محکمه اولی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''محكمه اولى''' يا داورى خواهان نخست؛ اوّلين فرقه از [[خوارج]] اند كه از فرمان [[حضرت على (ع)]]  سر باز زدند.
'''محكمه اولى''' يا داورى خواهان نخست؛ اوّلين فرقه از [[خوارج]] اند كه از فرمان [[حضرت على (ع)]]  سرباز زدند.


==وجه تسمیه==
==وجه تسمیه==
نشوان الحميرى مى‏ نويسد: آنان را از اين جهت محكمه خواندند كه تحكيم را در [[جنگ صفين]] انكار كردند و گفتند: لا حكم الّا للّه. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 393</ref> البته برخی از منابع، <ref>مقریزی تقی الدین ابوالعباس، الخطط، 5 جلدی، قاهره، سال 1930- 1911 میلادی، ج 2، ص 354.</ref> محكمه را «حكميه» خوانده اند و می گویند که آنان كسانى بودند كه در جنگ صفين بر حضرت على (ع) شوريده و گفتند که حكمى جز حكم خدا نيست و حكمى نيز براى مردمان نمى ‏باشد.  
نشوان الحميرى مى‌نويسد: آنان را از اين جهت محكمه خواندند كه تحكيم را در [[جنگ صفين]] انكار كردند و گفتند: لا حكم الّا للّه. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 393</ref> البته برخی از منابع، <ref>مقریزی تقی الدین ابوالعباس، الخطط، 5 جلدی، قاهره، سال 1930- 1911 میلادی، ج 2، ص 354.</ref> محكمه را «حكميه» خوانده اند و می گویند که آنان كسانى بودند كه در جنگ صفين بر حضرت على (ع) شوريده و گفتند که حكمى جز حكم خدا نيست و حكمى نيز براى مردمان نمى ‏باشد.  


==تاریخچه==
==تاریخچه==
نوشته اند نخستين كسى كه از محکمه اولی از فرمان امام سر باز زد، عروة بن حدير برادر مرداس خارجى بود. برخى يزيد بن عاصم محاربى را نام بردند و می گویند که در جنگ صفين چون موافقت دو لشكر را بر داورى ميان حضرت على (ع) و [[معاويه]] اعلام کردند، مردى‏ ربيعى از بنى يشكر كه در جنگ از همراهان حضرت على (ع) بود بر لشكر معاويه تاخت و تعدادی از نفرات لشکر را کشت  و سپس به طرف یاران امام هجوم آورد و مردی از آنان را از پای در آورد و با فریاد بلند گفت که بدانيد: من على (ع) و معاويه را از خلافت برداشتم و از حكم هر دوى ايشان بيزارى مى‏ جويم. اين را گفت و دوباره بر ياران حضرت على (ع) تاخت تا آن که کشته شد.
نوشته اند نخستين كسى كه از محکمه اولی از فرمان امام سر باز زد، عروة بن حدير برادر مرداس خارجى بود. برخى يزيد بن عاصم محاربى را نام بردند و می گویند که در جنگ صفين چون موافقت دو لشكر را بر داورى ميان حضرت على (ع) و [[معاويه]] اعلام کردند، مردى‏ ربيعى از بنى يشكر كه در جنگ از همراهان حضرت على (ع) بود بر لشكر معاويه تاخت و تعدادی از نفرات لشکر را کشت  و سپس به طرف یاران امام هجوم آورد و مردی از آنان را از پای درآورد و با فریاد بلند گفت که بدانيد: من على (ع) و معاويه را از خلافت برداشتم و از حكم هر دوى ايشان بيزارى مى‏‌جويم. اين را گفت و دوباره بر ياران حضرت على (ع) تاخت تا آن که کشته شد.


