و علل خروج آنان بر امام علی(ع) و فتنه های به راه افتاده از سوی آنان را ارائه نموده و آثار و نتایج عملكردهای منفی سیاسی و اعتقادی خوارج در تاریخ صدر اسلام را برشمرده است.
و در ادامه نویسنده به اوضاع بد سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اعتقادی دوران امامت امام حسین(ع) كه از دیدگاه وی حاصل مدیریت و سیاست معاویه بن ابی سفیان و فرهنگ خوارج بود، اشاره نموده و دیدگاههای مختلف را در مورد موضع گیری خاص آن امام در قبال بنیامیه را بررسی نموده است.
وی در همین زمینه به وقایع كوفه و شهادت مسلم بن عقیل و خروج امام حسین(ع) از مدینه و متوقف شدن ایشان در سرزمین كربلا و وقایع روز عاشورا اشاره كرده و نهضت حسینی را نهضتی انسانی، اخلاقی، دینی، سیاسی، اجتماعی و تاریخ توصیف نموده است.[۱]
عبدالله علایلی
نویسنده و ادیب برجسته‌ی اهل سنت لبنانی است که در زمینه‌ی لغت، ادب، شعر و تاریخ قلم زده است. پدر شیخ، حاج عثمان علایلی است که در بیروت به کار تجارت مشغول بود. در سال 1894 میلادی با دختری به نام نفیسه ازدواج کرد و فرزندانی آورد.
از جمله شیخ عبداللّه که کوچکترین فرزند آنان بود. او در شب برافروخته شدن آتش جنگ جهانی اول، بیستم تشرین الثانی (نوامبر) 1914 میلادی، در یک محله‌ی توده‌ای فقیرنشین بیروت، در یک خانواده‌ی بازرگان و ثروتمند و از مادری تحصیل کرده به دنیا آمد.
در پنج سالگی به مکتب‌خانه رفت و پس از آن در مدرسه‌ای با روش جدید به تحصیل مشغول شد و مقدمات و اصول زبان عربی و فرانسوی و تاریخ و جغرافیا و حساب را فراگرفت. در سال 1924 به قاهره عزیمت کرد.
او وقتی وارد قاهره شد که جنبش فکری مصر در سه جهت حرکت می‌کرد: اسلامی و مصری- فرعونی و پیوند عربی. علایلی با وجود کمی سن وارد جریان‌های فکری و سیاسی شد و در آن حوادث فعالانه شرکت جست. جنبش اسلامی از بقیه‌ی جنبش‌ها فعالتر بود و بیشتر از هر چیزی در شعر آشکار شد و شاعران آن دوره خلیفه را عامل وحدت همه‌ی مسلمانان می‌دانست.
علایلی دانشجو نیز در زمره‌ی همین جنبش قرار گرفت و تحت تأثیر اندیشه‌ها و آموزش‌های سید جمال الدین اسدآبادی (1938- 1897 م) قرار داشت. شیخ علایلی، سیّد جمال را گردبادی می‌دید که در قرن نوزدهم برخاسته ریشه‌ها و نهال‌های نهضت مصر و اسلام را کاشته است.
علایلی نه تنها او را رهبری راستین و حقیقی بلکه شایسته‌ترین رهبری می‌دانست که شرق شناخته است و به رغم عمر کوتاه برق مانندش، همه‌ی شرق مدیون او هستند.
علایلی تحت تأثیر مصطفی کمال هم بود و همانند او معتقد بود که دینداری و میهن‌دوستی همزاد و همراه یکدیگر هستند. لذا فعّالیّت دین را همانند فعالیت برای ریشه‌دار کردن میهن‌دوستی می‌دانست. شاید از این جهت بود که او را از طرفداران حزب وطنی دانسته‌اند.[۲]
نظر علامه جعفری
هنگامی که از مرحوم علامه محمدتقی جعفری درباره کتاب معتبری با موضوع ماجرای کربلا و شخصیت امام حسین علیه‌السلام پرسش می‌شود، ایشان کتاب یکی از علمای اهل‌سنت لبنان را معرفی می‌کند: «از نظر تحلیلی، کتاب «سُمُوُّ المَعنی فی سُمُوِّ الذّات» اثر عبداللّه العلایلی را مطالعه فرمایید.
کتاب مزبور از نظر فلسفی، روانی، اجتماعی و سیاسی کم نظیر است».
کتابهای دیگر با موضوع امام حسین(ع)
فقیه و ادیب لبنانی در کنار کارهای گسترده علمی و ادبی‌اش سه کتاب درباره امام حسین علیه السلام نوشته است. این سه کتاب عبارت است از: 1. سُمُوّ المَعنی فی سُمُوّ الذّات أَو أشِعَّهٌ من حیاهِ الحُسین 2. تاریخ الحُسَین 3. أیّام الحُسَین ، و به عقیده مرحوم علامه جعفری کتاب‌اش از نظر فلسفی، روانی، اجتماعی و سیاسی کم نظیر است.
همچنین وی در کتابی سیره ام‌المؤمنین خدیجه سلام‌اللّه‌علیها را به رشته تحریر در آورده و آن را «مَثَلَهُنَّ الأَعلی» (سرآمد زن‌ها) نامیده است.
در کتاب دیگری به نام «شهید قسطل» نیز زندگی‌نامه و مواضع سیاسی عبدالقادر الحسینی، شهید آرمان فلسطین را قلمی کرده است.[۳]
درباره کتاب
این کتاب بارها در ایران، عراق و لبنان به چاپ رسیده است.
که در سال 1321 توسط مرحوم شیخ محمد باقر کمره‌ای از علمای بزرگ ، تحت عنوان «همت والا» یا همت بلند و در عصر حاضر توسط دکتر محمد مهدی جعفری تحت عنوان«برترین هدف در برترین نهاد» به فارسی تر جمه شده است.
پانویس