باراک اوباما
| باراک اوباما | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | باراک حسین اوباما دوم |
| اطلاعات شخصی | |
| روز تولد | ۴ اوت ۱۹۶۱ (۵۳ سال) |
| محل تولد | هاوایی، هونولولو |
| دین | مسیحیت، پروتستان |
| آثار |
|
| فعالیت‌ها |
|
باراک حسین اوبامای دوم (به انگلیسی: Barack Hussein Obama II)، عضو حزب دمکرات ایالات متحده آمریکا، سناتور جوان ایالت ایلینوی، رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا در ژانویه ۲۰۰۹ به مدت دو دوره ۴ ساله و به عنوان چهل و چهارمین رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا بوده است.
او از سال ۲۰۰۷ با برپایی کارزار انتخاباتی برای ریاست‌جمهوری خود را به‌عنوان نامزد حزب دموکرات و به‌عنوان یک چهرهٔ سیاسی ملی در آمریکا شناساند. اوباما از زمان کاندیداتوری برای انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۰۸ آمریکا پایان دادن به جنگ عراق را مطرح کرد.
زندگی شخصی
باراک حسین اوباما ۴ اوت ۱۹۶۱ در ایالت هاوایی متولد شد. او فرزند یک مهاجر کنیایی سیاهپوست و یک زن سفیدپوست از اهالی ویچیتا در ایالت کانزاس است. پدربزرگ (پدر پدری) باراک اوباما در جریان مبارزات استقلال‌طلبانه کنیا از بریتانیا، جزو چندین هزار کنیایی بود که روانه بازداشتگاه‌های حکومت دست‌نشانده بریتانیا شد. اگرچه پدر و پدرخوانده او هردو مسلمان بودند؛ اما او یک مسیحی بار آمده و در ۴ سالگی که در اندونزی زندگی می‌کرد، به جای شرکت در مدرسه «مکتب مذهبی مسلمانان» به مدارس کاتولیک و یا سکولار رفته‌است. اوباما و همسرش میشل، هم‌اکنون عضو کلیسای متحد می‌باشند.
تحصیلات
پدر و مادر اوباما در دانشگاه هاوایی در مانوا با یکدیگر آشنا شده بودند. آن دانهام، مادر اوباما با وجود مشکلات عدیده موفق شده بود در رشته مردم‌شناسی از همان دانشگاه مدرک دکترا دریافت کند. اوباما نخست در ۱۹۸۳ لیسانس علوم سیاسی با گرایش روابط بین‌الملل از دانشگاه کلمبیا دریافت کرد. در سال ۱۹۸۸ پس از چند سال کار در شیکاگو با گرفتن کمک هزینه تحصیلی وارد دانشکده حقوق دانشگاه هاروارد شد. در هاروارد سرعت پیشرفت اوباما چنان شتاب یافت که در سال دوم تحصیل خود در هاروارد به ریاست ژورنال مشهور نشریه قانون هاروارد انتخاب گردید. او اولین رئیس سیاهپوست این نشریه حقوقی بود. وی در دوران ریاست خود به این سازمان که توسط نیروهای متخاصم دانشجویی اصولگرا و لیبرال منفصل گشته بود، تعادل بخشید. اوباما بزودی دکترای حقوق خود را از دانشگاه هاروارد با کسب درجه «افتخار» (به لاتین: magna cum laude) دریافت نمود. پس از فارغ‌التحصیل شدن به شیکاگو بازگشت و کارش به عنوان وکیل حقوق مدنی را آغاز کرد. باراک اوباما از سال ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۴ به تدریس دروس حقوق اساسی (به انگلیسی: constitutional law) در دانشگاه شیکاگو اشتغال داشت.
اقدامات در جهان اسلام
باراک اوباما پس از پیروزی حزب دموکرات در اوایل 2009 وارد کاخ سفید شد، وی تمرکز سیاست‌های خارجی خود را در قالب عبور از دوران جنگ‌های بوش در منطقه خاورمیانه، اعلام کرد و قول داد که مرکز در سیاست جهانی از زور و مداخله نظامی استفاده نخواهد کرد مگر آشکارا و ملموس، امنیت ملی آمریکا آشکارا و ملموس در خطر و تهدید نزدیک و آنی باشد.
