قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

قانون اساسی در [[جمهوری اسلامی ایران]] تعریف کنندهٔ اصول سیاسی، ساختار، سلسله مراتب، جایگاه، و حدود قدرت سیاسی دولت یک کشور، و تعیین و تضمین کنندهٔ حقوق شهروندان کشور  بوده و هیچ قانونی نباید با آن مغایرت داشته باشد. به‌عبارت دیگر، قانون اساسی قانون تعیین کنندهٔ نظام حاکم است، قانونی که مشخص می‌کند قدرت در کجا متمرکز است، روابط این قدرت حاکم با آزادی‌ها و حقوق افراد ملت چگونه است و این قوای حاکمه اعم از قوه مجریه، [[مجلس شورای اسلامی|قوه مقننه]] و قوه قضائیه چه اقتدارات و مسئولیت‌هایی در برابر ملت دارند. در حقیقت قانون اساسی محصول مشروطه خواهی است و مشروطه خواهی چیزی جز بیان صلاحیت محدود شده حاکمان نیست. علاوه بر این، قانون اساسی مضامینی مانند پرچم ملی، سرود ملی، نشان ملی، پایتخت کشور و اصول حاکم بر سیاست‌های اقتصادی، برنامه‌های فرهنگی و روابط خارجی کشور را مورد توجه قرار می‌دهد.

* اصل اول: اساس [[جمهوری اسلامی]]، اعتقاد مردم به حكومت حق و عدل [[قرآن]]، پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] و رأی مثبت ۹۸/۲‏% واجد شرایط رأی دادن در فروردین ماه 1358 ش، است؛

* اصل دوم: جمهوری اسلامی، نظامی است بر پایه ایمان به: [[خدا |خدای یكتا]]، [[وحی |وحی الهی]]، [[معاد]]، [[عدل]]، [[امامت]] و کرامت که از راه [[اجتهاد]] مستمر فقهای جامع‏ الشرایط، استفاده از علوم و فنون و تجارب پیشرفته بشری، نفی هرگونه ستمگری و ستم‌كشی و سلطه‌گری و سلطه‌‏پذیری و قسط و عدل و استقلال؛

* اصل سوم: دولت [[جمهوری اسلامی ایران]] موظف است برای نیل به اهداف مذكور در اصل دوم، همه امكانات خود را برای امور زیر به كار برد: ایجاد محیط مساعد برای رشد، بالابردن سطح آگاهی‏ های عمومی، آموزش و پرورش و تربیت بدنی رایگان، تقویت [[روح]]، بررسی و تتبع و ابتكار در تمام زمینه‏ های مختلف، طرد كامل [[استعمار]] و جلوگیری از نفوذ اجانب، محو هرگونه استبداد و خودكامگی و انحصارطلبی، تأمین آزادی‏‌های سیاسی و اجتماعی در حدود قانون، مشاركت عامه مردم در تعیین سرنوشت، رفع تبعیضات، ایجاد نظام اداری، تقویت كامل بنیه دفاع ملی از طریق آموزش نظامی عمومی برای حفظ استقلال و تمامیت ارضی و نظام اسلامی كشور، پی‏‌ریزی اقتصاد صحیح و عادلانه، تأمین خودكفایی در علوم و فنون، تأمین حقوق همه‏‌جانبه افراد از زن و مرد، توسعه و تحكیم برادری اسلامی و تعاون عمومی بین همه مردم و تنظیم سیاست خارجی كشور بر اساس معیارهای [[اسلام]]؛