ابان بن تغلب: تفاوت میان نسخه‌ها

|سفیان بن عُیَیْنه • سیف بن عمیره نخعی • ابن مسکان • محمدبن ابی عُمَیر•...  

'''ابوسعید ابان ابن تغلب''' از افراد سرشناس جامعه [[شیعی]] در روزگار خویش بوده که خدمات ارزنده‌ای به ساحت [[قرآن کریم]] داشته است، عنوان نیمی از تألیفات وی بیانگیر این است که علوم قرآنی بخش عمده‌ای از دغدغه‌های او را تشکیل می‌داده است. ایشان ارتباط ویژه با [[اهل بیت]] داشته و محضر سه امام بزرگوار را درک کرده است و به تصریح دانشمندان فریقین در زمره سرآمد قاریان و برخوردار از قرائتی مستقل ومشهور نزد قاریان بوده است. ابان بن تغلب عمر زیادی کرد و توانست احادیثی از [[امام جعفر صادق]] و [[امام محمد باقر]] هم نقل کند. شهرت ابان در علم و دانش به حدی بود که وقتی به [[مدینه]] می‌رفت، برایش راه می‌گشودند و اجازه می‌دادند در [[مسجد پیامبر]] بر ستون مشهوری که پیامبر تکیه می‌زد، تکیه بزند.  

ابوسعید أبان تغلب از اعضاء سرشناس و مشهور جامعه شیعه در روزگار خویش بود. وی از شخصیت‌های اسلامی ممتاز و خاصان علوم قرآنی است<ref>سبحانی، طبقات الفقها، 1418: 75.</ref>. با نگاهی به منابع شرح حال روات و مصادر تراجم‌نگاری هیچ اثری از ثبت سال تولد برای ابان نمی‌یابیم. اما مشخص است ابان از طبقه پنجم کوفیان پس از [[صحابی]] پیامبر می‌باشد. غالب دانشمندان تاریخ وفات او را سال 141 هجری و در زمان [[امامت]] [[امام جعفر صادق]] اعلام کرده‌اند. ابان ارتباطی ویژه با [[اهل بیت]] داشته و محضر سه امام، [[امام زین العابدین]]، [[امام باقر]] و [[امام صادق]] را درک کرده و از عظمت شخصیت او همین بس که نزد سه امام عصر خود دارای مقام و منزلت ویژه‌ای بوده است به گونه‌ای که امام صادق او را از روسای [[شیعه]] خطاب و برای او حساب ویژه‌ای باز می‌کرد<ref>مدنی، میراث قرآنی ابان ابن تغلب، 1395.</ref>.  

هنگام ورود به مدینه: ستون مخصوص پیامبر برای او خالی می‌شد و حلقه‌های درس گرد او تشکیل می‌گردید<ref>خوئی، معجم رجال الحدیث، 1413.</ref>.  

و به هنگام مرگ وی امام صادق فرمودند: «أما والله لَقَد أوجع قلبی»<ref>نجاشی، رجال نجاشی، 1407: 10.</ref> یعنی به خدا قسم مرگ ابان قلبم به درد آورد.  

[[نجاشی]] او را در تمام دانش‌های مطرح در آن دوران پیشتاز می‌داند و بیان می‌کند که ابان مقدم در هر فنی از علوم قرآنی، فقه، حدیث، ادبیات، لغت و نحو است و صاحب کتاب‌های زیادی است<ref>نجاشی، رجال نجاشی، 1407: 11.</ref>.  

[[ابراهیم النخعی]] می‌گوید ابان در همه علوم متقدم بود من جمله در [[علوم قرآنی]]، [[فقه]]، حدیث، ادبیات و لغت<ref>ذهبی، تفسیر و مفسرون، 1961: 15/ 1961.</ref>.  

