confirmed
۵٬۹۴۳
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'نمی توان' به 'نمیتوان') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
==شرح حال== | ==شرح حال== | ||
وی فقیهی تابعی از فقها، مفسرین، محدثین طبقه سوم در [[مکه]] و شخصی معلم و پارسا بوده و در ایام خلافت عثمان به دنیا آمد و در جنگ حَجّاج با عبدالله بن | وی فقیهی تابعی از فقها، مفسرین، محدثین طبقه سوم در [[مکه]] و شخصی معلم و پارسا بوده و در ایام خلافت [[عثمان]] به دنیا آمد و در جنگ [[حَجّاج]] با [[عبدالله بن زبیر]]، دستش قطع و در ادامه نابینا شد و سرانجام در سال ۱۱۴ هجری قمری در سن ۸۸ سالگی درگذشت. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 334</ref><ref>یوسف بن عبدالرحمن بن یوسف، تهذیب الکمال، ج۲۰ ص۷۶ ش۳۹۳۳</ref> <ref>ذهبی شمس الدین محمد، تذکرة الحفّاظ، ج۱ ص۹۸. | ||
</ref> <ref>بخاری محمد بن اسماعیل، التاریخ الکبیر، ج۶ ص۴۶۴ ش۲۹۹۹</ref><ref>یوسف بن عبدالرحمن بن یوسف، تهذیب الکمال، ج۲۰ ص۸۵ ش۳۹۳۳</ref> <ref>منیع بغدادی محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۵ ص۴۷۰.</ref> <ref>محمدی ری شهری محمد، شناخت نامه حدیث، ج۳، ص۱۶۸-۱۶۹.</ref> | </ref> <ref>بخاری محمد بن اسماعیل، التاریخ الکبیر، ج۶ ص۴۶۴ ش۲۹۹۹</ref><ref>یوسف بن عبدالرحمن بن یوسف، تهذیب الکمال، ج۲۰ ص۸۵ ش۳۹۳۳</ref> <ref>منیع بغدادی محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج۵ ص۴۷۰.</ref> <ref>محمدی ری شهری محمد، شناخت نامه حدیث، ج۳، ص۱۶۸-۱۶۹.</ref> | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
در زمان وى مذاهب فقهى (به عنوان مذهب و فرقه) هنوز برقرار نشده بود و در مدینه هفت نفر به عنوان فقهاى سبعه مرجعیت داشتند که مردم به آنان رجوع مى کردند. علاوه در مکه که عطاء مى زیسته است، جمعى | در زمان وى [[مذاهب فقهى]] (به عنوان مذهب و فرقه) هنوز برقرار نشده بود و در [[مدینه]] هفت نفر به عنوان فقهاى سبعه مرجعیت داشتند که مردم به آنان رجوع مى کردند. علاوه در [[مکه]] که عطاء مى زیسته است، جمعى از جمله خود وی مرجعیت داشته اند که پس از درگذشت هر کدام از ایشان، دوران مرجعیت وى نیز خاتمه یافت. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 335</ref> <ref>مقدسی شمس الدین ابو عبیدالله محمد بن احمد، احسن التقاسیم فى معرفة الاقالیم، لیدن سال 1876- 1906 میلادی، ص 37</ref> | ||
==جایگاه روایی== | ==جایگاه روایی== | ||
عطاء بن ابی ریاح (رباح) با حدود دویست نفر از | عطاء بن ابی ریاح (رباح) با حدود دویست نفر از [[صحابه پیامبر(ص)]] حشر و نشر داشته است. او از پیامبر(ص)، [[ابوبکر]]، [[عمر]]، عثمان و فضل بن عبّاس، به صورت مرسل و از اُمّ سَلَمه، اُمّ هانی، ابو سعید خُدْری، عایشه، ابن عبّاس، عبداللّه بن زبیر، عبیدالله بن عمر و دیگران، روایت نق کرده است. جمعی از راویان، چون [[ابو حنیفه]]، اوزاعی، زُهری، قتاده، اَعمَش، سَلَمة بن کهیل از وی حدیث شنیده اند. | ||
شیخ طوسی او را از اصحاب امام علی | [[شیخ طوسی]] او را از اصحاب [[امام علی (ع)]] می داند و مینویسد که در نقل حدیث، خلط(مخلّط) می کرده است. <ref>شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۷۵ ش۷۲۱.</ref> البته عطا به نظر نمیتواند از اصحاب امام علی علیه السلام باشد، زیرا در زمان شهادت حضرت وی تنها سیزده سال عمر داشت. | ||
علاوه، بعضی می گویند که تهمت خلط از ناحیه اهل سنّت درباره عطاء بن سائب گفته شده است نه در باره عطاء بن ابی رباح. <ref>شوشتری محمد تقی، قاموس الرجال: ج۷ ص۲۰۳ ش۴۸۸۹ .</ref> منابع اهل سنت از امام باقر علیه السلام نقل کرده است که فرمود: احکام حج را از عطاء بیاموزید. <ref>ابن کثیر دمشقی، البدایه و النهایة، ج۹ ص۳۰۶.</ref> همچنین شیخ طوسی حدود 84 فتوا را به عطاء نسبت داده است. <ref>موسوعة طبقات الفقهاء، ج۱ ، ص۴۶۰، ش۲۱۴</ref> | علاوه، بعضی می گویند که تهمت خلط از ناحیه [[اهل سنّت]] درباره عطاء بن سائب گفته شده است نه در باره عطاء بن ابی رباح. <ref>شوشتری محمد تقی، قاموس الرجال: ج۷ ص۲۰۳ ش۴۸۸۹ .</ref> منابع اهل سنت از امام باقر علیه السلام نقل کرده است که فرمود: احکام حج را از عطاء بیاموزید. <ref>ابن کثیر دمشقی، البدایه و النهایة، ج۹ ص۳۰۶.</ref> همچنین شیخ طوسی حدود 84 فتوا را به عطاء نسبت داده است. <ref>موسوعة طبقات الفقهاء، ج۱ ، ص۴۶۰، ش۲۱۴</ref> | ||
==آثار و روایات== | ==آثار و روایات== |