پرش به محتوا

علویان طبرستان: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' در این باره' به ' دراین‌باره'
جز (تمیزکاری)
جز (جایگزینی متن - ' در این باره' به ' دراین‌باره')
خط ۳۱: خط ۳۱:
آنها از «محمد بن ابراهیم»، که یکی از علویان معروف ناحیه بود، خواستند که رهبری قیام را بپذیرد؛ ولی او که خودش را درخور این کار نمی‌دید، «حسن بن زید» را به آنان معرفی نمود<ref>مفرد، محمدعلی ،ظهور و سقوط آل‌زیار، ص59</ref>. بزرگان کجور، طوماری نوشتند و پس از امضاء به قاصدی سپردند تا در ری به دست حسن بن زید برساند<ref>واردی کولایی، تقی، تاریخ علویان طبرستان، ص52</ref>. حسن بن زید، پس از تحقیق و اطمینان از پدیدار شدن زمینه‌های قیام در منطقهٔ طبرستان، این دعوت را پذیرفت و به همراه خویشان و بستگان از ری به طبرستان کوچید<ref>واردی کولایی، تقی، تاریخ علویان طبرستان، ص 53</ref>. وی، که به داعی کبیر معروف است<ref>اسلامی، حسین، مازندران در تاریخ، ج1،صص249-252</ref> سرانجام در [[رمضان]] ۲۵۰ هجری وارد منطقه رویان شد<ref>مفرد، محمدعلی، ظهور و سقوط آل‌زیار، ص60</ref> با پذیرش این دعوت، حکومت [[علویان طبرستان]] را در کلار بنیان نهاد<ref>اسلامی، حسین، مازندران در تاریخ، ج1،صص249-252</ref>. دولت علویان در طبرستان، نخستین دولتی بود که در شرق اسلامی به دور از تأیید خلفای عباسی، شکل گرفت از همین رو این تهدیدی جدی برای [[خلافت عباسی]] محسوب می‌شد و آنها به هر قیمت در صدد نابودی آن بودند<ref>جعفریان، تاریخ تشیع در ایران، ص۳۰۱</ref> این سلسله به نام علویان طبرستان یا سفیدجامگان زیدی علوی مورد معرفی منابع قرار گرفته‌اند. پس از به قدرت رسیدن این سلسله در ناحیه طبرستان، سادات باقی مناطق که تحت فشار سیاسی بودند، به این منطقه مهاجرت کردند<ref>میرتبار، تاثیر مهاجرت سادات بر گسترش تشیع، ص۷۹</ref>
آنها از «محمد بن ابراهیم»، که یکی از علویان معروف ناحیه بود، خواستند که رهبری قیام را بپذیرد؛ ولی او که خودش را درخور این کار نمی‌دید، «حسن بن زید» را به آنان معرفی نمود<ref>مفرد، محمدعلی ،ظهور و سقوط آل‌زیار، ص59</ref>. بزرگان کجور، طوماری نوشتند و پس از امضاء به قاصدی سپردند تا در ری به دست حسن بن زید برساند<ref>واردی کولایی، تقی، تاریخ علویان طبرستان، ص52</ref>. حسن بن زید، پس از تحقیق و اطمینان از پدیدار شدن زمینه‌های قیام در منطقهٔ طبرستان، این دعوت را پذیرفت و به همراه خویشان و بستگان از ری به طبرستان کوچید<ref>واردی کولایی، تقی، تاریخ علویان طبرستان، ص 53</ref>. وی، که به داعی کبیر معروف است<ref>اسلامی، حسین، مازندران در تاریخ، ج1،صص249-252</ref> سرانجام در [[رمضان]] ۲۵۰ هجری وارد منطقه رویان شد<ref>مفرد، محمدعلی، ظهور و سقوط آل‌زیار، ص60</ref> با پذیرش این دعوت، حکومت [[علویان طبرستان]] را در کلار بنیان نهاد<ref>اسلامی، حسین، مازندران در تاریخ، ج1،صص249-252</ref>. دولت علویان در طبرستان، نخستین دولتی بود که در شرق اسلامی به دور از تأیید خلفای عباسی، شکل گرفت از همین رو این تهدیدی جدی برای [[خلافت عباسی]] محسوب می‌شد و آنها به هر قیمت در صدد نابودی آن بودند<ref>جعفریان، تاریخ تشیع در ایران، ص۳۰۱</ref> این سلسله به نام علویان طبرستان یا سفیدجامگان زیدی علوی مورد معرفی منابع قرار گرفته‌اند. پس از به قدرت رسیدن این سلسله در ناحیه طبرستان، سادات باقی مناطق که تحت فشار سیاسی بودند، به این منطقه مهاجرت کردند<ref>میرتبار، تاثیر مهاجرت سادات بر گسترش تشیع، ص۷۹</ref>


