قضیب البان
ابوعبدالله حسین بن عیسی بن یحیی بن علی الحسنی معروف به قضیب البان (471 - 573 ق / 1079 - 1177 م)است.او صوفی اهل موصل و حنبلی مذهب بوده و از عبدالقادر گیلانی اخباری نقل کرده است[۱].
زندگی
او در محلی خارج از دیوار غربی شهر و در فاصله کمی از دروازه سنجار داشت و در مکانی شبیه استراحتگاه در موصل اقامت داشت.گفته شده است که با یکی از دختران شیخ عبدالقادر گیلانی ازدواج کرده است.بدین سان نوادگان قضیب البان به دو نسب شرافت یافتند: از طریق پدر به امام علی (ع) می‌پیوستند و از طریق مادر به عبدالقادر که خود از سادات حسنی بود. این خاندان در آغاز ساکن حماه بودنداما در اواخر سدۀ ۱۰ق به حلب مهاجرت کردند[۲]
وفات
وی در سال 573 هجری قمری درگذشت.
آثاری در مورد او
دانشگاه بغداد نسخه خطی (شماره 541) از ابوربیعه عیسی حسنی موصلی به نام «جوهرة البیان فی نسب السيد قضیب البان» وجود دارد[۳].
یاسین العمری در کتاب (منیه الادباء) در قسمت حرم و ضریح های موصل در مورد قضيب البان می گوید:او یکی از فرزندان امام حسن(ع) و یکی از جانشینان بود و بیرون از دیوار موصل مسجدی در منطقه باب سنجار که در حال حاضر نزدیک استادیوم مدیریت محلی داشت[۴].
پانویس
- ↑ اِبْن ِ قَضيب ُ الْبان
- ↑ ابن قضیب البان
- ↑ الزركلي, خير الدين (2002). الأعلام - ج 2 (الطبعة الخامسة عشر). دار الملايين للعلم. صفحة 251
- ↑ قضيب البان