==رهبران فرقه==
==رهبران فرقه==
رهبران اولیه این فرقه، افرادی چون عروة بن حدیر و یزید بن عاصم محاربی بوده اند که در جریان جنگ صفین، مقابل امام علی(ع) قرار گرفته به او اعتراض کردند و سپس از خوارج شدند.  
رهبران اولیه این فرقه، افرادی چون عروة بن حدیر و یزید بن عاصم محاربی بودهاند که در جریان جنگ صفین، مقابل امام علی(ع) قرار گرفته به او اعتراض کردند و سپس از خوارج شدند.  
<ref>https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%AD%DA%A9%D9%85%D9%87_%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%88%D9%84%DB%8C</ref>
<ref>https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%AD%DA%A9%D9%85%D9%87_%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%88%D9%84%DB%8C</ref>
<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 393  با ویرایش و اصلاح و جابجایی جملات</ref> <ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بين الفرق، با اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 46.</ref><ref>عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله، الفرق المفترقة بين اهل الزيغ و الزندقة، تحقيق يشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961 میلادی، ص 23.</ref> <ref>مقریزی تقی الدین ابوالعباس، الخطط، 5 جلدی، قاهره، سال 1930- 1911 میلادی، ج 2، ص 354.</ref>
<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 393  با ویرایش و اصلاح و جابجایی جملات</ref> <ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بين الفرق، با اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 46.</ref><ref>عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله، الفرق المفترقة بين اهل الزيغ و الزندقة، تحقيق يشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961 میلادی، ص 23.</ref> <ref>مقریزی تقی الدین ابوالعباس، الخطط، 5 جلدی، قاهره، سال 1930- 1911 میلادی، ج 2، ص 354.</ref>




خط ۱۸: خط ۱۷:
[[رده: کلام ]]
[[رده: کلام ]]
[[رده: فرق و مذاهب کلامی ]]
[[رده: فرق و مذاهب کلامی ]]
<references />

نسخهٔ ‏۸ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۵۵

محكمه اولى يا داورى خواهان نخست؛ اوّلين فرقه از خوارج اند كه از فرمان حضرت على (ع) سرباز زدند.

وجه تسمیه

نشوان الحميرى مى‌نويسد: آنان را از اين جهت محكمه خواندند كه تحكيم را در جنگ صفين انكار كردند و گفتند: لا حكم الّا للّه. [۱] البته برخی از منابع، [۲] محكمه را «حكميه» خوانده اند و می گویند که آنان كسانى بودند كه در جنگ صفين بر حضرت على (ع) شوريده و گفتند که حكمى جز حكم خدا نيست و حكمى نيز براى مردمان نمى ‏باشد.

تاریخچه

نوشته اند نخستين كسى كه از محکمه اولی از فرمان امام سر باز زد، عروة بن حدير برادر مرداس خارجى بود. برخى يزيد بن عاصم محاربى را نام بردند و می گویند که در جنگ صفين چون موافقت دو لشكر را بر داورى ميان حضرت على (ع) و معاويه اعلام کردند، مردى‏ ربيعى از بنى يشكر كه در جنگ از همراهان حضرت على (ع) بود بر لشكر معاويه تاخت و تعدادی از نفرات لشکر را کشت و سپس به طرف یاران امام هجوم آورد و مردی از آنان را از پای درآورد و با فریاد بلند گفت که بدانيد: من على (ع) و معاويه را از خلافت برداشتم و از حكم هر دوى ايشان بيزارى مى‏‌جويم. اين را گفت و دوباره بر ياران حضرت على (ع) تاخت تا آن که کشته شد.

رهبران فرقه

رهبران اولیه این فرقه، افرادی چون عروة بن حدیر و یزید بن عاصم محاربی بودهاند که در جریان جنگ صفین، مقابل امام علی(ع) قرار گرفته به او اعتراض کردند و سپس از خوارج شدند. [۳] [۴] [۵][۶] [۷]


پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 393
  2. مقریزی تقی الدین ابوالعباس، الخطط، 5 جلدی، قاهره، سال 1930- 1911 میلادی، ج 2، ص 354.
  3. https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%AD%DA%A9%D9%85%D9%87_%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%88%D9%84%DB%8C
  4. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 393 با ویرایش و اصلاح و جابجایی جملات
  5. بغدادی عبدالقاهر، الفرق بين الفرق، با اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 46.
  6. عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله، الفرق المفترقة بين اهل الزيغ و الزندقة، تحقيق يشار قوتلو آى، آنكارا، سال 1961 میلادی، ص 23.
  7. مقریزی تقی الدین ابوالعباس، الخطط، 5 جلدی، قاهره، سال 1930- 1911 میلادی، ج 2، ص 354.