ابوعبدالله طرقبه ای
| نام | ابوعبدالله محمد بن محمد بن الحسن طرقبه ای |
|---|---|
| نامهای دیگر | ابوعبدالله طرقبه ای |
| وفات | بعد از سال 350ق |
ابوعبدالله محمد بن محمد بن الحسن طرقبه ای از علمای و شیوخ برجسته متصوفه اهل سنت در قرن چهارم هجری است[۱].
نظر ابوعبدالرحمن سلمی درباره ابوعبدالله طرقبه ای
ابوعبدالرحمن سلمی او را از از برجسته‌ترین مشایخ خطه طوس معرفی می‌کند و می‌گوید او در مرام خود یگانه بود و تا آنجا پیش رفت که برایش کرامات و نشانه‌هایی ظاهر گشت چرا که فردی بلند همت و دارای حالات عرفانی بود.
زندگی
ریشه خانوادگی او به طرقبه که یکی از روستاهای توس (نزدیک شهر مشهد فعلی) است[۲]. وی با أَبَا عُثْمَان الْحِیرِی و افراد دیگری از طبقه شیوخ تصوف هم نشین بود.
درگذشت
سال وفات وی را بعد از سال 350 هجری قمری گزارش کرده‌اند.
گفتار
هر کس خود را فدای خواسته‌های نفسانی خود کند و زندگی خود را با خواسته‌هایش لبریز سازد خواسته‌هایش او را به خود مشغول و از قرب الهی دور می‌سازد.
خداوند متعال به هر بنده‌ای مقداری از معرفت را اعطا کرده و با توجه به میزان معرفتی که به او عطا شده است او را دچار رنج و مشقت می‌کند تا معرفتش در تحمل رنج و مصائب به او کمک کند.
محمد بن عبدالله (خاتم الانبیا) نگرانی ای نداشت مگر برای امتش چرا که او پیامبر رافت و مهربانی بود و آنقدر پیامبر بر امت خود پریشان و نگران بود که خداوند تبارک و تعالی در قرآن مجید خطاب به او می‌فرماید: فقر و پریشانی و جهل و فلاکت شما بر او سخت می‌آید و بر (آسایش و نجات) شما بسیار حریص و به مؤمنان رئوف و مهربان است[۳].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص368-370، دار الکتب العلمیة، ط2003
- ↑ لب اللباب فی تحریر الأنساب، السیوطی، ج1، ص52، دار صادر، بیروت
- ↑ أبو عبدالله التروغبذی