عقد اخوت

÷

نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در

نام	عَقد اُخوّت

عَقد اُخوّت یا پیوند برادری، پیوندی است که میان دو مسلمان بسته می‌شود تا با یکدیگر برادر باشند. اجرای عقد اخوت، جزو اعمال مستحب در روز عید غدیر است و در این روز، افراد با خواندن این عقد می‌توانند برادر دینی همدیگر شوند. این پیوند، باعث ارث بردن از یکدیگر یا مَحرمیت نمی شود بلکه فایده‌اش در دنیا، فقط دعا برای یکدیگر و خیرخواهی و پیوند ایمانی است و در آخرت، فقط احتمال شفاعت. معروف‌ترین عقد اخوت مربوط به پیمانی است که پیامبر(ص) بین مهاجران و انصار بست. پیوند برادری میان پیامبر(ص) و امام علی(ع) متواتر تاریخی است، یعنی افراد و منابع فراوانی آن را نقل کرده‌اند.

اخوت یعنی چه

اخوت به معنای برادری است وعقد اخوت یا صیغه‌ی اخوت هم پیوندی است که بین دونفر بسته می شود و برای خودش آدابی دارد. عقد اخوت می تواند دو تا دوست را که هیچ پیوند خونی وفامیلی با هم ندارند تبدیل به دو برادر کند. یعنی حقوقی را برگردن طرفین بگذارد و یک جوری دوستی و رفاقت را ثبت رسمی و دائمی کند. دو نفر که از نظر روحی وفکری نزدیک هستند و احساس می کنند که می توانند این رفاقت را سال ها ادامه دهند، می توانند طرفین این عقد بی مهریه و هزینه باشند! برقراری این پیوند، اتفاق جالبی است که می تواند رخ دهد و نتایج مناسبی داشته باشد. اما با هر کس نباید عقد اخوت بست. یعنی یک طورهایی باید عاقلانه به موضوع نگاه کرد و احساسی نمی شود عمل کرد. چون این دو نفرباید یک عمر این رابطه ی محکم را حفظ کنند و از طرفی هم نباید طوری شود که به رفاقت های افراطی و رفیق بازی منجرشود. خیلی ها دوستی های افراطی دوران نوجوانی را خطرناک می دانند. ولی عقد اخوت چیزی فراتر ازاین حرفها است و اگر درست جا بیفتد و اجرا شود، آثار تربیتی فوق العاده ای خواهد داشت. معلوم نیست که چرا هر وقت حرف از دوستی و رفاقت و برادری به میان می آید. یاد نوجوان ها و جوان ها می افتیم. انگار آدم بزرگ‌ها دل ندارند و رفاقت سرشان نمی شود. این اتفاق می تواند در بین آدمها با هر سن و سالی بیفتد و مثلاً در ایام خاصی درمساجد و هیأتها عقد اخوت دسته جمعی خوانده شود.

حق و حقوق عقد اخوت

اگر نگاهي به متن صيغه‌ی برادري بيندازيد چيزهايي از حق و حقوق دو طرف دستگيرتان مي شود. « طبق اين متن دو طرف همهی حق هاي برادران خوني را بریکديگر مي بخشند غير ازسه چيز؛ دعا کردن براي همديگر، به ديداریکديگر رفتن و مهمتر از همه شفاعت کردن از هم در روز قيامت.» همين شرط آخري است که خيلي ماجرا را مهم مي کند. بایک نفر پيوند برادري ببنديد که از خودتان کار درست تر باشد. وبال گردن که نمي خواهيد. بايد کسي را پيدا کنيد که اگر فرداي قيامت کارتان لنگ ماند، طرف بتواندیک کاري برايتان بکند. پس بهتر است دنبال آدمهاي معنوي و با تقوا بگرديد ويک جوري مخ طرف را بزنيد که حاضر شود با شما عقد اخوت بخواند و بله را بگويد.

دو شرط اول هم جاي تأمل دارد به ويژه اينکه اين روزها، ايميل و sms، جاي ديدار و سرکشي به فک و فاميل و دوست ورفيق را گرفته. اگرصيغه‌ی اخوت خوانده شد ديگر پيام کوتاه و اين چيزها جواب نمي دهد. درمتن عربي، کلمه «زياره» آمده است و اين یعني ديدار و ملاقات از نزديک.یعني بايد چند هفتهیک بار هم که شده به طرف سر بزني. دعا کردنمان هم اين روزها به شدت شخصي شده. همهی چيزهاي خوب را براي خودمان مي خواهيم و بعضي وقتها هم اگر بتوانيم یک طوري ديگران را نفرين مي کنيم و به زمين مي زنيم که ديگر بلند نشوند. ولي آن چه که در دين مان توصيه شده، دعا براي ديگران اعم از فاميل و دوست و همسايه است. ظاهراًیکي از راههاي اجابت شدن دعا همين است. برادر صيغه‌اي که شديداً نمي توانيد از زير دعا کردن براي همديگر شانه خالي کنيد وصد البته اين خيلي به نفع‌تان است.