غیبیه

غیبیه‏ از شاخه‌های فرقه «نصیریه» بودند.

تاریخچه

این طایفه به نام حیدریه نیز خوانده می‌شدند، زیرا پیشوا‎ی آنها مرد‎ی به نام علی حیدر‎ی بود که در قرن نهم هجر‎ی قمری زندگی می‌کرد.

عقاید

غیبیه معتقد بودند که خداوند تجلی کرده و سپس پنهان شده و اکنون زمان غیبت اوست و علاوه، غایب خدایی است که همان علی (ع) باشد. آنان مانند «اسماعیلیه» خداوند را از صفات مجرد می‏‌دانستند.

تقسیمات

غیبیه به دو طایفه شمالیه (شمسیه) و میمیه تقسیم شده بودند.