confirmed، مدیران
۳۷٬۴۱۴
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'صلاح الدین' به 'صلاحالدین') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
فِرَق جمع «فرقه» است و فرقه به معنی، دسته، گروه و طائفه آمده است<ref>فرهنگ فارسی معین.</ref>. مذهب را اهل لغت به شعبهای از دین، روش، طریقه، دین و كیش معنی نمودهاند<ref>فرهنگ فارسی معین.</ref>. در عربی نویسندگان كتابهای تاریخ ادیان و مذاهب از دو واژه «ملل ونحل» استفاده نمودهاند. ملت در لغت عربی، به معنی شریعت و دین است، آنچه را كه خداوند برای رسیدنِ بندگانش به سعادت، بواسطه انبیاء وضع نموده است ملت است و جمع آن ملل است<ref> المعجم الوسیط، ج 2، ص 364.</ref>. نِحَل جمع نِحلَه به معنی دین و مذهب<ref> اقرب الموارد، ج 5، ص 364.</ref> و ادعاء و یا ادعای باطل آمده است<ref> لسان العرب و قاموس اللغه.</ref>. | فِرَق جمع «فرقه» است و فرقه به معنی، دسته، گروه و طائفه آمده است<ref>فرهنگ فارسی معین.</ref>. مذهب را اهل لغت به شعبهای از دین، روش، طریقه، دین و كیش معنی نمودهاند<ref>فرهنگ فارسی معین.</ref>. در عربی نویسندگان كتابهای تاریخ ادیان و مذاهب از دو واژه «ملل ونحل» استفاده نمودهاند. ملت در لغت عربی، به معنی شریعت و دین است، آنچه را كه خداوند برای رسیدنِ بندگانش به سعادت، بواسطه انبیاء وضع نموده است ملت است و جمع آن ملل است<ref> المعجم الوسیط، ج 2، ص 364.</ref>. نِحَل جمع نِحلَه به معنی دین و مذهب<ref> اقرب الموارد، ج 5، ص 364.</ref> و ادعاء و یا ادعای باطل آمده است<ref> لسان العرب و قاموس اللغه.</ref>. | ||
واژه ملت در قرآن كریم مكرر مورد استفاده قرار گرفته است و به دو معنای آئین الهی و حق و یا باطل و غیر الهی بكار رفته است: در مورد آئین الهی میفرماید: | واژه ملت در قرآن كریم مكرر مورد استفاده قرار گرفته است و به دو معنای آئین الهی و حق و یا باطل و غیر الهی بكار رفته است: در مورد آئین الهی میفرماید: | ||
{{متن قرآن |«ثُمَّ أَوْحَیْنا إِلَیْكَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْراهِیمَ حَنِیفاً» | {{متن قرآن |«ثُمَّ أَوْحَیْنا إِلَیْكَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْراهِیمَ حَنِیفاً» |سوره = نحل |آیه = 122}}؛ آنگاه به تو وحی كردیم كه از آئین حنیف ابراهیم (آئین توحید) پیروی كن. | ||
و در مورد آئین غیر الهی میفرماید: {{متن قرآن |«إِنِّی تَرَكْتُ مِلَّةَ قَوْمٍ لا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ كافِرُونَ» | و در مورد آئین غیر الهی میفرماید: {{متن قرآن |«إِنِّی تَرَكْتُ مِلَّةَ قَوْمٍ لا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ كافِرُونَ» |سوره = یوسف |آیه = 37}}؛ من آئین قومی را كه به خدا [[ایمان]] نمیآورند و به آخرت [[كفر]] میورزند رها كردهام. | ||
[[قرآن]] در مقام استعمال پیوسته كلمه «ملة» را به گروهی یا شخصی اضافه میكند و نسبت میدهد»<ref> سبحانی، جعفر، فرهنگ عقاید و مذاهب اسلامی، ج 1، ص 27.</ref> | [[قرآن]] در مقام استعمال پیوسته كلمه «ملة» را به گروهی یا شخصی اضافه میكند و نسبت میدهد»<ref> سبحانی، جعفر، فرهنگ عقاید و مذاهب اسلامی، ج 1، ص 27.</ref> | ||
موارد استعمال این واژه در [[قرآن كریم]] بیش از نه مورد میباشد. واژه نحله به معنی مورد بحث در قرآن كریم استعمال نشده است. در اصطلاح نویسندگان تاریخ [[ادیان و مذاهب]] هم این واژه به معنی لغوی آن بكار گرفته شده است. | موارد استعمال این واژه در [[قرآن كریم]] بیش از نه مورد میباشد. واژه نحله به معنی مورد بحث در قرآن كریم استعمال نشده است. در اصطلاح نویسندگان تاریخ [[ادیان و مذاهب]] هم این واژه به معنی لغوی آن بكار گرفته شده است. |