پرش به محتوا

فرق و مذاهب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'صلاح الدین' به 'صلاح‌الدین')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۳: خط ۴۳:
فِرَق جمع «فرقه» است و فرقه به معنی، دسته، گروه و طائفه آمده است<ref>فرهنگ فارسی معین.</ref>. مذهب را اهل لغت به شعبه‎ای از دین، روش، طریقه، دین و كیش معنی نموده‎اند<ref>فرهنگ فارسی معین.</ref>. در عربی نویسندگان كتاب‎های تاریخ ادیان و مذاهب از دو واژه «ملل ونحل» استفاده نموده‎اند. ملت در لغت عربی، به معنی شریعت و دین است، آنچه را كه خداوند برای رسیدنِ بندگانش به سعادت، بواسطه انبیاء وضع نموده است ملت است و جمع آن ملل است<ref> المعجم الوسیط، ج 2، ص 364.</ref>. نِحَل جمع نِحلَه به معنی دین و مذهب<ref> اقرب الموارد، ج 5، ص 364.</ref> و ادعاء و یا ادعای باطل آمده است<ref> لسان العرب و قاموس اللغه.</ref>.
فِرَق جمع «فرقه» است و فرقه به معنی، دسته، گروه و طائفه آمده است<ref>فرهنگ فارسی معین.</ref>. مذهب را اهل لغت به شعبه‎ای از دین، روش، طریقه، دین و كیش معنی نموده‎اند<ref>فرهنگ فارسی معین.</ref>. در عربی نویسندگان كتاب‎های تاریخ ادیان و مذاهب از دو واژه «ملل ونحل» استفاده نموده‎اند. ملت در لغت عربی، به معنی شریعت و دین است، آنچه را كه خداوند برای رسیدنِ بندگانش به سعادت، بواسطه انبیاء وضع نموده است ملت است و جمع آن ملل است<ref> المعجم الوسیط، ج 2، ص 364.</ref>. نِحَل جمع نِحلَه به معنی دین و مذهب<ref> اقرب الموارد، ج 5، ص 364.</ref> و ادعاء و یا ادعای باطل آمده است<ref> لسان العرب و قاموس اللغه.</ref>.
واژه ملت در قرآن كریم مكرر مورد استفاده قرار گرفته است و به دو معنای آئین الهی و حق و یا باطل و غیر الهی بكار رفته است: در مورد آئین الهی می‎فرماید:
واژه ملت در قرآن كریم مكرر مورد استفاده قرار گرفته است و به دو معنای آئین الهی و حق و یا باطل و غیر الهی بكار رفته است: در مورد آئین الهی می‎فرماید:
{{متن قرآن |«ثُمَّ أَوْحَیْنا إِلَیْكَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْراهِیمَ حَنِیفاً»<ref> نحل/ 122.</ref>}}؛ آنگاه به تو وحی كردیم كه از آئین حنیف ابراهیم (آئین توحید) پیروی كن.
{{متن قرآن |«ثُمَّ أَوْحَیْنا إِلَیْكَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْراهِیمَ حَنِیفاً» |سوره = نحل |آیه = 122}}؛ آنگاه به تو وحی كردیم كه از آئین حنیف ابراهیم (آئین توحید) پیروی كن.
و در مورد آئین غیر الهی می‎فرماید: {{متن قرآن |«إِنِّی تَرَكْتُ مِلَّةَ قَوْمٍ لا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ كافِرُونَ»<ref>ت. یوسف/ 37.</ref>}}؛ من آئین قومی را كه به خدا [[ایمان]] نمی‎آورند و به آخرت [[كفر]] می‎ورزند رها كرده‎ام.
و در مورد آئین غیر الهی می‎فرماید: {{متن قرآن |«إِنِّی تَرَكْتُ مِلَّةَ قَوْمٍ لا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ كافِرُونَ» |سوره = یوسف |آیه = 37}}؛ من آئین قومی را كه به خدا [[ایمان]] نمی‎آورند و به آخرت [[كفر]] می‎ورزند رها كرده‎ام.
[[قرآن]] در مقام استعمال پیوسته كلمه «ملة» را به گروهی یا شخصی اضافه می‎كند و نسبت می‎دهد»<ref> سبحانی، جعفر، فرهنگ عقاید و مذاهب اسلامی، ج 1، ص 27.</ref>
[[قرآن]] در مقام استعمال پیوسته كلمه «ملة» را به گروهی یا شخصی اضافه می‎كند و نسبت می‎دهد»<ref> سبحانی، جعفر، فرهنگ عقاید و مذاهب اسلامی، ج 1، ص 27.</ref>
موارد استعمال این واژه در [[قرآن كریم]] بیش از نه مورد می‎باشد. واژه نحله به معنی مورد بحث در قرآن كریم استعمال نشده است. در اصطلاح نویسندگان تاریخ [[ادیان و مذاهب]] هم این واژه به معنی لغوی آن بكار گرفته شده است.
موارد استعمال این واژه در [[قرآن كریم]] بیش از نه مورد می‎باشد. واژه نحله به معنی مورد بحث در قرآن كریم استعمال نشده است. در اصطلاح نویسندگان تاریخ [[ادیان و مذاهب]] هم این واژه به معنی لغوی آن بكار گرفته شده است.
confirmed، مدیران
۳۲٬۹۱۵

ویرایش