ابان بن تغلب خدمات ارزنده‌ای به ساحت [[قرآن کریم]] عرضه داشته است به گونه‌ای که برخی کار‌های وی یا پیش از او سابقه نداشته است یا در زمره اولین‌های آن عرصه بوده است. عنوان نیمی از تالیفات ابان، بیانگر آن است که مسائل قرآنی، بخش عمده‌ای از دغدغه‌های او را تشکیل می‌داده است.

ابان بن تغلب صاحب تالیفات بسیاری بوده است از جمله: کتاب غریب القران، الفضائل معانی القرآن، القرائات، الاصول فی الروایه علی مذهب شیعه و ایشان صاحب مناظرات زیادی است و نزد سایر قاریان، قرائت منحصر به فردی داشته است. تمام راویان به جز بخاری از ایشان حمایت کرده‌اند<ref>سبحانی، طبقات الفقها، 1418: 317.</ref>.  

برای وی تالیفاتی است مانند: معانی القرآن، الفضائل، کتاب فی تراجم<ref>عمر کحاله،معجم المولفین، 1323: .</ref>.  

[[سید ابوالقاسم خویی|آیت‌الله خوئی]] در مورد ایشان می‌فرمایند: ایشان صاحب تالیفات بسیاری است مانند معانی القرآن، الفضائل، کتابی در مورد ترجمه<ref>خوئی، معجم  رجال الحدیث، 1413.</ref>.  

افراد بسیاری در قرون نخستین هجری به حیطه‌های مختلف به علم قرائات اشتغال داشتند. از این میان برخی به دلایل گوناگون از شهرت بیشتری برخوردار گشته‌اند و برخی نیز در این عرصه دست به تألیف و ثبت قرائات زدند. یکی از این بزرگان که توانست با استفاده از تبحر خود در میدان ادب، لغت، نحو و با بهره‌گیری از آموزه‌های اساتید برجسته از قاریان زمانه خود شود ابان بن تغلب کوفی است به عقیده [[سید حسن صدر]] <ref>صدر، تأسیس للشیعه، 1272.</ref> و [[شیخ آقا بزرگ تهرانی]]<ref>آقا بزرگ طهرانی، الذریه الی تصانیف الشیعه، 17/ 1255</ref> بر آن است که ابان بن تغلب نخستین تدوین‌گر در حوزه قرائت قرآن است. اما بررسی‌ها نشان می‌دهد که پیش از او کسانی دست به تألیف زدند.  

فهرستی از مولفان در عرصه قرائات، تا پایان قرن دوم هجری بنابر تحقیق آقای عبدالهادی فضلی بدین شرح است.  

حمزه بن زیات (م 156 ق ) از قراء سبعه زائد بن قدامه ثقفی (م 161 ق ).  

اما با این حال ابان بن تغلب همچنان از پیشگامان علم قرائت محسوب می‌گردد.  

أبان بن تغلب به تصریح دانشمندان [[فریقین]] از جمله نجاشی و [[شیخ طوسی]] در زمره سرآمدترین قاریان و برخوردار از قرائتی مستقل و مشهور نزد قاریان بوده است.  

شیخ طوسی در مورد ایشان چنین گفته است: برای ابان قرائت منفرد و مشهوری است نزد سایر قاریان<ref>طوسی، رجال طوسی، 1415: 17.</ref>.  

در کتاب رجال نجاشی چنین آمده است: برای ابان قرائت مشهوری است نزد سایر قاریان<ref>نجاشی، رجال نجاشی، 1407: 7/ 11.</ref>.  

</ref>.  

این روایات گویای شهرت قرائت أبان است و نیز می‌توان متداول بودن قرائت وی را تا مدت‌ها پس از او نتیجه گرفت، باید به این نکته دقت نمود که عدم ذکر قرائت أبان در شمار قرائت مشهور ـ با وجود مستقل بودن و متمایز بودن ـ منافاتی با شهرت قرائت او در دوران متقدم ندارد.  

وی آخرین کسی است که در [[مدینه]] ریاست اقراء را به دست گرفت. شخصیتی بی‌نظیر که کسی را یارای هم‌آوردی با وی نبود. ایشان ساکن [[بغداد]] بود و مولود سال 245 ق و وفات در سال 324 ق <ref>دهخدا، لغت‌نامه، 1372: ج 1.</ref>.  

