سوره اعراف: تفاوت میان نسخه‌ها

جمع عرف (بر وزن قفل) و آن به معنى يال اسب، كاكل خروس، و قسمتهاى بلند كوه و تپه است<ref>قاموس قرآن، ج4، ص 326.

* اصول دعوت پيامبران ([[توحيد]]، [[نبوت]] و [[معاد]])؛

* سرگذشت پيامبران (آدم، نوح، لوط و ...)؛

* شناخت نامه ى اعراف، عرش، ميزان و عالم ذرّ؛

* عدالت گرايى و قرآن دوستى<ref>تفسير قرآن مهر، ج 7، ص 21.</ref>.

# اعراف،  

# المص،  

# ميقات،  

# ميثاق<ref>بصائر ذوى‌التمييز فى لطائف الكتاب العزيز، ج 1، ص 203.</ref>.

#  

# «سوره اعراف»؛ به خاطر اينکه لفظ اعراف در آيه چهل‌وهشتم اين سوره آمده است<ref>همان.</ref>.  

# «سوره المص» بعضى از سوره هايی که با [[حروف مقطعه]] شروع شده اند با اسم همان حروف مقطعه شان نام‌گذارى شده اند؛ مثل سورى اعراف كه «المص» هم ناميده شده است<ref>تفسير قرآن مهر،ج7، ص24.</ref>.  

# «سوره ميقات»؛ به خاطر اينکه ذکر [[ميقات]] [[حضرت موسی]] در آيه يکصدوچهل‌وسوم اين سوره آمده است<ref>بصائر ذوى‌التمييز فى لطائف الكتاب العزيز، ج 1، ص 203.</ref>.  

# «سوره ميثاق»؛ به خاطر اينکه ذکر عهد و ميثاق الست در آيه يکصدوهفتادودوم اين سوره آمده است<ref>همان.</ref>.  

* سوره اعراف دويست‌وشش آيه دارد<ref>التفسير الكبير: تفسير القرآن العظيم (الطبرانى)، ج 3، ص 115.</ref>.

* سوره اعراف سه‌هزاروسيصدوبيست‌وپنج كلمه دارد<ref>همان.</ref>. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد کلمات سوره های قرآن مختلف است)

* سوره اعراف چهارده‌هزاروسيصدوده حرف دارد<ref>همان.</ref>. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف سوره های قرآن مختلف است)

*  

[[خداوند]] متعال در آغاز سوره اعراف اشاره كوتاه و محكمى به مساله مبدء و معاد كرده. سپس براى احياى شخصيت [[انسان]]، داستان آفرينش [[آدم]] را با اهميت فراوان شرح مى دهد. بعد پيمانهايى را كه خدا از فرزندان آدم در مسير هدايت و صلاح گرفته يك يك برمى شمرد.

سپس براى نشان دادن شكست و ناكامى اقوامى كه از مسير [[توحيد]] و [[عدالت]] و پرهيزگارى منحرف مى شوند، و هم براى نشان دادن پيروزى مومنان راستين، سرگذشت بسيارى از اقوام پيشين و [[انبياى]] گذشته مانند نوح و لوط و شعيب را بيان كرده و با سرگذشت مشروح [[بنى اسرائيل]] و مبارزه [[موسى]] با [[فرعون]] پايان مى دهد. و در آخر سوره بار ديگر به مساله مبدء و معاد باز مى گردد و انجام و آغاز را بدين وسيله تكميل مى كند<ref>تفسير نمونه، ج6، ص 75.</ref>.

[[ابى‌بن‌كعب]] از پيامبر گرامى اسلام روايت كرده است كه هر كس سوره اعراف را بخواند، خداوند ميان او و [[شيطان]] پرده اى قرار مى دهد و روز قيامت حضرت آدم شفيع اوست.

[[عياشى]] به اسناد خود از [[ابوبصير]]، از [[امام صادق]] روايت كرده است كه هر كس سوره اعراف را در هر ماه بخواند، روز قيامت از كسانى است كه آنان را بيمى نيست و محزون نمي‌شوند و اگر در هر [[روز جمعه]] بخواند، از كسانى است كه در روز قيامت حساب ندارند.

امام صادق فرمود: در اين سوره آيات محكمه وجود دارد. قرائت و عمل به آن را ترك نكنيد كه روز قيامت براى كسانى كه قرائت كرده اند، شهادت خواهد داد<ref>ترجمه تفسير مجمع‌البيان، ج9، ص41.</ref>.

=محل و زمان  نزول=

نزول اين سوره قبل از [[سوره جن]] و پس از بازگشت [[رسول اكرم]] از سفر تبليغى [[طائف]] در سال دهم [[بعثت]] بوده است<ref>همان، ص30.</ref>.

با توجه به نزول سوره اعراف در سال دهم بعثت می توان دريافت که در اين دوران [[مشركان]] [[مكه]] سخت ترين مخالفتها را با [[پيامبر]] روا داشته و از هيچ كوششى براى جلوگيرى از انتشار دعوت توحيدى رسول خدا كوتاهى نمى كردند كه يك نمونه آن محاصره اقتصادى سه ساله در [[شعب ابى طالب]] بود. در چنين شرايطى سوره مبارك اعراف نازل شد تا بار ديگر عهدى را كه خداوند از آدميان گرفته است تا او را بپرستند و چيزى را شريك او قرار ندهند به آنان يادآور شود و سرنوشت امتهاى عهد شكن پيشين و مكذبان پيامبران را خاطرنشان سازد، از اين رو بايد گفت سوره اعراف براى تبيين اهميت پايبندى انسانها به عهدى كه با خدا بسته بودند فرود آمد<ref>دائرة المعارف قرآن، ج4، ص 66.</ref>.  

سوره اعراف يکی از هفت سوره طولانی قرآن ([[سبع طوال]]) می باشد. اقوال در سبع طوال هم مختلف است به گفته بعضی سوره های بقره، آل عمران، نساء، مائدة، انعام، اعراف و أنفال به همراه توبه را سبع طوال می گويند ولی برخی ديگر هفتمی را يونس می دانند و معتقدند که انفال و توبه جزو آنها نيست (اين قول [[سعيد بن جبير]] می باشد)<ref>المحرر الوجيز فى تفسير الكتاب العزيز، ج 3، ص 373 ، مفاتيح الأسرار و مصابيح الأبرار، ج 1، ص 30، جامع البيان فى تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref>

روايت از [[رسول خدا]] نقل شده كه فرمود: خداوند هفت سوره طوال را به جاى [[تورات]] و [[سوره هاى مئين]] را به جاى [[انجيل]] و [[سوره هاى مثانى]] را به جاى [[زبور]] به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سوره هاى مفصّل فزونى بخشيد<ref>جامع البيان فى تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref>.

سوره اعراف اولين سوره بلند [[قرآن كريم]] در ترتيب نزول، بلندترين سوره مكى، و اولين سوره اى است كه داستان هاى پيامبران را به تفصيل بيان مى كند.

سوره اعراف اولين سوره اى است كه در چينش فعلى قرآن، با نام حروف مقطعه (المص) خوانده شده است.

توضيح آن كه بيست‌ونه سوره از سور قرآن با حروف مقطعه شروع شده اند كه غير از بقره و آل عمران، همگى مكى اند. بعضى از اين سوره ها نيز با حروف مقطعه شان نام‌گذارى شده اند؛ مثل سورى اعراف كه «المص» هم ناميده شده است<ref>تفسير قرآن مهر،ج7، ص24.</ref>.

[[رده:قرآن‌شناسی]]

[[رده:سوره‌های دارای آیه مشهور]]