جنگ های جرج بوش در عراق و افغانستان برای شهروندان آمریکایی 4 تا 6 تریلیون دلار هزینه به بار آورد. لذا اوباما وعده داد که هزینه‌‌ای برای اقتصاد بحرانی آمریکا نتراشد. با این وجود و علی‌رغم وعده‌ها و قول‌ها، پنتاگون در دوران ریاست اوباما هفت جنگ تجاوزکارانه ظالمانه بر ملت‌های مسلمان تحمیل نموده است.
- سوریه: واشنگتن نقش اساسی در شکل دهی بحران سوریه داشته، و آشکارا و نهان در پیچیدگی مشکلات سیاسی - امنیتی سوریه، نقش ایفا نموده است. اوباما در سازماندهی جبهه ضد دمشق از اوایل بحران این کشور از مارس 2011، حضور کلیدی و راهبردی داشته است. آمریکا با انواع شگردها و ترفندهای سیاسی و امنیتی در توسعه گستره بحران سوریه و طولانی نمودن آن دخالت داشته است و در قضیه حملات شیمیایی علیه حومه دمشق، آمریکا رسماً تهدید به مداخله نظامی نمود ولی تلاش‌های دیپلماتیک ایران، چین و روسیه و مخالفت‌های درونی در داخل آمریکا مانع از حمله نظامی اوباما گردید.
دخالت نظامی مستقیم آمریکا با توسعه‌طلبی داعش در عراق و سوریه، آغاز شد. اولین عملیات هوایی آمریکا علیه مواضع نظامی داعش در سوریه در هشتم اوت 2014 آغاز شد. در عملیات اولیه آمریکایی‌ها از هواپیماهای پهباد استفاده نمودند. در 24 سپتامبر 2014، پنج کشور عربی در عملیات ائتلاف بر ضد داعش در سوریه شرکت کردند. بحرین، اردن، قطر، عربستان سعودی و امارات در عملیات بمباران مواضع داعش در چهار مراحل مشارکت داشتند. دخالت نظامی آمریکا و متحدان در سوریه تا اوت 2015، از خاک اردن و پایگاه‌های مستقر در مدیترانه صورت گرفته ولی پس از توافق آنکارا - واشنگتن در استفاده از پایگاه هوایی انجرلیک، حمله هوایی آمریکا علیه مواضع داعش در سوریه با استفاده از تسهیلات ترکیه در 15 اوت 2015 صورت گرفت. سهم آمریکایی‌ها در حملات نظامی علیه داعش در سوریه در حدود 93 % می‌باشد.
- عراق: تحلیل‌گران گمان می‌کردند که دوران حاکمیت اوباما، سرآغاز خروج نهایی ارتش تجاوزگر آمریکا از خاک عراق خواهد شد. پنتاگون پس از سه سال عقب‌نشینی رسمی ارتش آمریکا از عراق، 3350 نظامی بدان کشور به بهانه خطر و تهدید داعش برای امنیت بغداد، اعزام داشت.
اکنون حجم حضور ارتش آمریکا در عراق به بهانه افزایش تهدید داعش به 6 هزار و 300 نفر رسیده است. برای همگان به ویژه ملت عراق عدم جدیت و عدم کارایی نظامیان آمریکایی در دفع تهدیدهای داعش و تکفیرها محرز شده است.
- سومالی: این سرزمین آفریقایی و منطقه شاخ آفریقا، قربانی صدور تروریسم وهابیت و بذرپاشی سلفی‌گری و جریان آل‌سعود بوده. این سرزمین اولین کارگاه رشد سلفی‌گری جهادی بوده و جریان الشباب المجاهدین با اندیشه و پول و سرمایه‌گذاری سعودی در سومالی و منطقه شاخ آفریقا رشد و ترویج یافت. آمریکایی‌ها از دهه نود قرن گذشته در این منطقه حضور فعال داشته و ملت مظلوم این کشور مزه حملات نظامی و تجاوزهای آمریکا را چشیده‌اند. در پی حملات تروریستی جنبش جوانان مجاهدین سومالی به کشور کنیا و دولت سومالی، ارتش آمریکا در 14 ژوئیه 2015 حملات پی‌در‌پی علیه مواضع این گروه سلفی و تکفیری داشته است.