از جمله تالیفات وی کتاب القرائات السبع می‌باشد (یعنی کتاب قرائت ابن کثیر ـ قرائت عاصم ـ قرائت نافع ـ حمزه ـ کسائی ـ ابن عامر و ابی عمر را تحت کتابی به عنوان القرائات السبع جمع آوری کرده است). ایشان از میان قرائات متعدد و گوناگون قرائت قراء ([[حرمین شریفین]])، (عراقین یعنی، [[بصره]] و [[کوفه]]) [[شام]] را انتخاب کرده است چون این قرائات طبق مقیاس او از قرائات صحیح به شمار می‌رفت.  

مهم‌ترین استاد او در قرائت [[ابوالزعراء عبدالرحمان بن عبدوس]] می‌باشد که بارها قرآن را به قرائت نافع، ابو عمرو، حمزه و کسائی نزد او ختم کرده است. هیچ یک از استادان قرائت به اندازه ابن مجاهد شاگرد نداشته است در حلقه درس ایشان حدود سه نفر از مصادر علم قرائت حضور پیدا می‌کردند<ref>ابن جزری، النشر فی القرائات العشر، بی‌تا: 1/ 374.</ref>.  

ابن مجاهد شیخ القراء بغداد بوده است. بی تردید یکی از عواملی که در رسمیت یافتن نظریه قرائت‌های هفت گانه وی مؤثر افتاد، شخصیت اجتماعی و نفوذ سیاسی ابن مجاهد بود. ایشان معاصر با [[الراضی بالله خلیفه عباسی]] است که دوران خلافتش دوران ضعف [[بنی عباس]] است در این بین ابن مجاهد به خاطر ریاست علمی‌اش و هم‌چنین نزدیکی او به سران حکومت از وی فردی با نفوذ ساخته بود که می‌توانست در حوادث اجتماعی زمان خود موثر باشد<ref>پاکتچی، دائره المعارف بزرگ اسلامی، 1370: 4/ 582؛ ذهبی، تفسیر و مفسرون، 1961: 1/ 248.</ref>.  

مثلا محاکمه [[ابن شنبوذ]] که از قاریان معروف بغداد بود، ایشان به دلیل اختیار قرائت شاذ و عدول از قرائت مشهور جلسه محاکمه‌ای تشکیل داد که در این مجلس ابن مجاهد و گروهی از قاضیان و فقیهان بغداد حضور داشتند. ابن شنبوذ به ترک قرائت خود تن در نداد، اما پس از تحمل ده ضربه شلاق از کردار خود تبری جست و توبه نامه‌ای به خط خود نوشت (‌قدرت نفوذی ابن مجاهد باعث شد که ایشان که جزء اساتید علم قرائت است محاکمه شود و از قرائت خود دست بردارد).  

محاکمه [[ابن مقسم قاری‌]]، مصر، نحوی معروف بغداد، خرده‌ای که بر او گرفتند این است که در قرائت نماز و غیر آن بر این باور بود که می‌توان هر قرائتی را اختیار کرد به شرط این که با رسم مصحف موافق و از لحاظ لغت و ادب عرب توجیه پذیر باشد. به فرمان خلیفه القاهر بالله و ابن مجاهد و چند تن از قضات که با وی مناظره کرده و ایشان را وادار به [[توبه]] نمودند و کتاب‌هایش را سوزاندند. ابن مجاهد از [[خلیفه]] خواست تا از تأدیب او در گذرد ولی ابن مقسم پس از مرگ ابن مجاهد همچنان روش خود را ادامه داد <ref>ذهبی، تفسیر و مفسرون، 1961: 1/ 248.</ref>.  

[http://journals.miu.ac.ir/article_2476.html برگرفته از سایت جایگاه قرائت ابان ابن تغلب در بین قرائاتhttp://journals. miu. ac. ir]