نتایج جستجو

شیعی. شیخ تلعکبری از او حدیث شنیده است. حسن بن ابراهیم بن عبدالصمد خزاز کوفی، محدث شیعی. کنیه او در منابع ذکر نشده است. در سال 337هجری شیخ تلعکبری از او

ابراهیم علوی موسوی مصری، ملقب به «شریف صالح». محدث و فقیه امامی است. شیخ تلعکبری در سال 340هجری در مصر از او حدیث شنیده است. در کوفه پرورش یافت و نزد استاد

اواسط قرن چهارم هجری. از معاصران او احمد بن محمد مقری (م. ح350ق) است که شیخ تلعکبری (م381ق) از شاگردان او بوده است. احمد بن بدیل، محدث شیعی در اواسط قرن چهارم

شیعی در قرن چهارم. تاریخ ولادت و وفات او در دست نیست. تنها می‏‌دانیم که شیخ تلعکبری (م385ق) از او نقل حدیث کرده است. بنابراین وفات او پیش از این تاریخ بوده

سال 322هجری شیخ تلعکبری به‏‌طور مستقیم از او حدیث شنیده است اما بیشتر استماعات تلعکبری از طریق پدرش از او بوده است، بنابراین شاگردی تلعکبری نزد او می‏‌بایست

می‌‏دهد که وی مانند شیخ تلعکبری و ابوالمفضال شیبانی به‏ طور مستقیم از محمد بن محمد بن اشعث کوفی روایت دارد، بنابراین وی هم‏ عصر تلعکبری است و وفات او تقریباً

معلوم نیست. چنان‌که وفات او نیز به درستی روشن نیست. تنها می‌‏دانیم که شیخ تلعکبری از شاگردان او بوده است. بنابراین وی از محدثان قرن چهارم هجری بوده و احتمالاً

فارسی، (000 – حدود 330ق) ابوعلی. محدث شیعی. به گفته طوسی در رجال خود شیخ تلعکبری (م385ق) پیش از آنکه به قزوین مهاجرت کند، در 328 هجری از او حدیث شنیده

است، بنابراین تولد او تقریباً در 277 هجری روی داده است. در‌باره وفات او «شیخ تلعکبری» (م385ق) در 356هجری در بغداد از او حدیث شنیده و اجازه نقل تمام روایاتش

دراین‌باره آن است ‏که شیخ تلعکبری اجازه نقل احادیثش را از او گرفته است، بنابراین تلعکبری از شاگردان او بوده و وی پیش از وفات تلعکبری (پیش از 385ق) دار فانی

موسوی حیری، از محدثین شیعه است. طبق گفته شیخ طوسی وی از حمید بن زیاد نینوایی استماع حدیث داشته و هارون بن موسی تلعکبری از او نقل حدیث کرده است. جعفر بن محمد

مجالس درس بغداد شرکت جست و احادیث بیشتری در کتاب‏‌هایش جمع‏ آوری نمود. «شیخ تلعکبری» که در بغداد سکونت داشت از او اجازه نقل همه کتاب‏‌هایش را دریافت کرده

طوسی، شیخ تلعکبری در سال 328هجری و بعد از آن از او حدیث شنیده و اجازه نقل آنها را از وی دریافت کرده است. بنابراین وی دو سال پس از ملاقات تلعکبری، از دنیا

ذکر نشده است. از شاگردان معروف او محمد بن حسین بن حکم کوفی است که معاصر شیخ تلعکبری است و حدود 380 هجری وفات یافته است، بنابراین وفات او طبعاً می‏‌بایست پیش

زیرا اجازه‏ نامه‌‏ای که شیخ تلعکبری از اساتید قمی خود حسن بن عبدالسلام و محمد بن عبد ربه انصاری دریافت کرده است، از طریق او به تلعکبری رسانده شد. از اساتید

مصنفین رافضیه» معرفی کرده‌اند. برادرش حسین بن احمد بن ادریس از اساتید شیخ تلعکبری و «شیخ صدوق» بود که در منابع حدیثی، نام این‌دو با یکدیگر خلط می‌شود، اما

