۸۷٬۸۰۰
ویرایش
سید موسی شبیری زنجانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'آیت الله' به 'آیت‌الله'
جز (جایگزینی متن - 'مینماید' به 'مینماید') |
جز (جایگزینی متن - 'آیت الله' به 'آیت‌الله') |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
</div> | </div> | ||
'''آیت الله العظمی سید موسی شبیری زنجانی''' در سال ۱۳۰۶ در قم متولد شد. پدر او مرحوم [[ | '''آیت الله العظمی سید موسی شبیری زنجانی''' در سال ۱۳۰۶ در قم متولد شد. پدر او مرحوم [[آیت‌الله سید احمد زنجانی]] از اساتید حوزه بود که در [[مدرسه فیضیه]] قم اقامه [[نماز جماعت]] داشت. | ||
وی پس از گذراندن دروس مقدماتی، دروس سطح و عالی [[فقه]] و [[اصول]] را نزد پدر خود و نیز [[آیت الله سید صدرالدین صدر]]، [[آیت الله محقق داماد]] و [[آیت‌الله بروجردی]] فراگرفت. | وی پس از گذراندن دروس مقدماتی، دروس سطح و عالی [[فقه]] و [[اصول]] را نزد پدر خود و نیز [[آیت الله سید صدرالدین صدر]]، [[آیت الله محقق داماد]] و [[آیت‌الله بروجردی]] فراگرفت. | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
جد پدری معظم له سید عنایت‌الله (م. 1343) و جد مادری او سید میرعلی نقی (م 1367) رحمه‌ا... از علمای زنجان و مشهور به فضل و تقوی بودند. دایی معظم له آیه‌الله سید محمد ولائی (م. 1387) رحمه‌ا... عالمی جامع و فقیه بود. | جد پدری معظم له سید عنایت‌الله (م. 1343) و جد مادری او سید میرعلی نقی (م 1367) رحمه‌ا... از علمای زنجان و مشهور به فضل و تقوی بودند. دایی معظم له آیه‌الله سید محمد ولائی (م. 1387) رحمه‌ا... عالمی جامع و فقیه بود. | ||
وی از سوی آیه‌الله العظمی سید محمد حجه قدس سره (م. 1372) موفق به دریافت [[اجازه اجتهاد]] گردیده بود | وی از سوی آیه‌الله العظمی سید محمد حجه قدس سره (م. 1372) موفق به دریافت [[اجازه اجتهاد]] گردیده بود آیت‌الله حجت این اجازه را در سال 1352 به ایشان داده بودند. | ||
اجازه [[آیت‌الله حجت|آیت‌الله حجت]] ارزش علمی ویژه‌ای داشت زیرا ایشان به عدم نرمش در اعطای اجازه اجتهاد معروف و از این جهت بسیار اهل احتیاط و پرهیز بود. به همین علت نقل شده است هنگامی که اجازه مسبوق‌الذکر بر آیه‌الله العظمی خوئی عرضه شده بود آن را با شگفتی و تقدیر از شخص اجازه گیرنده دریافت نموده بود به سبب اینکه از احتیاط و سختگیری شخص اجازه دهنده آگاهی داشت. | اجازه [[آیت‌الله حجت|آیت‌الله حجت]] ارزش علمی ویژه‌ای داشت زیرا ایشان به عدم نرمش در اعطای اجازه اجتهاد معروف و از این جهت بسیار اهل احتیاط و پرهیز بود. به همین علت نقل شده است هنگامی که اجازه مسبوق‌الذکر بر آیه‌الله العظمی خوئی عرضه شده بود آن را با شگفتی و تقدیر از شخص اجازه گیرنده دریافت نموده بود به سبب اینکه از احتیاط و سختگیری شخص اجازه دهنده آگاهی داشت. | ||