بین النهرین
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در
بِینُ الْنَهرِین نام منطقهای جغرافیایی است که در میان دو رود دجله و فرات قرار گرفته است. بین النهرین منطقهای در میان دو رود دجله و فرات است که ایرانیان این منطقه را میانرودان مینامیدند. بین النهرین یک منطقه جغرافیایی است که میانِ دو رود دجله و فرات جایگرفته و بیشتر محدودهٔ آن در کشور عراق، سوریه و ترکیه امروزی است. کشورهایی که امروزه بین النهرین میان آنها تقسیم شدهاست شامل عراق، ترکیه، ایران، سوریه، و کویت هستند.
بین النهرین کجاست
بِینُ الْنَهرِین یا میانرودان یا میاندورودنام منطقهای جغرافیایی است که در میان دو رود دجله و فرات جایگرفته است و بیشتر محدودهٔ این منطقه در کشور عراق امروزی است که از کوههای توروس واقع در ترکیه امروزی دو رود، سرچشمه میگیرد که پیشتر نامهای دیگری داشتهاند، اما امروزه به دجله و فرات، مشهور هستندو در «القرنه» عراق به هم میرسند و از این پس «شط العرب» نامیده میشود.
شط العرب تا مرز ایران امتداد پیدا میکند و از این نقطه مرز آبی ایران و عراق میشود تا آن که در خرمشهر، رود کارون و شط العرب به هم میرسند و اروند رود را تشکیل میدهند و اروندرود به راه خود ادامه میدهد و در جزیره آبادان ایران و فاو عراق، به خلیج فارس میریزد.
برخلاف معنای «بین النهرین» یا میانرودان، این منطقه تنها به خاک میان دو رود اشاره ندارد بلکه به سرزمینی اطلاق میشود که این دو رود در آن جاری هستند و شاخهها و نهرهای گوناگونی از آن انشعاب مییابد و در نهایت به خلیج فارس میرسد تا از مشرق به فلات ایران، در مغرب به صحرای شام، در شمال فلات آناتولی و در جنوب به خلیج فارس، محدود است.
بخش شمالی این جلگه، «بین النهرین علیا» جزیره نامیده شده که خشک بوده و سرزمین قدیم آشور نامیده میشده است. جنوب آن «عراق» یا «سواد» نام گرفته که حاصلخیز است و سرزمین بابِل قدیم بوده است و این منطقه خود به دلیل عبور نهرهای گوناگون به جزائر کوچک تقسیم میشود. شهرت برخی ساکنان این منطقه، جزائری است.
نام گذاری بَینُالنَهرَین
جالب است بدانید؛ ایرانیان این منطقه را میانرودان مینامیدند که همین نام به یونانی ترجمهٔ گرتهبرداری شد و «مزوپوتامیا» نام گرفت .
نخستین مورخ یونانی که این اصطلاح را به کار برد «پلی بیوس» بود و پس از وی «پلی نی» و «استرابون» نیز در قرون اولیه میلادی از این اصطلاح استفاده کرده است و در دوران معاصراین واژه در زبان عربی به «بینالنهرین» ترجمه شد و فارسی نیز همان واژهٔ عربی را به وام گرفت. در زبان آرامی این منطقه را بث نهرین مینامند.
مردم بَینُالنَهرَین
نخستین ساکنان بین النهرین سومری نبودند، اما اولین حکومت یکپارچه بین النهرین توسط سومریان تشکیل شد. تحقیقات اثر زبان مردم اولیه را بر زبان سومری نشان داده است. ساکنان ابتدایی زبان خود را رها کرده و زبان سومری را تکلم کردند و متاسفانه از پیشینه این مردم چیزی در دسترس نیست.
باستان شناسان آنها را عبیدیان مینامند، زیرا اولین بار این فرهنگ در منطقهای به نام عبید کشف شد و آنها روستاهای کشاورزی زیادی در بین النهرین داشتند و از اشیایی همچون چاقو، تبر، داس، بیل، آجر، دوک و وزنههای بافت، سفال نقاشی شده و مجسمه استفاده میکردند.
سومریان کلمات زیادی را از آنان گرفته اند مانند کشاورز، چوپان، سفالگر، نجار، آهنگر، چرم ساز، بنا، سبد ساز، بازرگان و خرما. به طور حتم صنایع مذکور در فرهنگ عبید وجود داشته اند و نامهای دجله و فرات و نامهای شهرهای بزرگ آن سرزمین ریشه غیر سومری دارند. مردم دیگر بین النهرین سوباریان بودند که احتمالا از سمت شمال آمده بودند و از زبان آنها فقط نامهایی را میشناسیم.
سومریان که از ۳۱۰۰ پ م ظهور کردند سرزمینهای سوباریان را فتح کردند. در زبان سومری کلمه سوباری به معنی برده است و آنها توانستند روستاهای سوباری را به شهرهای سومری تبدیل کنند و بر اساس شباهتهای فرهنگی میتوان بدون قطعیت گفت سومریان از سمت شرق از طریق خلیج فارس به بین النهرین مهاجرت کرده اند.
دسته دیگری از مردمان بین النهرین سامیها بودند که از سمت عربستان در حدود ۲۹۰۰ پ م به بین النهرین آمدند و در ۲۳۵۰ پ م با مرکزیت اکد در بین النهرین حکومت کردند.