حکم را استاد او معرفی کرده است. مامقانی از تلعکبری و ابراهیم بن هاشم را بعنوان شاگردان او نام برده است. شیخ صدوق ابوالعباس نجاشی مامقانی تنقیح المقال(حجری)،

«محمد بن محمد بن نعمان» معروف به «شیخ مفید» (م413ق)، «حسین بن عبیدالله غضائری» (م411ق)، «هارون بن موسی تلعکبری» (م385ق)، «شیخ حافظ احمد بن عبدون» معروف به «ابن

است. شیخ طوسی وی را «مردی صالح» معرفی نموده و گفته است که تلعکبری اجازه نقل روایاتش را از او دریافت کرده است. بنابراین وفات او پیش از وفات تلعکبری در اوایل

قمی حدیث شنیده است. شاید از شاگردی تلعکبری نزد او بتوان استفاده کرد که وی مدتی در بغداد نیز اقامت داشته است، زیرا تلعکبری مقیم بغداد بوده است. وی در منابع

زیادی از علمای شیعه و اهل‏‌سنت در مجلس درس او شرکت داشتند. از جمله آنها «شیخ تلعکبری» (م385ق) است که در 333 هجری و بعد از آن، در کوفه از او حدیث شنیده و اجازه

اسحاق بعنوان استاد ایشان نام‌‌برده شده است. هارون بن موسی تلعکبری و ابوطیب حسین بن علی بن محمد. شیخ طوسی عراق ایران الامالی، طوسی، ص 58 حدیث 84؛ رجال طوسی،

به گواه این‌که معاصر او تلعکبری (م385ق) احتراماً از او نقل حدیث می‏‌کرده، در می‌‏یابیم که وی از نظر سنی کمی بزرگ‏تر از تلعکبری بوده و پیش از او وفات یافته

را گزارش کرده است. شیخ صدوق روایات متعددی از او نقل کرده و هر بار با جمله «رضی الله عنه» از او تجلیل نموده است، بنابراین ستایش شیخ صدوق از او، می‏‌تواند

حمید بن زیاد روایت دارند، چنان‌که هر دو استاد هارون بن موسی تلعکبری(م385ق) نیز بودند و تلعکبری از پدر در سال 360هجری و از پسر در 370هجری حدیث شنیده است.

راویان معتبر و کثیرالحدیث شیعه. نجاشی و شیخ طوسی پس از این‌که مدح بلیغی از او به عمل آورده‌‏اند از او با عنوان «شیخ الاصحاب» یاد کرده‌‏اند. احمد بن محمد بن

نیست. شاگرد او غیر از تلعکبری، علی بن حسن بن یحیی علوی بوده است. وی دارای اثر تألیفی نیست. امام حسن مجتبی امام حسین‌ (علیه‌السلام) شیخ طوسی رجال طوسی، ص409

«ابن‌‏ابی‏‌هراسه» معرفی کرده و وی را از استادان تلعکبری به ‏شمار آورده است. بسیاری از رجال‏ شناسان معتقدند که شیخ طوسی، فرد واحدی را در موارد یادشده معرفی کرده

فرزند او «ابونعیم محمد بن احمد بن عقده» از راویان و حافظان حدیث بوده و تلعکبری در زمان حیات پدرش، از او روایت گرفته است. به گفته ذهبی وی بعد از سال260هجری

عبدالعلی محمدی شاهرودی، شیخ صدوق، ص ۷۱ ویژه نامه بزرگداشت شیخ صدوق؛، ص ۴۴ عبدالعلی محمدی شاهرودی، شیخ صدوق، ص ۷۱ فقیه ری: بزرگداشت شیخ صدوق رحمه الله"، مرتضی

به امام سجاد(علیه‌السلام) منسوب بود. سید رضی از شاگردان شیخ مفید است. صاحب روضات می‌نویسد: شبی شیخ مفید در خواب دید که حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) دست

ابوجعفر سقا، دانشمند و ستاره‏‌شناس شیعی در قرن چهارم. شیخ طوسی نام او را در رجال خود ذکر کرده و وی را از جمله کسانی قرار داده است که به طور مستقیم از امامان

