عمریه
عمریه از فرق «زیدیه» و پیرو یحیى بن عمر بن یحیى بن حسین بن حسین بن زید بن على بودند.
تاریخچه
یحیی بن عمر در ایام متوكل عباسى در سال 235 در خراسان خروج كرد. عبد اللّه بن طاهر او را دستگیر کرد و تحویل متوکل داد. متوکل وی را ابتدا به زندان فرستاد و در ادامه آزاد شد و در زمان المستعین باللّه با عدّهاى از اعراب بیابان گرد در كوفه خروج كرد و زندان ها را باز کرد و از بیت المال اموال فراوانی برد و مردم را به الرضا من آل محمد (ص) دعوت كرد. گروهى بسیار از او پیروى كردند تا این كه محمد بن طاهر در مکانی به نام شاهى در نزدیكى كوفه با او مقابله كرد و او را شكست داده و به قتل رسانیده سرش را به نزد المستعین باللّه عباسى فرستاد. او در بین رجال عرب طرفداران فراوان داشت و بسیارى از شعرا از جمله ابن الرومى شاعر معروف عرب در رثای او سرودند. پیروان او معتقدند که پیروان یحیی بن عمر نمرده بلکه زنده است و بعد از خروج بر بنی عباس غلبه خواهد کرد. [۱]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 338 با ویرایش و اصلاحات در عبارات.