۸٬۱۲۶
ویرایش
ملامتیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''ملامتيه''' از فرق «صوفيه» اند. <ref>مشکور محمد جواد فرهنگ فرق اسلامی، مشهد...» ایجاد کرد) |
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ملامتيه''' از فرق «[[ | '''ملامتيه''' از فرق «[[صوفیه]]» اند. <ref>مشکور محمد جواد فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 426</ref> | ||
=پیشینه= | |||
«ملامتيه» طايفه اى از صوفيه و مربوط به قرن سوم هجری قمری و بعد از آن بودند. این طایفه در [[خراسان]] مشهور بودند و با صوفیه هم عصر خود | «ملامتيه» طايفه اى از صوفيه و مربوط به قرن سوم هجری قمری و بعد از آن بودند. این طایفه در [[خراسان]] مشهور بودند و با صوفیه هم عصر خود اختلاف روشی و سلیقه ای داشند و از این جهت این عنوان در یک مقطع از زمان در برابر صوفیه به کار گرفته می شد. | ||
=عقاید= | |||
ملامتيه معتقد بودند كه عبوديت مخصوص خداوند است. بنابر این، سالك می بایستی نه عمل خود را پيش چشم آورد و نه عمل و نظر مخلوق را ملاحظه كند و بدگمانى در حق نفس را اولين قدم حسن ظن به حق كه اصل معرفت است، بداند. از اين جهت ملامتيه در اخلاق و رفتار اجتماعی تلاش می کردند که بر خلاف دراویش و زاهدان و پشمینه پوشان که رفتار و آداب خاصی داشته و حتی ظاهر خود را از دیگران متمایز می کردند؛ اما اینان چون سایر مردم رفتار می کردند مثل سایر مردم لباس می پوشیدند و مثل بقیه زندگی می کردند تا در ورطه ريا و خودنمائى نيفتند و پشت به قبله نماز نخوانند! ملامتیه سعی می کردند تا اگر کار خوبی انجام داده اند آن ها را علنی نکنند و اگر شری از آن ها سر زد آن را مخفی نکنند. آن ها حتى براى آنكه به [[ريا]] و خود فروشى دچار نشوند از اظهار زشتی ها و معايب نفس در نزد عموم مردم پرهیز نمی کردند و نفس را همواره متهم و ملوم مى خواسته اند و خود را در معرض ملامت مردم قرار می دادند تا از غرور فاصله بگیرند. <ref>ارزش میراث صوفیه، زرین کوب، عبد الحسین، امیرکبیر، تهران، ۱۳۵۳ شمسی، ص 88.</ref> | ملامتيه معتقد بودند كه عبوديت مخصوص [[خداوند]] است. بنابر این، سالك می بایستی نه عمل خود را پيش چشم آورد و نه عمل و نظر مخلوق را ملاحظه كند و بدگمانى در حق نفس را اولين قدم حسن ظن به حق كه اصل معرفت است، بداند. از اين جهت ملامتيه در اخلاق و رفتار اجتماعی تلاش می کردند که بر خلاف دراویش و زاهدان و پشمینه پوشان که رفتار و آداب خاصی داشته و حتی ظاهر خود را از دیگران متمایز می کردند؛ اما اینان چون سایر مردم رفتار می کردند مثل سایر مردم لباس می پوشیدند و مثل بقیه زندگی می کردند تا در ورطه ريا و خودنمائى نيفتند و پشت به قبله نماز نخوانند! ملامتیه سعی می کردند تا اگر کار خوبی انجام داده اند آن ها را علنی نکنند و اگر شری از آن ها سر زد آن را مخفی نکنند. آن ها حتى براى آنكه به [[ريا]] و خود فروشى دچار نشوند از اظهار زشتی ها و معايب نفس در نزد عموم مردم پرهیز نمی کردند و نفس را همواره متهم و ملوم مى خواسته اند و خود را در معرض ملامت مردم قرار می دادند تا از غرور فاصله بگیرند. <ref>ارزش میراث صوفیه، زرین کوب، عبد الحسین، امیرکبیر، تهران، ۱۳۵۳ شمسی، ص 88.</ref> | ||
=پانویس= | |||
[[رده: کلام اسلامی]] | [[رده: کلام اسلامی]] | ||
[[رده: فرق و مذاهب کلامی]] | [[رده: فرق و مذاهب کلامی]] | ||