بشریه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''''بِشْرِ''یه‏''' پیروان ابوسهل بشر بن معتمر هلالى هستند که از «[[معتزله]]» بغداد بود.

وى در زمان [[هارون الرشید|هارون الرشید]] مى‏ زیست، هارون وى را به اتهام [[رافضی|رافضى]] ‏گرى به‏ زندان انداخت. او قصیده‏ اى در چهل بیت در رد اتهامش سرود، هارون چون قصیده را بخواند دستور داد تا او را آزاد کردند.<ref>شکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد،  نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 103 </ref>

1. معتقد است که اگر کافر از روى میل و طاعت ایمان آورد، خداوند مى ‏تواند او را مشمول لطف خود کند.

2.معتقد است که اگر خدا نخست خردمندان را مى ‏آفرید و سپس آغاز به آفرینش بهشت مى ‏کرد و آن را بر آنان ارزانى مى ‏داشت؛  براى ایشان شایسته ‏تر بود.

3. معتقد است که اگر خدا بداند که اگر بنده ‏اش بیشتر وقت زیستن داشته باشد، ایمان مى ‏آورد، شایسته تر است که به او این فرصت را بدهد تا آن که او را در حال کفر بمیراند.

4. معتقد است که خداوند پیوسته «مرید» است و هرگاه به حدوث چیزى از کارهاى بندگان علم پیدا کند و در حدوث آن مانعى نبیند؛ پدید آوردن آن چیز را خواسته است.

6. عقیده دیگر او  درباره تولّد و به وجود آوردن است و می گوید آدمى مى ‏تواند که رنگ ها،  مزه‏ ها،  بوها  و دیگر ادراکات را با فراهم کردن اسباب آن پدید آورد.

7.معتقد است که خداوند گناهان آدمى را می آمرزد و اگر  دوباره به سمت گناه رفت،  او نیز از آمرزش خود باز می‌گردد و دچار کیفرش می‌کند.

8. معتقد است که خداوند می‌تواند کودکى را عذاب کند و به وى ستم نماید و اگر به چنین کارى دست بزند، آن کودک بی درنگ به بلوغ مى ‏رسد تا سزاوار کیفر شود.