به قدرت رسیدن علویان در طبرستان، نتیجهٔ تحولات فکری، سیاسی و نظامی در طبرستان غربی و گیلان و دیلمستان علیه خلافت عباسی بود. مردم و اشراف طبرستان غربی و گیلان و دیلمستان، نقش مهمی در قدرت‌گیری علویان داشتند. تأسیس حکومت علویان طبرستان (برخلاف تصور عامه) نتیجهٔ تلاش‌های حسن بن زید نبود؛ بلکه علت اصلی این بود که مردم طبرستان و گیلان و دیلمستان، منفعت خود را در همکاری با علویان می‌دیدند؛ بنابراین، مردم مناطق مذکور، با دعوت از علویان، از آنها به‌صورت ابزاری برای مخالفت با خلافت عباسی استفاده کردند<ref>ماهیگیر آبکنار و خلعتبری، عوامل مؤثر بر تعاملات اقوام با علویان، صص۱۵۱ و ۱۵۳</ref>حسین اسلامی دربارهٔ این واقعه می‌گوید: «مردم طبرستان از دست خودشان خسته شدند؛ دنبال بیگانه (عرب) رفتند.»<ref>اسلامی، مازندران در تاریخ، صص۲۳۵–۲۳۷</ref> کسروی در این باره می‌نویسد:«بزرگترین دشمنان خلافت، یعنی علویان و دیلمی‌ها، دست به دست هم دادند»<ref>احمد کسروی ،شهریاران گمنام، ص38</ref>.
به قدرت رسیدن علویان در طبرستان، نتیجهٔ تحولات فکری، سیاسی و نظامی در طبرستان غربی و گیلان و دیلمستان علیه خلافت عباسی بود. مردم و اشراف طبرستان غربی و گیلان و دیلمستان، نقش مهمی در قدرت‌گیری علویان داشتند. تأسیس حکومت علویان طبرستان (برخلاف تصور عامه) نتیجهٔ تلاش‌های حسن بن زید نبود؛ بلکه علت اصلی این بود که مردم طبرستان و گیلان و دیلمستان، منفعت خود را در همکاری با علویان می‌دیدند؛ بنابراین، مردم مناطق مذکور، با دعوت از علویان، از آنها به‌صورت ابزاری برای مخالفت با خلافت عباسی استفاده کردند<ref>ماهیگیر آبکنار و خلعتبری، عوامل مؤثر بر تعاملات اقوام با علویان، صص۱۵۱ و ۱۵۳</ref>حسین اسلامی دربارهٔ این واقعه می‌گوید: «مردم طبرستان از دست خودشان خسته شدند؛ دنبال بیگانه (عرب) رفتند.»<ref>اسلامی، مازندران در تاریخ، صص۲۳۵–۲۳۷</ref> کسروی دراین‌باره می‌نویسد:«بزرگترین دشمنان خلافت، یعنی علویان و دیلمی‌ها، دست به دست هم دادند»<ref>احمد کسروی ،شهریاران گمنام، ص38</ref>.


== دورهٔ آغازین حکومت ==
== دورهٔ آغازین حکومت ==
خط ۲۶۸: خط ۲۶۸:


درایران، به استان مازندران لقب «دیار علویان» داده شده‌است و روز ۱۴ آبان، که به ادعای برخی، سرآغاز بیعت مردم طبرستان با حسن بن زید است، «روز ملی مازندران» نام گرفته‌است. [یادداشت ۱۲]
درایران، به استان مازندران لقب «دیار علویان» داده شده‌است و روز ۱۴ آبان، که به ادعای برخی، سرآغاز بیعت مردم طبرستان با حسن بن زید است، «روز ملی مازندران» نام گرفته‌است. [یادداشت ۱۲]
ایسنا در این باره نوشته‌است:<ref>[https://www.isna.ir/amp/95081309193/ سایت ایسنا]</ref>
ایسنا دراین‌باره نوشته‌است:<ref>[https://www.isna.ir/amp/95081309193/ سایت ایسنا]</ref>


این روز (۱۴ آبان سال ۲۴۳ شمسی مطابق با [[عید سعید فطر]]۲۵۰هجری قمری) سرآغاز بیعت مردم این استان با حسن بن زید علوی بنیان‌گذار نخستین حکومت شیعی علوی در جهان است و ارادت عمیق و خالصانه مردم مازندران به [[ائمه اطهار]] موجب شد تا مازندرانی‌ها طی ۱۲ قرن شیعه مانده و با افکار و باورهای شیعی زندگی کنند. براین اساس این روز به عنوان «مازندران، دیار علویان» نامگذاری شد.
این روز (۱۴ آبان سال ۲۴۳ شمسی مطابق با [[عید سعید فطر]]۲۵۰هجری قمری) سرآغاز بیعت مردم این استان با حسن بن زید علوی بنیان‌گذار نخستین حکومت شیعی علوی در جهان است و ارادت عمیق و خالصانه مردم مازندران به [[ائمه اطهار]] موجب شد تا مازندرانی‌ها طی ۱۲ قرن شیعه مانده و با افکار و باورهای شیعی زندگی کنند. براین اساس این روز به عنوان «مازندران، دیار علویان» نامگذاری شد.
Writers، confirmed، مدیران
۸۶٬۲۵۵

ویرایش