پرش به محتوا

چرایی احیای کانون‌های یهودی به دستور جولانی (تحلیل)

از ویکی‌وحدت

چرایی احیای کانون‌های یهودی به دستور جولانی، عنوان تحلیلی است که به موضوع اقدام ابومحمد جولانی در مناطقی از سوریه کرده است[۱]. دو اقدام در مناطق تحت کنترل جولانی پرده از یک نقشه راهبردی بلندمدت برمی‌دارد؛ نقشه‌ای که بیشتر از سلاح، با فرهنگ و جمعیت پیش می‌رود: نخست، صدور دستور فوری برای بازگشایی«NGO»های یهودی و تقویت کنیسه‌ها و مراکز فرهنگی یهودیان و دوم، اظهارات هند قبوات، وزیر امور اجتماعی کابینۀ جولانی، با مضمون «تشویق یهودیان برای بازگشت به سوریه». این اقدامات در حالی صورت می‌گیرد که در همان جغرافیا، مراکز دینی و فرهنگی شیعیان (همچون مساجد، حسینیه‌ها و هیئت‌های مذهبی) با محدودیت‌های گسترده یا تعطیلی مواجه هستند. این تقابل آشکار، این پرسش اساسی را برمی‌انگیزد که هدف استراتژیک پشت این سیاست دوگانه چیست؟

سناریوی متفاوت اسرائیل

به نظر می‌رسد رژیم صهیونیستی با درس‌ گیری از اشتباه استراتژیک در فلسطین، در پی اجرای سناریویی متفاوت برای مناطق تحت کنترل خود در سوریه است. صهیونیست‌ها در فلسطین با توسل به اشغال نظامی خشن و تخریب خانه‌ها، اگرچه بر قسمتی از زمین فلسطین مسلط شدند، اما هرگز نتوانستند بر اذهان، قلب‌ها و هویت جمعی مردم فلسطین چیره شوند و این مسأله تا امروز بزرگ‌ترین چالش امنیتی و مشروعیتی برای آنان ایجاد کرده است. اکنون، با توجه به اینکه اشغال دیگر شهرهای سوریه در دستور کار بلندمدت رژیم صهیونیستی قرار دارد، به نظر می‌رسد متحدان منطقه‌ای آنان، از جمله جولانی تلاش دارند با رویکردی نرم و فرهنگی، بستر ذهنی و اجتماعی لازم برای یک اشغال یا تجزیه‌طلبی آینده را فراهم کنند.

راه‌اندازی تشکل‌های یهودی

راه‌اندازی تشکل‌های یهودی با مذاق صهیونیستی و بازگشایی مراکز فرهنگی و تبلیغاتی مرتبط با صهیونیسم، ابزاری برای نفوذ در باورها، ارزش‌ها و تاریخ‌نگاری مردم محلی است. هدف، کمرنگ‌کردن هویت مقاومت و انکار حقانیت مالکیت تاریخی مسلمانان و اعراب بر سرزمینشان است تا در صورت اشغال دیگر شهرها درآینده، مقاومت مردمی به حداقل برسد.

تشویق بازگشت یهودیان سوری

تشویق بازگشت یهودیان سوری که بخشی از آنان ممکن است دارای تابعیت دوگانه یا وابستگی به نهادهای صهیونیستی باشند، می‌تواند قدم اول برای تغییر بافت جمعیتی سوریه باشد. این تغییر در درازمدت، ادعاهای تاریخی یا حقوقی برای ایجاد حکومت خودمختار یا مناطق تحت نفوذ خاص را به سوی تجزیۀ سوریه، آماده می‌کند. این سیاست دوگانه (آزادی برای یهودیان، محدودیت برای شیعیان و دیگر مذاهب) به وضوح در پی دوقطبی‌سازی جامعه و تبدیل تنش مذهبی به محور اصلی درگیری است. این کار توجه را از مقابله با اشغالگر صهیونیستی به سمت درگیری‌های داخلی مذهبی منحرف می‌سازد و اتحاد مردم در برابر اسرائیل را تضعیف می‌کند.

پانویس

  1. به قلم: علی مقدس.

منابع