- پاکستان: سازمان سیا مدیریت عملیات نظامی علیه طالبان پاکستان و دیگر گروه‌های تکفیری و سلفی را به عهده داشته و از سال 2012 آمریکائی‌ها با استفاده از پهباد علیه مواضع این گروه‌ها اقدام نظامی کرده اند. پنتاگون تا کنون پیش از 350 حمله نظامی در خاک پاکستان انجام داده و طی آن دو هزار نفر از مردم پاکستان به قتل رسیدند.
در مقایسه با دوران بوش تعداد عملیات اوباما هفت برابر تهاجم بوش بوده و تلفات آن در دوران بوش فقط 410 نفر بوده است. آمریکا به بهانه مبارزه با تروریسم اغلب حملات نظامی خود را در منطقه شمال «وزیرستان» متمرکز کرده است.
- یمن: آمریکایی‌ها به بهانه مبارزه با تروریسم در یمن از سال 2002 مداخله‌های گوناگونی داشته است و تاکنون 64 تهاجم هوایی با بکارگیری «پهباد» در این سرزمین اسلامی، انجام داده است. در پی این حملات در حدود 393 نفر از مردم یمن کشته شدند.
پنتاگون در سال 2014 ، 13 حمله هوایی با پهباد و سه حمله هوایی با نیروی مخصوص در یمن انجام داده است. آمریکا در حملات تجاوزکارانه ارتش سعودی و متحدانش به یمن نیز نقش کلیدی و اساسی داشته و بر کلیه جنایات آل سعود در یمن در ابعاد مختلف چشم پوشی نمودند.
- لیبی: دولت اوباما با استفاده از برگه‌های فشار خود، شورای امنیت را وادار به صدور قطعنامه «1973» در مورخ 17 مارس 2011 نمود که بر اساس آن ناتو و متحدان عربش به بهانه دفاع از ملت لیبی در مقابل استبداد و ظلم سرهنگ قذافی و با هدف مهار انقلابیون، لیبی را اشغال کردند. لیبی از زمان رهایی از دیکتاتوری قذافی تا اکنون آسوده نشده و روز به روز سرزمین عمر مختار به ویرانه تبدیل شده و نفت آن به غارت رفته است.
آمریکا و غرب در طولانی کردن بحران و قتل عام مردم مسلمانان لیبی نقش کلیدی دارند و بخش عظیمی از رنج و بدبختی این ملت ناشی از دخالت آمریکا و ناتو بوده است.
- افغانستان: این سرزمین مسلمانان و همسایه از دیر باز مزه تجاوز ارتش‌های غربی را چشیده است. ویرانگری جنگ‌های تحمیلی ارتش آمریکا در افغانستان از 7 اکتبر 2001، آغاز شده و ارثیه تجاوزکاری جورج بوش به ملت افغان به اوباما رسید و قرار بود پایان سال 2014 آخرین روز حضور ارتش تجاوزکار بر این سرزمین باشد ولی با امضای توافقات امنیتی میان کابل- واشنگتن در سپتامبر 2014 ، مدت تجاوزگری تمدید شد و قرار شد با آغاز سال 2015 نظامیان آمریکایی در افغانستان به 9 هزار و 800 نفر کاهش و در پایان سال جاری میلادی این حضور به نصف برسد.
توافقات امنیتی و نظامی میان آمریکا و افغانستان پیوند وزارتخانه‌های دفاع و کشور افغانستان به آمریکا را بیشتر نموده و حضور نظامی و امنیتی واشنگتن را در این سرزمین مستمر نموده است.
حضور آمریکا در منطقه به جزء تجاوز، ویرانگری، بالابردن هزینه‌های دفاعی و امنیتی کشورهای منطقه و تشدید وابستگی‌ها سودی برای ملل مسلمان منطقه نداشته است و این در حالی است که باراک اوباما در اوایل حضور خود بر مسند ریاست جمهوری آمریکا با انتقاد از میراث جنگی بوش در نخستین سفر خود به قاهره و استانبول از لزوم تغییر در سیاست های آمریکا نسبت به مسلمانان سخن گفت و وعدع تغییر مناسبات میان آمریکا و ملل مسلمان را داد.