شاگرد او «هارون بن موسی تلعکبری» (م385ق) در بغداد اقامت داشت، ممکن است وی نیز بخشی از حیات علمی خود را در بغداد گذرانده باشد. شیخ طوسی شیعه مصر جامع الرواه،

او کتاب یا رساله‏‌ای بر جای نمانده است. معروف‌ترین استاد ایشان شیخ کلینی بوده است. شیخ مفید، احمد بن عبدون؛ سید مرتضی علم الهدی؛ ابوالحسن عقرایی تمار؛

شاگرد، زندگی را به سر آورده باشد. در پاره‏ای از منابع روایی هارون بن موسی تلعکبری نیز از او بدون واسطه نقل حدیث نموده است، از این ‏رو ممکن است وی حداقل دهه‌‏های

ابومحمد مؤمن قمی، شیخ اهل قم و از راویان ثقه شیعه محسوب می‌گردد. رجال‏‌شناسان، وی را از اساتید امامیه و بزرگ اهل قم معرفی کرده‏‌ا‌ند. شیخ طوسی وی را از جمله

فقیه الشیعه. فقیه الامامیهو شیخ الشیعة و عالمهم . یاد کرده‌اند. اما در میان امامیه، مشهورترین لقب او شیخ‌الطائفه است. عنوان شیخ الطائفه درمیان امامیه، قبلاً

از عالمان حدیث و استاد شیخ صدوق بوده است و فرزند دیگرش حسین بن احمد بن ادریس یکی دیگر از شاگردان اوست که خود استاد تلعکبری و شیخ صدوق بوده است. مهم‌ترین

دانش فراوانی آموخته است. پدرش احمد بن محمد طبری از راویان حدیث و استاد تلعکبری در بغداد بود که در قرائت قرآن نیز دستی توانا داشت. وی علم قرائت و بخشی از

نیز اقامت داشت. شواهد موجود نشان می‌‏دهند که وی در340هجری در بغداد بود و تلعکبری (م385ق) از او حدیث شنید. در 350هجری توفیق زیارت خانه خدا را پیدا کرد و مدتی

مدرسه او شاگردانی چون «شیخ مفید» بیرون آمده است. وی در قم، بغداد و مصر نزد اساتید زیادی بهره برده است. از معاصران او محمدبن هارون تلعکبری است‏‌که متقابلاً از

می‏‌دهد که وی نزد برخی از اساتید سنی نیز شاگردی کرده است. هارون بن موسی تلعکبری روایات او را گزارش کرده، اما با خود او ملاقات نداشته است. اساتید او: عبدالعزیز

ابراهیم بن فرات کوفی»(م.ب310ق)؛ «عبدالواحد بن عبدالله بن یونس موصلی»(استاد تلعکبری) هستند. وی تألیفاتی داشته که به گفته نجاشی کتاب‏‌های «الصیام»، «الدلائل»

محمد بن یعقوب کلینی معروف به کلینی، شیخ کلینی، ثقة الاسلام کلینی صاحب کتاب کافی و مشهورترین دانشمند و فقیه و محدث نامی شیعه در نیمه اول قرن چهارم هجری

مشتمل بر مذهب و پاره‌ای اطلاعات دیگر ِ او است، درباره ابن رستم پنداشته است. شیخ آقا بزرگ تهرانی که معتقد است طبری به سال ۳۱۰ق وفات یافته و محضر حسن بن علی

الدین، ج۲، ص۴۸۳ شیخ طوسی، الغیبه، ج۱، ص۲۹۷ شیخ طوسی، الغیبه، ج۱، ص۳۷۱-۳۷۲ شیخ طوسی، الغیبه، ج۱، ص۳۰۷-۳۰۸ شیخ طوسی، الغیبه، ج۱، ص۴۰۹-۴۱۲ شیخ طوسی، الغیبه،

یُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَیَّ وَ ما أَنَا بِظَلاَّم لِلْعَبِیدِ)» طریق سند شیخ صدوق به زید به شرح ذیل است: محمد بن محمد بن عصّام عن محمد بن یعقوب الکلینى