۸۷٬۷۷۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
=اعراف= | =اعراف= | ||
جمع عرف (بر وزن قفل) و آن به | جمع عرف (بر وزن قفل) و آن به معنی يال اسب، کاکل خروس، و قسمتهای بلند کوه و تپه است<ref>قاموس قرآن، ج4، ص 326. | ||
</ref>. | </ref>. | ||
=مفهوم کلی سوره= | =مفهوم کلی سوره= | ||
* اصول دعوت پيامبران ([[توحيد]]، [[نبوت]] و [[معاد]])؛ | *اصول دعوت پيامبران ([[توحيد]]، [[نبوت]] و [[معاد]])؛ | ||
* سرگذشت پيامبران (آدم، نوح، لوط و ...)؛ | *سرگذشت پيامبران (آدم، نوح، لوط و...)؛ | ||
* شناخت نامه | *شناخت نامه ی اعراف، عرش، ميزان و عالم ذرّ؛ | ||
* | *عدالتگرايی و قرآن دوستی<ref>تفسير قرآن مهر، ج 7، ص 21.</ref>. | ||
=اسامی سوره= | =اسامی سوره= | ||
# اعراف، | #اعراف، | ||
# المص، | #المص، | ||
# ميقات، | #ميقات، | ||
# ميثاق<ref>بصائر ذوىالتمييز فى لطائف | #ميثاق<ref>بصائر ذوىالتمييز فى لطائف الکتاب العزيز، ج 1، ص 203.</ref>. | ||
# | # | ||
=علت نامگذاری= | =علت نامگذاری= | ||
# «سوره اعراف»؛ به خاطر اينکه لفظ اعراف در آيه چهلوهشتم اين سوره آمده است<ref>همان.</ref>. | #«سوره اعراف»؛ به خاطر اينکه لفظ اعراف در آيه چهلوهشتم اين سوره آمده است<ref>همان.</ref>. | ||
# «سوره المص» | #«سوره المص» بعضی از سورههايی که با [[حروف مقطعه]] شروع شدهاند با اسم همان حروف مقطعه شان نامگذاری شدهاند؛ مثل سوری اعراف که «المص» هم ناميده شده است<ref>تفسير قرآن مهر،ج7، ص24.</ref>. | ||
# «سوره ميقات»؛ به خاطر اينکه ذکر [[ميقات]] [[حضرت موسی]] در آيه يکصدوچهلوسوم اين سوره آمده است<ref>بصائر ذوىالتمييز فى لطائف | #«سوره ميقات»؛ به خاطر اينکه ذکر [[ميقات]] [[حضرت موسی]] در آيه يکصدوچهلوسوم اين سوره آمده است<ref>بصائر ذوىالتمييز فى لطائف الکتاب العزيز، ج 1، ص 203.</ref>. | ||
# «سوره ميثاق»؛ به خاطر اينکه ذکر عهد و ميثاق الست در آيه يکصدوهفتادودوم اين سوره آمده است<ref>همان.</ref>. | #«سوره ميثاق»؛ به خاطر اينکه ذکر عهد و ميثاق الست در آيه يکصدوهفتادودوم اين سوره آمده است<ref>همان.</ref>. | ||
=تعداد آيات و کلمات و حروف= | =تعداد آيات و کلمات و حروف= | ||
* سوره اعراف دويستوشش آيه دارد<ref>التفسير | *سوره اعراف دويستوشش آيه دارد<ref>التفسير الکبير: تفسير القرآن العظيم (الطبرانى)، ج 3، ص 115.</ref>. | ||
* سوره اعراف سههزاروسيصدوبيستوپنج | *سوره اعراف سههزاروسيصدوبيستوپنج کلمه دارد<ref>همان.</ref>. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد کلمات سورههای قرآن مختلف است) | ||
* سوره اعراف چهاردههزاروسيصدوده حرف دارد<ref>همان.</ref>. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف | *سوره اعراف چهاردههزاروسيصدوده حرف دارد<ref>همان.</ref>. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف سورههای قرآن مختلف است) | ||
