۸۷٬۸۱۰
ویرایش
حافظ اسد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ویرانگر' به 'ویرانگر'
جز (جایگزینی متن - 'تلاشها' به 'تلاشها') |
جز (جایگزینی متن - 'ویرانگر' به 'ویرانگر') |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
بنابراین، نیروهای سوری در 11 خرداد 1355/ اول ژوئن 1976 وارد خاک لبنان شدند. حضور این نیروها پس از پایان جنگ داخلی در لبنان، تا 1384ش/ 2005 ادامه یافت <ref>سیل، ص 276؛ رابینوویچ، ص 181ـ183؛ مدنی، ص 321ـ324</ref>.حافظ اسد در بیشتر موارد، با ایالات متحده آمریکا مناسبات خوبی نداشت. روابط قطع شده سوریه و آمریکا ــکه پیش از به قدرت رسیدن حافظ اسد رخ دادــ بعد از جنگ 1352ش/1973 و با میانجیگری کسینجر اندکی بهبود یافت، اما انعقاد معاهده کمپ‌دیوید بین [[مصر]] و اسرائیل با وساطت آمریکا، باعث شد که حافظ اسد از آمریکا روی برگرداند و بیش از گذشته به اتحاد جماهیر شوروی گرایش یابد<ref>جعفری، ص 398ـ401</ref>. | بنابراین، نیروهای سوری در 11 خرداد 1355/ اول ژوئن 1976 وارد خاک لبنان شدند. حضور این نیروها پس از پایان جنگ داخلی در لبنان، تا 1384ش/ 2005 ادامه یافت <ref>سیل، ص 276؛ رابینوویچ، ص 181ـ183؛ مدنی، ص 321ـ324</ref>.حافظ اسد در بیشتر موارد، با ایالات متحده آمریکا مناسبات خوبی نداشت. روابط قطع شده سوریه و آمریکا ــکه پیش از به قدرت رسیدن حافظ اسد رخ دادــ بعد از جنگ 1352ش/1973 و با میانجیگری کسینجر اندکی بهبود یافت، اما انعقاد معاهده کمپ‌دیوید بین [[مصر]] و اسرائیل با وساطت آمریکا، باعث شد که حافظ اسد از آمریکا روی برگرداند و بیش از گذشته به اتحاد جماهیر شوروی گرایش یابد<ref>جعفری، ص 398ـ401</ref>. | ||
در بهمن 1356/ فوریه 1978، حافظ اسد به مسکو رفت تا ائتلاف منطقه‌ای جدیدی علیه ائتلاف آمریکا ـ مصر تشکیل دهد. رخدادهای بعدی، سوریه را بزرگ‌ترین متحد اتحاد جماهیر شوروی در منطقه کرد و کمکهای نظامی شوروی به سوریه، از 1356ش/1978 به بعد افزایش یافت<ref>قاسم جعفر، ص 44ـ45؛ شاد و همکاران، ص80</ref>. مناسبات دوستانه حافظ اسد با شوروی تا آغاز فروپاشی حکومت کمونیستی در 1369ش/1990، ادامه یافت؛ هر چند این رابطه در زمان گورباچف اندکی دچار مشکل شد، زیرا گورباچف حاضر به همکاری گسترده با کشورهای تندرو عرب، مثل سوریه، نبود<ref>رجوع کنید به شاد و همکاران، ص 81ـ86</ref>.حافظ اسد تجاوز نیروهای عراقی به کویت (17 مرداد 1369/ 8 اوت 1990) را محکوم کرد و به نیروهای ائتلاف، به رهبری آمریکا، بر ضد عراق پیوست. وی در نامه‌ای به صدام‌حسین، از او خواست نیروهایش را از کویت خارج سازد و ملت عراق را گرفتار جنگی | در بهمن 1356/ فوریه 1978، حافظ اسد به مسکو رفت تا ائتلاف منطقه‌ای جدیدی علیه ائتلاف آمریکا ـ مصر تشکیل دهد. رخدادهای بعدی، سوریه را بزرگ‌ترین متحد اتحاد جماهیر شوروی در منطقه کرد و کمکهای نظامی شوروی به سوریه، از 1356ش/1978 به بعد افزایش یافت<ref>قاسم جعفر، ص 44ـ45؛ شاد و همکاران، ص80</ref>. مناسبات دوستانه حافظ اسد با شوروی تا آغاز فروپاشی حکومت کمونیستی در 1369ش/1990، ادامه یافت؛ هر چند این رابطه در زمان گورباچف اندکی دچار مشکل شد، زیرا گورباچف حاضر به همکاری گسترده با کشورهای تندرو عرب، مثل سوریه، نبود<ref>رجوع کنید به شاد و همکاران، ص 81ـ86</ref>.حافظ اسد تجاوز نیروهای عراقی به کویت (17 مرداد 1369/ 8 اوت 1990) را محکوم کرد و به نیروهای ائتلاف، به رهبری آمریکا، بر ضد عراق پیوست. وی در نامه‌ای به صدام‌حسین، از او خواست نیروهایش را از کویت خارج سازد و ملت عراق را گرفتار جنگی ویرانگر نکند<ref>همان، ص 77؛ عادل رضا، ص 361ـ365</ref>. | ||
پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران]]، حافظ اسد از معدود رهبران عرب بود که از این انقلاب استقبال کرد. مناسبات سوریه و [[جمهوری اسلامی ایران]] به‌سرعت توسعه یافت (رجوع کنید به گودرزی، ص 17ـ18؛ احتشامی و هینبوچ، ص 1ـ2). با تجاوز نیروهای عراقی به ایران و آغاز جنگ تحمیلی، حافظ اسد تجاوز [[عراق]] را محکوم و پشتیبانی خود را از جمهوری اسلامی ایران اعلام کرد. وی این موضع را، به‌رغم تلاش‌های بسیاری از سران‌عرب برای جدا کردن سوریه از [[ایران]]، تا پایان جنگ حفظ نمود<ref>رجوع کنید به هیرشفلد، ص110</ref>. | پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران]]، حافظ اسد از معدود رهبران عرب بود که از این انقلاب استقبال کرد. مناسبات سوریه و [[جمهوری اسلامی ایران]] به‌سرعت توسعه یافت (رجوع کنید به گودرزی، ص 17ـ18؛ احتشامی و هینبوچ، ص 1ـ2). با تجاوز نیروهای عراقی به ایران و آغاز جنگ تحمیلی، حافظ اسد تجاوز [[عراق]] را محکوم و پشتیبانی خود را از جمهوری اسلامی ایران اعلام کرد. وی این موضع را، به‌رغم تلاش‌های بسیاری از سران‌عرب برای جدا کردن سوریه از [[ایران]]، تا پایان جنگ حفظ نمود<ref>رجوع کنید به هیرشفلد، ص110</ref>. | ||