محبوبیت
باراک اوباما اولین بار با ایراد سخنرانی اصلی در گردهمایی حزب دموکرات آمریکا درسال ۲۰۰۴ توجه بسیاری را در عرصه ملی و بین‌المللی جلب کرد. اوباما در این سخنرانی که «جسارت امید» نام داشت، با تکیه بر زندگی و تاریخچه شخصی خودش به صحبت درباره آرمان‌های آمریکا پرداخت: «پدر من با کار زیاد و پشتکار توانست فرصت درس خواندن در مکانی جادویی به‌نام «آمریکا» را بیابد. کشوری که مهد آزادی و فرصت برای بسیاری از آنهایی بود که پیشتر به این کشور آمده بودند»
باراک اوباما بعد از پیروزی چشم‌گیر خود در سال ۲۰۰۴ که چند ماه پس از این سخنرانی بود به چهره محبوب رسانه‌ها و شخصیتی قابل توجه در واشنگتن تبدیل شد که دو کتاب پرفروش نیز به نام خود منتشر کرده‌است:
- اولی «رویاهایی از پدرم» که نه سال پیش از وارد شدن به مجلس سنا نوشته شده و متشکل از خاطرات اوست.
- دومی «جسارت امید: اندیشه‌هایی در بازپس‌گیری رویای آمریکایی» که بیانگر افکارش راجع به تاریخ و وضعیت کنونی ایالات متحده‌است. اوباما از حمایت اپرا وینفری یکی از ستارگان محبوب تلویزیون آمریکا برخوردار است. این ستاره نه تنها از او خواست که نامزد انتخابات شود بلکه در تبلیغات انتخاباتی او نیز تلاش فعال دارد.
زندگی سیاسی
اوباما در ۴ ژانویه ۲۰۰۵ وارد سنا شد. با وجود تازه وارد بودن در واشنگتن او گروهی از مشاوران خبره را که معمولا سناتورهای تازه کار به آن توجهی نمی‌کنند به کار گرفت. او«پیت روز»، کهنه سرباز قدیمی در امور سیاست ملی را به عنوان رییس ستاد خود انتخاب کرد. وی با کنار زدن هیلاری کلینتون تنها رقیب جدی خود در کنگره ملی حزب دموکرات به عنوان نامزد این حزب معرفی شد.
او همچنین «کارن کورن بلو» اقتصاددان را به عنوان معاون سیاسی خود منصوب کرد. وی همچنین مسئولان اجرایی پیشین کلینتون، «آنتون لیک» و «سوزان رایس» را به عنوان مشاوران سیاست خارجی خودش برگزید. اوباما پنجمین آفریقایی آمریکایی است که به سنا راه پیدا کرده و همچنین سومین آفریقایی آمریکایی است که با رای بالا به عنوان سناتور برگزیده شده است. وی تنها سناتوری است که عضو کمیته حزبی سیاهان کنگره‌است. «سی کیو» که هفته نامه‌ای فرا حزبی است، او را براساس تمام آرا و مصوبات سنا بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۷ وفادارترین دموکرات معرفی کرده‌است. وی همچنین براساس نظرسنجی انجام گرفته از سوی مجله نشنال ژورنال به عنوان لیبرال‌ترین سناتور در سال ۲۰۰۷ انتخاب شده‌است.
دوران ریاست‌جمهوری
باراک اوباما رئیس‌جمهور منتخب ایالات متحده روز ۲۰ ژانویه ۲۰۰۹ رسما کار خود را به عنوان رئیس‌جمهور آغاز کرد. در حال حاضر در کابینه اوباما جوزف بایدن به عنوان معاون اول منتخب و رام امانوئل به عنوان ریاست کارکنان کاخ سفید و هیلاری کلینتون به سمت وزیر امور خارجه انتخاب شده‌اند.
برنده جایزه صلح نوبل
درسال ۲۰۰۹، کمیته نروژی صلح نوبل به علت «تلاش فوق‌العاده برای تقویت دیپلماسی بین‌المللی و ترغیب به همکاری میان مردم» جایزه صلح نوبل سال را باراک اوباما اهدا کرد. پیش از اوباما دو رئیس‌جمهور دیگر آمریکا این جایزه را در زمان ریاست‌جمهوری خود دریافت کرده بودند ولی اوباما اولین رئیس‌جمهوری آمریکاست که در اولین سال ریاست‌جمهوری دریافت کرده‌است.