* | * | ||
=محتوا و موضوعات= | =محتوا و موضوعات= | ||
[[خداوند]] متعال در آغاز سوره اعراف اشاره | [[خداوند]] متعال در آغاز سوره اعراف اشاره کوتاه و محکمی به مساله مبدء و معاد کرده. سپس برای احيای شخصيت [[انسان]]، داستان آفرينش [[آدم]] را با اهميت فراوان شرح میدهد. بعد پيمانهايی را که خدا از فرزندان آدم در مسير هدايت و صلاح گرفته يک يک برمی شمرد. | ||
سپس | سپس برای نشان دادن شکست و ناکامی اقوامی که از مسير [[توحيد]] و [[عدالت]] و پرهيزگاری منحرف میشوند، و هم برای نشان دادن پيروزی مومنان راستين، سرگذشت بسياری از اقوام پيشين و [[انبياى|انبيای]] گذشته مانند نوح و لوط و شعيب را بيان کرده و با سرگذشت مشروح [[بنى اسرائيل|بنی اسرائيل]] و مبارزه [[موسى|موسی]] با [[فرعون]] پايان میدهد. و در آخر سوره بار ديگر به مساله مبدء و معاد باز میگردد و انجام و آغاز را بدين وسيله تکميل میکند<ref>تفسير نمونه، ج6، ص 75.</ref>. | ||
=فضائل، خواص و ثواب قرائت= | =فضائل، خواص و ثواب قرائت= | ||
خط ۷۷: | خط ۷۹: | ||
بهرهمندی از [[شفاعت]] [[حضرت آدم]]؛ | بهرهمندی از [[شفاعت]] [[حضرت آدم]]؛ | ||
[[ | [[ابىبنکعب|ابیبنکعب]] از پيامبرگرامی اسلام روايت کرده است که هر کس سوره اعراف را بخواند، خداوند ميان او و [[شيطان]] پردهای قرار میدهد و روز قيامت حضرت آدم شفيع اوست. | ||
==عدم حزن و حساب در قيامت== | ==عدم حزن و حساب در قيامت== | ||
[[عياشى]] به اسناد خود از [[ابوبصير]]، از [[امام صادق]] روايت | [[عياشى|عياشی]] به اسناد خود از [[ابوبصير]]، از [[امام صادق]] روايت کرده است که هر کس سوره اعراف را در هر ماه بخواند، روز قيامت از کسانی است که آنان را بيمی نيست و محزون نميشوند و اگر در هر [[روز جمعه]] بخواند، از کسانی است که در روز قيامت حساب ندارند. | ||
==شهادت در قيامت== | ==شهادت در قيامت== | ||
امام صادق فرمود: در اين سوره آيات | امام صادق فرمود: در اين سوره آيات محکمه وجود دارد. قرائت و عمل به آن را ترک نکنيد که روز قيامت برای کسانی که قرائت کردهاند، شهادت خواهد داد<ref>ترجمه تفسير مجمعالبيان، ج9، ص41.</ref>. | ||
=محل و زمان نزول= | |||
*سوره اعراف مکی است. از [[قتاده]] و [[ضحاک]] روايت شده است که اين سوره مکی است، بجز آيههای «وَ سْئَلْهُمْ عَنِ الْقَرْيَةِ... بِما کانُوا يَفْسُقُونَ» (163 تا 165) که در [[مدينه]] نازل شدهاند <ref>همان.</ref>. | |||
*تاريخ نزول سوره اعراف در ما بين هجرت [[مسلمانان]] به [[حبشه]] و [[اسراء]] است<ref>حجة التفاسير و بلاغ الاکسير ، مقدمه اول ص 20.</ref>. | |||
نزول اين سوره قبل از [[سوره جن]] و پس از بازگشت [[رسول اکرم]] از سفر تبليغی [[طائف]] در سال دهم [[بعثت]] بوده است<ref>همان، ص30.</ref>. | |||
نزول اين سوره قبل از [[سوره جن]] و پس از بازگشت [[رسول | |||
=فضای نزول= | =فضای نزول= | ||
