سید محمد حسینی بهشتی
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۰۹:۵۹، ۱۳ دسامبر ۲۰۲۱؛
| نام | شهید بهشتی |
|---|---|
| نام کامل | سید محمد حسینی بهشتی |
| القاب | آیت الله•شهیدمظلوم |
| تاریخ تولد | ۱۳۰۷ |
| محل تولد | اصفهان |
| دین | اسلام•شیعه |
| محل زندگی | اصفهان•قم•تهران•هامبورگ |
| محل تحصیل | حوزه علمیه قم•دانشگاه تهران |
| حزب سیاسی | حزب جمهوری اسلامی |
| نقش‌های برجسته | نظریه‌پردازی جمهوری اسلامی•تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران•اولین رئیس شورای عالی قضائی در جمهوری اسلامی ایران |
| آثار | خدا از دیدگاه قرآن |
| تخصص | اجتهاد |
| علت شهادت | بمب‌گذاری در دفتر حزب جمهوری اسلامی |
| آرامگاه | بهشت زهرا•تهران |
سید محمد حسینی بهشتی متولد ۲ آبان ۱۳۰۷ در محله لُنبان اصفهان — شهادت ۷ تیر ۱۳۶۰ در تهران) سیاست مدار و فقیه ایرانی و دومین رئیس دیوان عالی کشور پس از انقلاب ایران در سال ۱۳۵۷، نخستین دبیرکل حزب جمهوری اسلامی و نایب رئیس مجلس خبرگان قانون اساسی بود. گاهی از وی به عنوان نظریه پرداز ولایت فقیه نام برده می شد او از جمله افراد نزدیک به آیت الله روح الله خمینی (ره) و از هواداران تشکیل حکومت اسلامی در ایران بوده و نقش بسیار مهمی در استقرار جمهوری اسلامی در ایران داشته است.
پدرش، سید فضل الله، مردی روحانی و از مدرسین حوزه علمیه اصفهان بود و گاهی برای برپایی نماز جماعت به روستاهای پیرامون می رفت. محمد بهشتی در هفتم تیر ۱۳۶۰ و در پی انفجار در دفتر حزب جمهوری اسلامی به شهادت رسید.
بیوگرافی شهید محمد بهشتی
سید محمد بهشتی (Mohammad Beheshti) متولد ۲ آبان سال ۱۳۰۷ در اصفهان بود. او سیاستمدار فقیه ایرانی و دومین رئیس قوه قضائیه جمهوری اسلامی ایران و رئیس دیوان عالی کشور بود که در تاریخ ۷ تیر ۱۳۶۰ بر اثر بمب گذاری در دفتر حزب جمهوری اسلامی توسط منافقین کوردل به شهادت رسید. شهید بهشتی به ۴ زبان انگلیسی، عربی، آلمانی و فارسی تسلط داشت.
سالهای فعالیت
سید محمد حسینی بهشتی سیاستمدار و فقیه ایرانی و دومین رئیس دیوان عالی کشور پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷، نخستین دبیرکل حزب جمهوری اسلامی و نایب رئیس مجلس خبرگان قانون اساسی بود. گاهی از وی به عنوان نظریه‌پرداز ولایت فقیه نام برده می‌شد او از جمله افراد نزدیک به امام خمینی رحمة علیه بود و نقش بسیار مهمی در شکل گیری جمهوری اسلامی در ایران داشته‌است.
با پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ او دبیر شورای انقلاب بود. بهشتی در انتخابات مجلس خبرگان قانون اساسی شرکت کرد و برای تدوین قانون اساسی انتخاب شد.
در ۴ اسفند ۱۳۵۸ به دستور امام خمینی، ریاست دیوان عالی کشور یعنی بلندپایه‌ترین مقام قضایی در آن زمان را بر عهده گرفت و تا زمان شهادت در این سمت بود.
همسر شهید سید محمد بهشتی کیست
ایشان در سن ۲۳ سالگی با یکی اقوام نزدیک خود به نام عزت الشریعه مدرس مطلق ازدواج کرد و دارای ۴ فرزند ، دو فرزند دختر و دو فرزند پسر می باشد.
فرزندان شهید سید محمد بهشتی
شهید بهشتی دارای ۴ فرزند به نام های سید علیرضا و سید محمدرضا و ملوک‌السادات و محبوبه‌سادات می باشد.
فرزند او سید علیرضا حسینی بهشتی، عضو هیئت علمی دانشکدهٔ علوم انسانی دانشگاه تربیت مدرس است و سید محمدرضا حسینی بهشتی دیگر فرزند او، دانشیار فلسفه دانشگاه تهران و عضو پیوستهٔ فرهنگستان هنر است.ملوک‌السادات بهشتی دختر شهید بهشتی، فرزند ارشد شهید بهشتی است که به شغل استادیار پژوهشی پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران مشغول است.
علیرضا پسر کوچک خانواده است و روز مرگ پدر ۱۹ ساله بوده اما حالا سال ها است که با سرپا نگه داشتن بنیاد نشر آثار و اندیشه های شهید بهشتی سعی در اشاعه اندیشه ها و افکار پدر دارد.
خانواده
پدرش، سید فضل‌الله، مردی روحانی و از مدرسین حوزه علمیه اصفهان بود و گاهی برای برپایی نماز جماعت به روستاهای پیرامون می‌رفت.
در چهار سالگی به مکتب رفت. سپس به دبستان دولتی ثروت که بعدها ۱۵ بهمن نامیده شد وارد شد. دوران دبیرستان را در سعدی گذراند و پس از شهریور ۱۳۲۰، در سال دوم دبیرستان، همکاری‌اش با شاگردان مدرسه‌های دینی بیشتر شد و به طلبه شدن علاقه پیدا کرد. سرانجام در سال ۱۳۲۱ و در سن چهارده سالگی دبیرستان را رها کرد و به مدرسه صدر بازار رفت.
سوابق تحصیلی حوزوی و دانشگاهی شهید محمد بهشتی
در سال ۱۳۲۱ وارد مدرسهٔ صدر شد و پس از آموختن زبان و ادبیات عربی، منطق، کلام و سطوح فقه و اصول، در سال ۱۳۲۵ راهی قم شد و به مدرسهٔ حجتیه رفت. در قم خارج فقه و اصول را نزد سید محمد محقق داماد و امام خمینی فراگرفت و در درس سید حسین طباطبایی بروجردی، سید محمد تقی خوانساری و سید محمد حجت کوه کمری نیز حاضر می‌شد. در کنار تحصیل در قم، تدریس نیز می‌کرد و درآمد زندگی‌اش را از این راه برآورده می‌کرد.
این عالم گرانقدر در سال ۱۳۲۷ دیپلم ادبی را دریافت کرد و گواهی کارشناسی رشتهٔ معقول (فلسفه و حکمت اسلامی) را در سال ۱۳۳۰ از دانشگاه تهران و در سال ۱۳۳۵ مدرک دکترا در رشتهٔ فلسفه را اخد نمود.
ایشان مدت کوتاهی برای تحصیل به اروپا سفر کرد و خیلی زود از آموختن در خارج از کشور پشیمان شد و به قم بازگشت. در این دوره بخشی از وقتش را به آموزش درس زبان انگلیسی در دبیرستان‌های قم اختصاص می‌داد، از جملهٔ آن‌ها دبیرستان حکیم‌نظامی بود. در ۱۳۳۳ نیز دبیرستان دین و دانش را در قم بنیان نهاد.