با توجه به نزول سوره اعراف در سال دهم بعثت | با توجه به نزول سوره اعراف در سال دهم بعثت میتوان دريافت که در اين دوران [[مشرکان]] [[مکه]] سخت ترين مخالفتها را با [[پيامبر]] روا داشته و از هيچ کوششی برای جلوگيری از انتشار دعوت توحيدی رسول خدا کوتاهی نمی کردند که يک نمونه آن محاصره اقتصادی سه ساله در [[شعب ابى طالب|شعب ابی طالب]] بود. در چنين شرايطی سوره مبارک اعراف نازل شد تا بار ديگر عهدی را که خداوند از آدميان گرفته است تا او را بپرستند و چيزی را شريک او قرار ندهند به آنان يادآور شود و سرنوشت امتهای عهد شکن پيشين و مکذبان پيامبران را خاطرنشان سازد، از اين رو بايد گفت سوره اعراف برای تبيين اهميت پايبندی انسانها به عهدی که با خدا بسته بودند فرود آمد<ref>دائرة المعارف قرآن، ج4، ص 66.</ref>. | ||
=ويژگي= | =ويژگي= | ||
سوره اعراف يکی از هفت سوره طولانی قرآن ([[سبع طوال]]) | سوره اعراف يکی از هفت سوره طولانی قرآن ([[سبع طوال]]) میباشد. اقوال در سبع طوال هم مختلف است به گفته بعضی سورههای بقره، آل عمران، نساء، مائدة، انعام، اعراف و أنفال به همراه توبه را سبع طوال میگويند ولی برخی ديگر هفتمی را يونس میدانند و معتقدند که انفال و توبه جزو آنها نيست (اين قول [[سعيد بن جبير]] میباشد)<ref>المحرر الوجيز فى تفسير الکتاب العزيز، ج 3، ص 373 ، مفاتيح الأسرار و مصابيح الأبرار، ج 1، ص 30، جامع البيان فى تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref> | ||
روايت از [[رسول خدا]] نقل شده | روايت از [[رسول خدا]] نقل شده که فرمود: خداوند هفت سوره طوال را به جای [[تورات]] و [[سوره هاى مئين|سورههای مئين]] را به جای [[انجيل]] و [[سوره هاى مثانى|سورههای مثانی]] را به جای [[زبور]] به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سورههای مفصّل فزونی بخشيد<ref>جامع البيان فى تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref>. | ||
سوره اعراف اولين سوره بلند [[قرآن | سوره اعراف اولين سوره بلند [[قرآن کريم]] در ترتيب نزول، بلندترين سوره مکی، و اولين سورهای است که داستانهای پيامبران را به تفصيل بيان میکند. | ||
سوره اعراف اولين | سوره اعراف اولين سورهای است که در چينش فعلی قرآن، با نام حروف مقطعه (المص) خوانده شده است. | ||
توضيح آن | توضيح آن که بيستونه سوره از سور قرآن با حروف مقطعه شروع شدهاند که غير از بقره و آل عمران، همگی مکی اند. بعضی از اين سورهها نيز با حروف مقطعه شان نامگذاری شدهاند؛ مثل سوری اعراف که «المص» هم ناميده شده است<ref>تفسير قرآن مهر،ج7، ص24.</ref>. | ||
آخرين آيه اين سوره (آيه 206) [[سجده]] تلاوت دارد. | آخرين آيه اين سوره (آيه 206) [[سجده]] تلاوت دارد. | ||
خط ۱۱۷: | خط ۱۲۰: | ||
{{پانویس رنگی}} | {{پانویس رنگی}} | ||
[[رده: | [[رده: قرآن]] | ||
[[رده:سورههای | [[رده: سورههای قرآن]] |